Του καθ. Χαρίλαου Ν. Ψαραύτη
H 76η συνάντηση της Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος του ΙΜΟ (MEPC 76) επιβεβαίωσε ότι ο δρόμος για την απανθρακοποίηση της ναυτιλίας είναι εξαιρετικά δύσβατος και ότι κανένα φως στην άκρη του τούνελ δεν είναι ακόμη ορατό (αλλά ούτε και θα είναι για αρκετό καιρό ακόμα).
Σχετικά με τα βραχυπρόθεσμα μέτρα (EEXI/SEEMP/CII), είναι απίστευτο ότι o IMO, εν έτει 2021, δεν έχει ακόμη συμφωνήσει πώς μετριέται το μεταφορικό έργο. Συμφώνησε όμως, με ισχνή πλειοψηφία, να γίνουν μειώσεις του CII ίσες με 2% ανά έτος από το 2023 έως το 2026, ξέροντας ότι αυτές οι μειώσεις (συνολικά 11% μέχρι το 2030) εξαρτώνται από το πώς μετριέται το μεταφορικό έργο. Τίποτε δεν αποφασίστηκε για την περίοδο 2027-2030. Αλλά οι στόχοι αυτοί είναι, έτσι κι αλλιώς, άνευ ουσιαστικού αντικειμένου, μια και δεν θα υπάρχει καμία ουσιαστική επίπτωση ή αστυνόμευση εάν ένα πλοίο δεν τους πετύχει.
Σχετικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, τα οποία περιλαμβάνουν αγορακεντρικά μέτρα (MBMs), όπως την επιβολή φόρου στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, η MEPC 76 αποφάσισε, πάλι με ισχνή πλειοψηφία, οι σχετικές προτάσεις να παραπεμφθούν στην επόμενη MEPC 77 τον Νοέμβριο, αφού προηγουμένως συζητηθούν σε ενδιάμεση συνάντηση το φθινόπωρο. Υπόψη ότι το ίδιο είχε γίνει στην προηγούμενη MEPC 75 τον Νοέμβριο του 2020, όπου είχε αποφασιστεί η παραπομπή της σχετικής συζήτησης στην MEPC 76.
Η συνάντηση επιβεβαίωσε το τεράστιο χάσμα που χωρίζει ομάδες από κράτη-μέλη, με μερικές να πιέζουν για ταχύτερη υιοθέτηση μέτρων και άλλες για ακριβώς το αντίθετο. Όπως και επιβεβαίωσε την έλλειψη βούλησης για γενναίες αποφάσεις.
Παρά τις μεγάλες αβεβαιότητες από εδώ και εμπρός, ένα είναι το σίγουρο: η πρακτική να κλοτσάει κάποιος το τενεκεδάκι πιο πέρα στον δρόμο (kicking the can down the road) δεν θα μειώσει τα αέρια του θερμοκηπίου της ναυτιλίας.
Φωτό: ΙΜΟ
