Στο τεύχος της 1ης Απριλίου 1964 των Ναυτικών Χρονικών παρουσιάστηκε η καθέλκυση του δεξαμενόπλοιου «Princess Anne-Marie». Το συγκεκριμένο «πετρελαιοφόρον» ναυπηγήθηκε για λογαριασμό του Οίκου Ν. Ι. Γουλανδρή στην Ιαπωνίακαι πιο συγκεκριμένα στα ναυπηγεία της Hitachi στην Ινοσίμα. Η καθέλκυση του πλοίου έλαβε χώρα στις 11 Μαρτίου 1964 και η ονοματοδοσία του προς τιμήν της Άννας-Μαρίας, μέλλουσας συζύγου του Κωνσταντίνου Β’, προσέδωσε στο γεγονός μια ιδιαίτερη, πολιτική χροιά: Ως ανάδοχος του πλοίου παρέστη η MakikoTanaka, θυγατέρα του Kakuei Tanaka, τότε υπουργού Οικονομικών της Ιαπωνίας και μετέπειτα πρωθυπουργού της χώρας την περίοδο 1972-1974.
Το αφιέρωμα του περιοδικού συνοδεύτηκε από φωτογραφία του υπό καθέλκυση πλοίου αλλά και των επίσημων προσκεκλημένων στην τελετή καθέλκυσης. Εντύπωση στο αναγνωστικό κοινό της εποχής θα δημιούργησε, αναμφίβολα, η αμφίεση της αναδόχου του πλοίου, η οποία ήταν ενδεδυμένη με παραδοσιακή ιαπωνική ενδυμασία.
Κατά τη διάρκεια της τελετής καθέλκυσης, την N. J. Goulandris εκπροσώπησε ο αρχιμηχανικός της εταιρείας, Νικόλαος Δ. Καζάκος, ο λόγος του οποίου αποτυπώθηκε στο αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών. Απευθυνόμενος στο κοινό, ο Νικόλαος Καζάκος μίλησε για την ατυχή απουσία των επικεφαλής του Οίκου Ν. Ι. Γουλανδρή, Αλέξανδρου και Λεωνίδα Γουλανδρή, που ακύρωσαν το ταξίδι τους στην Ιαπωνία λόγω του θανάτου του βασιλέα Παύλου στις 6 Μαρτίου 1964.
Συνεχίζοντας την ομιλία του και ευχαριστώντας τόσο την ανάδοχο του πλοίου όσο και τους εκπροσώπους του ναυπηγείου για το έργο τους, ο αρχιμηχανικός της N. J. Goulandris κατέστησε σαφή όχι μόνο τη μακρόχρονη παρουσία του εφοπλιστικού Οίκου στις γιάρδες της Ιαπωνίας, αλλά και τη σχέση εμπιστοσύνης που είχε αναπτυχθεί μεταξύ Ελλήνων και Ιαπώνων εκείνη την περίοδο. Πιο συγκεκριμένα, ο Καζάκος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Επιθυμώ ακόμη να ευχαριστήσω ειδικώς τον κ. Φουζίμι, γενικόν διευθυντήν των ναυπηγείων, τον οποίον έχω την τιμήν να θεωρώ προσωπικόν μου φίλον. Πρόκειται περί φιλίας βασιζομένης εις αμοιβαίον σεβασμόν και κατανόησιν, υπό το φως της ομαλής προόδου της εδώ εργασίας, με αδιακόπως ταχύν ρυθμόν διεξαγομένης».
Σε ό,τι αφορά το «Princess Anne-Marie», κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης ευχαριστήριας ομιλίας, παρουσιάστηκε ως πλοίο «ταχύπλουν» και «συγχρονισμένον», επί του οποίου είχαν εφαρμοστεί όλες οι τελευταίες εξελίξεις της ναυπηγικής και μηχανικής επιστήμης. Όπως προκύπτει από το αφιέρωμα του περιοδικού, το δεξαμενόπλοιο ήταν προναυλωμένο από την πετρελαϊκή εταιρεία Caltex.
Το νεότευκτο δεξαμενόπλοιο έφερε την ελληνική σημαία και διέθετε χωρητικότητα 66.000 dwt. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογικές καινοτομίες που εφαρμόστηκαν αλλά και η πρόβλεψη για τη δημιουργία άνετων και πολυτελών χώρων ενδιαίτησης για το πλήρωμα υπήρξαν εντυπωσιακές: Το «Princess Anne-Marie» εξοπλίστηκε με κλιματισμό σε όλους τους χώρους ενδιαίτησης του πληρώματος αλλά και με κολυμβητική πισίνα. Τα χαρακτηριστικά αυτά εκθειάστηκαν από τον ναυτιλιακό Τύπο της εποχής.
Τα Ναυτικά Χρονικά, σε διαφορετική στήλη του ίδιου τεύχους, εκθείασαν τα χαρακτηριστικά αυτά, εξηγώντας το πόσο σημαντικές ήταν αυτές οι ανέσεις εκείνη την εποχή, και ιδιαίτερα για τα δεξαμενόπλοια τα οποία διέπλεαν τον Περσικό Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα, περιοχές του πλανήτη όπου καταγράφονται ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.
Έναν χρόνο αργότερα, το περιοδικό θα πραγματοποιούσε εκ νέου αναφορά στο «Princess Anne-Marie» με αφορμή την επίσκεψη του πλοίου στον Πειραιά. Το δεξαμενόπλοιο της N. J. Goulandris πέρασε από τον πειραϊκό λιμένα για τον πρώτο του δεξαμενισμό μετά το πέρας της λήξης της εγγύησης ενός έτους από την παράδοση του πλοίου στους ιδιοκτήτες από το ναυπηγείο.
Έπειτα από επίσκεψη στο πλοίο, ο συντάκτης των Ναυτικών Χρονικών, που τιτλοφόρησε τη συγκεκριμένη στήλη «Ένα ευτυχές πλοίον», εξήρε την ποιότητα της κατασκευής του πλοίου αλλά και την απόδοση του προωστήριου συστήματος, που εξασφάλιζε την εντυπωσιακή ταχύτητα των 17 μιλίων. Εκτός από τα τεχνικά χαρακτηριστικά του δεξαμενόπλοιου, το ρεπορτάζ του περιοδικού επικεντρώθηκε στους χώρους ενδιαίτησης του πληρώματος. Τα διαμερίσματα των αξιωματικών και του πληρώματος χαρακτηρίζονται ως ευχάριστα, άνετα και άριστα επιπλωμένα. Σύμφωνα με τα Ναυτικά Χρονικά, οι καμπίνες των αξιωματικών ήταν μονόκλινες, ενώ αυτές του κατώτερου πληρώματος ήταν δίκλινες. Η εγκατάσταση αυτόνομα ρυθμιζόμενου κλιματισμού σε κάθε καμπίνα και η ύπαρξη κολυμβητικής πισίνας υπήρξαν καινοτόμα χαρακτηριστικά, που βελτίωναν σε μεγάλο βαθμό τις συνθήκες διαβίωσης του πληρώματος. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, «παρελθόν πλέον αποτελούν για τους άνδρας του “Πριγκίπισσα Άννα-Μαρία” αι δύσκολαι ημέραι παραμονής και διάπλου του Περσικού και της Ερυθράς Θαλάσσης. Το πλήρωμα ζει εις δροσερόν ή και θερμόν περιβάλλον, ανεξαρτήτως της θερμοκρασίας της περιοχής εις την οποίαν ταξιδεύειν».
Άξια αναφοράς είναι η διαπίστωση του πλοιάρχου του«Princess Anne-Marie», ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι είναι αυξημένη η απόδοση του πληρώματος, η ευεξία, η προσήλωση στην εργασία επί του πλοίου και η εν γένει ικανοποίηση. Τα Ναυτικά Χρονικά ολοκληρώνουν τη στήλη τους, αναφέροντας ότι το κόστος για την εγκατάσταση κλιματισμού και κολυμβητικής πισίνας είναι σχετικά μικρό συγκριτικά με τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζονται.
Η καθέλκυση του «Princess Anne-Marie» αποτελεί ένα ακόμα δείγμα της εξαιρετικής συνεργασίας που είχαν αναπτύξει οι ελληνικοί εφοπλιστικοί Οίκοι με τα ναυπηγεία της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου από τα μέσα του 20ού αιώνα και έπειτα. Η παρουσία μάλιστα της θυγατέρας του Ιάπωνα υπουργού Οικονομικών ως αναδόχου του πλοίου είναι ενδεικτική της σύνδεσης που υπήρχε μεταξύ της ιαπωνικής ναυπηγικής βιομηχανίας και της πολιτικής ζωής του τόπου. Ταυτόχρονα, η ναυπήγηση του πλοίου και η πρόβλεψη για τον εξοπλισμό του με γνώμονα την άνεση του πληρώματος αποτελεί μαρτυρία μιας εποχής κατά την οποία πραγματοποιούνταν συστηματική προσπάθεια από σημαίνοντες εφοπλιστικούς Οίκους για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης του Έλληνα ναυτικού.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Princess Anne-Marie» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
