Στις 24 Ιουνίου 1967 πραγματοποιήθηκε η τελετή καθέλκυσης του bulk carrier «Fotini L.». Το συγκεκριμένο πλοίο μεταφοράς χύδην ξηρού φορτίου κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Hakodate, στην ιαπωνική νήσο Χοκάιντο, για λογαριασμό της Ceres Hellenic Shipping Enterprises του Οίκου Ι. Π. Λιβανού.
Τα Ναυτικά Χρονικά, σε αφιέρωμά τους στο τεύχος της 1ης Αυγούστου 1967, μνημόνευσαν το γεγονός, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το νεότευκτο ως το «καλύτερον σκάφος ιαπωνικής κατασκευής». Το περιοδικό κατέγραψε λεπτομέρειες από την τελετή καθέλκυσης του «Fotini L.», τα χαρακτηριστικά αυτού του καινοτόμου πλοίου, αλλά και αποσπάσματα από τις ευχαριστήριες ομιλίες των πλοιοκτητών.
Το «Fotini L.» διέθετε χωρητικότητα 72.500 dwt, αποτελώντας μάλιστα το μεγαλύτερο έως τότε νεότευκτο των εν λόγω ναυπηγείων. Το bulk carrier του Οίκου Ι. Π. Λιβανού ονομάστηκε προς τιμήν της Φωτεινής Γ. Λιβανού, η οποία ήταν και η ανάδοχος του πλοίου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του περιοδικού, κατά τη διάρκεια της τελετής καθέλκυσης, η οποία έλαβε χώρα σε πανηγυρικό κλίμα, παρίσταντο οι ναυπηγοί, οι πλοιοκτήτες αλλά και μεγάλο μέρος του πληθυσμού της νήσου Χοκάιντο. Η γιορτινή ατμόσφαιρα αποδόθηκε στην επίτευξη ενός απαιτητικού ναυπηγικού έργου αλλά και στην πεποίθηση ότι η καθέλκυση του «Fotini L.» αποτελούσε μια αφετηρία για την κατασκευή ακόμα μεγαλύτερων πλοίων.
Το «Fotini L.» υπήρξε μέρος μιας σημαντικής παραγγελίας της Ceres στα ναυπηγεία Hakodate. Ήταν το πρώτο από δύο αδελφά πλοία, ενώ στο ίδιο orderbook συμπεριλαμβάνονταν ακόμα τέσσερα bulk carriers χωρητικότητας 25.000 dwt έκαστο. Το συγκεκριμένο ναυπηγικό πρόγραμμα του Οίκου Ι. Π. Λιβανού στην Ιαπωνία ξεκίνησε στις 10 Δεκεμβρίου 1966 με την τελετή κατάθεσης της «τρόπιδος» του «Fotini L.» και θα ολοκληρωνόταν στα τέλη Μαΐου 1968 με την παράδοση των τελευταίων νεότευκτων της παραγγελίας.
Το πλοίο θεωρούνταν από τους ναυπηγικούς κύκλους της Ιαπωνίας ως το «πρωτοποριακόν σκάφος» το οποίο ενσωμάτωνε όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα εφαρμόζονταν σε νεοναυπηγήσεις κατά τα επόμενα έτη.
Όπως ανέφερε το ρεπορτάζ του περιοδικού, το πλοίο, κατά τους πρώτους εμπορικούς πλόες του, θα μετέφερε σιδηρομετάλλευμα από τη Χιλή στην Ιαπωνία.
Σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά του, το «Fotini L.» διέθετε βολβοειδή πρώρα, ενώ το κύτος του πλοίου ήταν διαιρεμένο σε 12 διαμερίσματα χάρη σε 11 στεγανά διαφράγματα. Ήταν εξοπλισμένο με μηχανή εσωτερικής καύσης τύπου Ουράγκα-Σούλτσερ 9RD90, που απέδιδε 20.700 ίππους και προσέφερε ανώτατη υπηρεσιακή ταχύτητα 17 μιλίων.
Το νεότευκτο bulk carrier αποτέλεσε το πρώτο πλοίο του Οίκου Ι. Π. Λιβανού το οποίο ήταν εξοπλισμένο με τεχνολογίες πλήρους αυτοματοποίησης λειτουργιών, καθώς διέθετε ειδικό σύστημα για έλεγχο της κύριας μηχανής και των βοηθητικών μηχανημάτων από τη γέφυρα του πλοίου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν τα Ναυτικά Χρονικά, δεν υπήρχε πλέον καμία ανάγκη για βάρδια στο μηχανοστάσιο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Σε περίπτωση οποιασδήποτε ανωμαλίας, το σύστημα συναγερμού θα ειδοποιούσε τους μηχανικούς.
Οι προσφερόμενες ανέσεις για το πλήρωμα χαρακτηρίζονται ως «πρωτοφανείς». Εκτός από τον πλήρη κλιματισμό σε όλο το πλοίο, αλλά και την κολυμβητική πισίνα, είχε τοποθετηθεί ανελκυστήρας ο οποίος επικοινωνούσε με όλα τα καταστρώματα. Όσον αφορά άλλες ανέσεις, αναφέρονται η αίθουσα συγκεντρώσεων και ψυχαγωγίας του πληρώματος καθώς και η ύπαρξη πλήρως ηλεκτροκίνητου πλυντηρίου.
Το ρεπορτάζ των Ναυτικών Χρονικών ολοκληρώθηκε με αναφορά στο επίσημο γεύμα που ακολούθησε την τελετή καθέλκυσης.
Κατά τη διάρκεια της ευχαριστήριας ομιλίας του, ο Γεώργιος Π. Λιβανός υπογράμμισε και ανέδειξε τη μακροχρόνια συνεργασία του Οίκου Λιβανού με τα ναυπηγεία του Hakodate. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, η οικογένειά του παρέλαβε το 1956 το «Eirini L.», ένα πλοίο γενικού φορτίου χωρητικότητας 15.461 dwt, το οποίο ήταν το πρώτο πλοίο που ναυπηγήθηκε στο Hakodate για λογαριασμό ξένων εφοπλιστών και το μεγαλύτερο που είχε ναυπηγηθεί στα ναυπηγεία του Χοκάιντο μέχρι εκείνο το σημείο. Ο Γεώργιος Π. Λιβανός σημείωσε ότι και στις δύο περιπτώσεις η ελληνο-ιαπωνική συνεργασία χαρακτηρίστηκε από «πνεύμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης», ενώ προσέθεσε ότι ήταν «λίαν υπερήφανος» για τη συνεργασία του με τη Hakodate και ότι, αφού το «Fotini L.» είναι το «καλύτερον σκάφος ιαπωνικής ναυπηγήσεως», είναι και το «καλύτερον του κόσμου».
Σε συνέχεια του λόγου του, ο Γεώργιος Π. Λιβανός, ενώ απέδιδε συγχαρητήρια στους τεχνικούς που εργάστηκαν για την κατασκευή του πλοίου, εκμυστηρεύτηκε ότι κάθε φορά που παρίσταται σε καθέλκυση πλοίου δακρύζει. Αυτό το πνεύμα συγκίνησης κατέστη εντονότερο όταν ο Ιωάννης Π. Λιβανός, που επίσης παρίστατο στην τελετή, ανακηρύχθηκε επίτιμος πολίτης του Hakodate σε αναγνώριση της συμβολής του για την ευημερία της πόλης.
Μπορεί να ειπωθεί ότι εκείνη την περίοδο καταγράφηκε από τον ναυτιλιακό Τύπο της εποχής ένας εν γένει υψηλότατος βαθμός συνεργασίας μεταξύ ελληνικών εφοπλιστικών οίκων και της ιαπωνικής ναυπηγικής βιομηχανίας. Πιο συγκεκριμένα, το ίδιο έτος κατασκευάζονταν για πρώτη φορά στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τα «αντιλίμπερτυ» Freedom, επίσης προϊόν ελληνο-ιαπωνικής συνεργασίας στον ναυπηγικό τομέα.
Η καθέλκυση του «Fotini L.» ως γεγονός συγκεντρώνει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Αποτελεί αφενός δείγμα της προσπάθειας ενός από τους σημαντικότερους ελληνικούς εφοπλιστικούς οίκους να ανανεώσει τον στόλο του με πλοία εξελιγμένης τεχνολογίας, που παρείχαν εξαιρετικές συνθήκες διαβίωσης για το πλήρωμα. Αφετέρου, συνιστά μαρτυρία για μια υπερδεκαετή συνεργασία μεταξύ του Οίκου Ι. Π. Λιβανού και του ναυπηγείου Hakodate, η οποία δημιούργησε σχέσεις αμοιβαίας επιχειρηματικής εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών, συντελώντας μάλιστα στην αναγόρευση του Ιωάννη Π. Λιβανού ως επίτιμου δημότη της πόλης.
Η ιδιαίτερη σχέση μεταξύ του Οίκου Ι. Π. Λιβανού και των ναυπηγείων Hakodate θα κορυφωνόταν τα επόμενα χρόνια, μετά και τον σχεδιασμό και την κατασκευή των πρωτοποριακών mini bulk carriers.
Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στην καθέλκυση του «Fotini L.» εδώ.
Η ψηφιοποίηση του αρχείου των τευχών από το 1931 έως το 1983 είναι μια ευγενική χορηγία του Ιδρύματος Ευγενίδου, στη μνήμη της Μαριάνθης Σίμου.
