Με αφορμή τη συμπλήρωση 60 ετών από την έναρξη των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Κίνας-Κένυας, ο πρόεδρος της αφρικανικής χώρας, William Ruto, συνάντησε τον Κινέζο διπλωμάτη και υπουργό Εξωτερικών ‒πλέον‒ Wang Yi το Σάββατο 22 Ιουλίου στο Ναϊρόμπι.
Σύμφωνα με την Πρεσβεία της Κίνας, ο πρόεδρος της Κένυας, William Ruto, ζήτησε από τον Κινέζο αξιωματούχο να μεταφέρει τους ειλικρινείς του χαιρετισμούς στον ομόλογό του Xi Jinping. Ταυτόχρονα, όπως αναφέρει το έγκυρο ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua, εξύμνησε ιδιαίτερα τις προσπάθειες της Κίνας να αναπτύξει σχέσεις με την Κένυα βασισμένες στην αρχή του αμοιβαίου σεβασμού.
«Η Κένυα είναι αποφασισμένη να ενισχύσει τη συνεργασία της με την Κίνα σε διάφορους τομείς, όπως οι μεταφορές, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ.ά., υπό το πλαίσιο της συνεργασίας Belt and Road και του Φόρουμ Κίνας-Αφρικής, με στόχο την προώθηση της συνδεσιμότητας και της περιφερειακής ολοκλήρωσης στην Αφρική και την επίτευξη αμοιβαία επωφελών αποτελεσμάτων», δήλωσε μεταξύ άλλων ο Κενυάτης πρόεδρος.
Από την πλευρά του, ο Wang Yi ανέφερε ότι η Κίνα είναι έτοιμη να επενδύσει περαιτέρω στους ήδη πολύ ισχυρούς δεσμούς με την Κένυα και να εντείνει την αμοιβαία επωφελή σύμπραξη σε διάφορους τομείς, επισημαίνοντας ότι οι δύο πλευρές πρέπει να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις προκειμένου να επιτύχουν την κοινή ανάπτυξη και κερδοφορία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, με βάση το αφρικανικό μέσο Nation, η Κίνα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος χρηματοδότης της αφρικανικής χώρας, πίσω μόνο από την Παγκόσμια Τράπεζα. Πέραν της οικονομικής συνδρομής της για την κατασκευή του νέου τερματικού σταθμού πετρελαίου στο μεγαλύτερο λιμάνι της ανατολικής Αφρικής, στη Μομπάσα, η Κίνα δάνεισε στην Κένυα $4,7 δισ. ευρώ με στόχο τη δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου, γνωστού με το όνομα Standard Gauge Railway.
Αναντίρρητα, οι προαναφερθείσες ενέργειες αποτελούν βήμα προς την ανάπτυξη της χώρας της αφρικανικής ηπείρου. Ωστόσο, όπως γνωστοποιούν οι NY Times, οι συγκεκριμένες δανειοδοτήσεις ενέχουν κινδύνους, με την Κίνα να έχει κατηγορηθεί για debt-trap diplomacy. Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται όταν η πιστώτρια χώρα αποσκοπεί σε (γεω)πολιτικό όφελος και η άλλη πλευρά δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της. Φυσικά, το νούμερο 2 της παγκόσμιας οικονομίας έχει απορρίψει τέτοιου είδους κατηγορίες, κάνοντας λόγο για προσπάθεια των δυτικών χωρών να εξισώσουν τις υπερχρεωμένες οικονομίες τους με αυτήν της Κίνας.
