H ολοκλήρωση της κατασκευής του δεξαμενόπλοιου «Idemitsu Maru» το 1966 αποτέλεσε σημείο-σταθμό για τον κλάδο των πλοίων μεταφοράς πετρελαίου. Διαθέτοντας χωρητικότητα 209.000 dwt, αποτέλεσε το πρώτο Very Large Crude Carrier (VLCC) που ναυπηγήθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το νεότευκτο δεξαμενόπλοιο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία της Ishikawajima-Harima για λογαριασμό της Idemitsu Tanker Co., Ltd. και είχε ολικό μήκος 1.122 ποδών, με μηχανές ατμοστροβίλων 33.000 ίππων.
Η είδηση για την κατασκευή του τεράστιου αυτού πλοίου είχε γίνει γνωστή από τα τέλη του 1965, με τα Ναυτικά Χρονικά να παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της ναυπήγησης του υπερμεγέθους δεξαμενόπλοιου. Σε μια σειρά δημοσιευμάτων καθ’ όλη τη διάρκεια του 1966, το ελληνικό αναγνωστικό κοινό είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί για την πορεία κατασκευής του «κολοσσού των 209.000 τόνων», όπως αναφερόταν στις σελίδες του περιοδικού.
Σημαντικό ενδιαφέρον συγκεντρώνει, στο τεύχος των Ναυτικών Χρονικών της 1ης Οκτωβρίου 1966, η στήλη «Τεχνικά Θέματα», όπου συγκρίνονται τα «Idemitsu Maru», «Nisso Maru», το μεγαλύτερο δεξαμενόπλοιο του κόσμου για το 1962, και το «Tokyo Maru», το μεγαλύτερο τάνκερ του 1965.
Σε ό,τι αφορά τον χρόνο κατασκευής τους, το «Nisso Maru» κατασκευάστηκε σε 329 ημέρες, το «Tokyo Maru» σε 228, ενώ το «Idemitsu Maru» χρειάστηκε λιγότερες από 230 ημέρες για την ολοκλήρωση της ναυπήγησής του. Ταυτόχρονα, το «Idemitsu Maru» ζύγιζε μόλις 31.000 τόνους σε σύγκριση με τους 30.000 τόνους του αρκετά μικρότερου «Nisso Maru». Αναφορικά με το κόστος ναυπήγησης, παρά τον μεγαλύτερο βαθμό αυτοματοποίησης, το κόστος για το «Idemitsu Maru» υπολογιζόταν σε 73,3 δολάρια ανά τόνο d.w., έναντι των 79,6 δολαρίων για το «Tokyo Maru» και των 105 δολαρίων ανά τόνο για το «Nisso Maru».
Η σύγκριση αυτή είναι χαρακτηριστική της εξέλιξης αλλά και της εξειδίκευσης της ιαπωνικής ναυπηγικής βιομηχανίας στην κατασκευή υπερμεγεθών δεξαμενόπλοιων. Ταυτόχρονα, παρατηρούνται σημαντικές βελτιώσεις τόσο στην ποιότητα και την ελαφρότητα του χάλυβα όσο και στον βαθμό αυτοματοποίησης των πλοίων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εξαιρετικά μεγάλη χωρητικότητα του πλοίου μείωνε σε σημαντικό βαθμό τα έξοδα της εμπορικής εκμετάλλευσης του «Idemitsu Maru». Ταυτόχρονα, ο εκτεταμένος βαθμός αυτοματοποίησής του επέτρεπε την απασχόληση μόλις 32 ατόμων για το πλήρωμα. Ενδεικτικό της προόδου στον αυτοματισμό των εμπορικών ποντοπόρων πλοίων είναι η αναφορά των Ναυτικών Χρονικών της 1ης Απριλίου 1966. Στις σελίδες αυτές επισημαίνεται το γεγονός ότι το 1945, πάνω από είκοσι χρόνια πριν από τη ναυπήγηση του «ιαπωνικού κολοσσού», τα δεξαμενόπλοια Τ2 των 16.500 τόνων απαιτούσαν 43 άτομα για τη λειτουργία τους, αριθμός που θεωρούνταν μάλιστα μικρός.
Το «Idemitsu Maru» αποτέλεσε ένα ιστορικό βήμα για την ιαπωνική αλλά και την παγκόσμια ναυπηγική βιομηχανία και επέτρεψε τον σχεδιασμό και τη ναυπήγηση ολοένα και μεγαλύτερων πλοίων μεταφοράς πετρελαίου. Την περίοδο που καθελκύστηκε το «Idemitsu Maru», το ρεπορτάζ των Ναυτικών Χρονικών στο τεύχος της 15ης Σεπτεμβρίου 1966 αναφέρει ότι σε όλο τον κόσμο συνολικά τελούσαν υπό παραγγελία 52 πλοία χωρητικότητας άνω των 150.000 dwt, με τα 34 από αυτά να ναυπηγούνται στην Ιαπωνία, δείγμα της εξειδίκευσης την οποία είχαν αποκτήσει οι Ιάπωνες στην κατασκευή ευμεγεθών πλοίων μεταφοράς πετρελαίου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει συνολικά η δεκαετία του 1960, κατά την οποία, επί συναπτά έτη, καταρριπτόταν το ρεκόρ για το μεγαλύτερο δεξαμενόπλοιο του κόσμου.
Μπορείτε να διαβάσετε ένα από τα αφιερώματα των Ναυτικών Χρονικών στο «Idemitsu Maru» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
