Οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε. δεν κατάφεραν να έρθουν σε συμφωνία με την αντίστοιχη του Καναδά σχετικά με τη σύναψη συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά. Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είχε συμφωνήσει, το Βέλγιο και πιο συγκεκριμένα η Βελγική περιφέρεια της Βαλλονίας, δεν εξουσιοδότησε την εθνική κυβέρνηση για θετική ψήφο στην εν λόγω συμφωνία καθώς το αποτέλεσμα στο τοπικό κοινοβούλιο ήταν 46-14 υπέρ της απόρριψής της.
Η εν λόγω εξέλιξη προβληματίζει τους εκπροσώπους της Ε.Ε. καθώς αν τελικά η συμφωνία δεν προχωρήσει, υπάρχουν φόβοι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίζεται διεθνώς ως ένας «δύσκαμπτος» μελλοντικός εταίρος σε μελλοντικές εμπορικές συμφωνίες. Αντιρρήσεις μικρότερης έκτασης και… έντασης είχαν εκφράσει επίσης η Ρουμανία και η Βουλγαρία καθώς επιθυμούσαν να επαναδιαπραγματευθούν με τον Καναδά το καθεστώς visa των πολιτών τους.
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα όσων αντιτίθενται στην συμφωνία Ε.Ε.-Καναδά είναι ότι ο υπερβολικός ανταγωνισμός από τις οικονομικά πιο ανταγωνιστικές καναδικές εισαγωγές θα πλήξει έντονα την εγχώρια παραγωγή της ΕΕ ιδίως στον τομέα της γεωργίας και κατά συνέπεια θα θέσει σε κίνδυνο θέσεις εργασίας στην Ε.Ε.
Όσον αφορά τις πρώτες αντιδράσεις από την πλευρά του Καναδά, ο πρωθυπουργός, κ. Justin Trudeau εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκειά του, καθώς “μετά από δύο χρόνια συνεχών καθυστερήσεων λόγω διαπραγματεύσεων, αν η συμφωνία δεν προχωρήσει θα σημάνει πως η Ευρώπη δεν είναι και τόσο παραγωγική”. Από πλευράς Ευρωπαίων, η επίτροπος εμπορίου της Ένωσης, κ. Cecelia Malmstrom, φάνηκε μέσω δηλώσεών της πιο αισιόδοξη θεωρώντας ότι το ζήτημα που έχει ανακύψει μπορεί να επιλυθεί.
Να σημειωθεί πως και η συμφωνία TTIP μεταξύ E.E. και ΗΠΑ δεν έχει τελεσφορήσει.
Αν πάντως η συμφωνία υιοθετηθεί θα επιτρέψει την άμεση άρση των εισαγωγικών δασμών στο 98% των αγαθών αλλά θα αφήσει εκτός το πιο αμφιλεγόμενο μέρος της συμφωνίας: τη θέσπιση μιας κοινά αποδεκτής νομικής οδού για τη δικαστική επίλυση διαφορών που θα ανακύπτουν από τις επενδύσεις ξένων εταιρειών.
Αυτή η παράμετρος για τους μεν κατήγορους της συμφωνίας θα οδηγήσει τις μεγάλες επιχειρήσεις να πάρουν το πάνω χέρι και να καθοδηγούν τις κυβερνητικές πολιτικές απειλώντας με προσφυγή σε νομικά μέσα.
Η δυσκαμψία της Ε.Ε. να διαμορφώσει μία ενιαία φωνή απέναντι σε ζητήματα συλλογικής δράσης, επαναφέρει στο προσκήνιο την πολυπλοκότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αδυναμία διαμόρφωσης μίας ενιαίας θέσης είναι για πολλούς και η βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της Ένωσης, η οποία ενώ δείχνει ότι θέλει, εντούτοις δεν μπορεί να διαμορφώσει ένα ενιαίο μέτωπο. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και σε ζητήματα ουσιώδους σημασίας για μία πραγματική «ένωση» όπως για παράδειγμα η διαμόρφωση μίας ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
