Στην αρχή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η Μόσχα χρησιμοποίησε το φυσικό αέριο που λάμβανε η Ευρώπη μέσω αγωγών ως μοχλό πίεσης. Παρότι ήταν μια κίνηση με σημαντικό αντίκτυπο όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας αλλά και στην παγκόσμια, η ναυτιλία και δη τα LNG carriers έδωσαν τη λύση. Πλέον, η Ρωσία έχει απολέσει μια σημαντική αγορά και προσβλέπει και η ίδια να στραφεί στη ναυτιλία και στα LNG carriers για να ενισχύσει τις εξαγωγές της.
Ωστόσο, όπως σημειώνει δημοσίευμα του Reuters, η δαμόκλειος σπάθη των κυρώσεων συνεχίζει να ταλανίζει τις εξαγωγικές φιλοδοξίες της Μόσχας. Τα αλλεπάλληλα πακέτα κυρώσεων που υιοθετούν οι ισχυρές οικονομίες του πλανήτη και η Ευρώπη αναθεωρούν πρότερα ανεπαρκή μέτρα και αποπειρώνται να κλείνουν κάθε φορά λίγο περισσότερο τη «στρόφιγγα» κερδοφορίας της Ρωσίας από την ενέργεια.
Μπορεί η Μόσχα ‒τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός LNG‒ να προσβλέπει σε αύξηση του ποσοστού της στις διεθνείς αγορές, από το 8% σήμερα στο 20% μελλοντικά, όμως δεν είναι απαραίτητο πως θα είναι σε θέση να το πετύχει αυτό.
Άλλωστε, εν αντιθέσει με την αγορά δεξαμενόπλοιων, η αγορά LNG είναι νέα σε ηλικία και ο στόλος μικρότερος. Εφόσον το ρωσικό LNG βρεθεί στο στόχαστρο της ΕΕ και των ΗΠΑ, δύσκολα θα βρεθεί ένας αντίστοιχος «σκοτεινός» στόλος LNG carriers να ικανοποιήσει τις εξαγωγικές φιλοδοξίες της Μόσχας.
Στο πλαίσιο αυτό, το δημοσίευμα κλείνει υπογραμμίζοντας ότι η συγκεκριμένη αβεβαιότητα οδηγεί σε καθυστερήσεις σε σημαντικά εξαγωγικά projects LNG που αναπτύσσει η Ρωσία.
