Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Nikolsk-Ussuriysky στη Ρωσία, από Κεφαλλονίτες γονείς. Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια του θα εγκατασταθεί στο Αργοστόλι κι έπειτα στον Πειραιά, το 1921. Μετά το σχολείο, και τον θάνατο του πατέρα του, θα έκανε το πρώτο του μπάρκο το 1929. Εργάστηκε για πολλές δεκαετίες ως ασυρματιστής σε πλοία του εμπορικού ναυτικού. Μεταξύ άλλων ο Καββαδίας κατά τη διάρκεια της καριέρας του είχε εργαστεί και στο επιβατηγό πλοίο «Ιωνία».
Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του στη θάλασσα, συνέγραψε μικρό αριθμό ποιημάτων τα οποία όμως έμελλε να αφήσουν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα στην ελληνική ποίηση. Το ιδιαίτερο ποιητικό του ύφος δημιούργησε τη δική του σχολή και οι δημιουργίες του Νίκου Καββαδία αντανακλούν το πνεύμα των ανθρώπων που δεν πτοούνταν από τις δυσκολίες και την κούραση της ζωής εν πλω. Ως ναυτικός, ενσάρκωσε τον χαρακτηριστικό τύπο του ανθρώπου της θάλασσας. Ταπεινός και μετριόφρων δεν έδειχνε ποτέ να επηρεάζεται από την αναγνώριση που έλαβε κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Οι στίχοι του Καββαδία τραγουδούν τις δυσκολίες, τις ιδιαιτερότητες αλλά και τη μοναδικότητα του ναυτικού επαγγέλματος μέσα από τη ματιά ενός εκπροσώπου του. Ο αναγνώστης των ποιημάτων του αντιλαμβάνεται το μεγάλο πάθος και μια μοναδική αγάπη για τη θάλασσα. Καθώς και αυτός έζησε τις χαρές, τους καημούς, την επιθυμία για ταξίδι αλλά και την ικανοποίηση της επιστροφής.
Ο Νίκος Καββαδίας απεβίωσε το 1975 στην Αθήνα, πριν την έκδοση της τρίτης συλλογής ποιημάτων του, «Τραβέρσο». Η μελοποίηση πολλών ποιημάτων του μετά τον θάνατό του, έφεραν τις δημιουργίες του Νίκου Καββαδία πιο κοντά στην ελληνική κοινωνία προσδίδοντάς τους ιδιαίτερη δημοφιλία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι μετά τον θάνατο του ποιητή, το ΥΕΝ θέσπισε τον θεσμό των Βραβείων Καββαδία για ναυτικούς που διακρίνονταν στον πεζό ή ποιητικό λόγο. Το 1ο Βραβείο του 1981 είχε λάβει ο συνεργάτης των Ναυτικών Χρονικών Νίκος Παλμός.
