Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. S.A.

Τη στιγμή που η Ελλάδα ακόμη προσπαθεί να καταλήξει σε μία συμφωνία με την Ευρωζώνη, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο, τα θετικά στοιχεία και οι προβλέψεις για την Ευρωζώνη έχουν αρχίσει και πυκνώνουν, εν μέσω και του εν ισχύ QE από την EKT όπου σε μία εβδομάδα η Τράπεζα αγόρασε κρατικά ομόλογα ύψους € 9,8 δισ., αλλά και το επενδυτικό πρόγραμμα του Junker, στα οποία η Ελλάδα δεν έχει «δικαίωμα» πρόσβασης, ενώ παράλληλα το πρόβλημα της ρευστότητας και της χρηματοδότησης γίνεται όλο και πιο έντονο.

Απόλυτη ταύτιση υπήρξε στις εκθέσεις της Goldman Sachs και της Fitch για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, στο 1,5% το 2015 και στο 1,7% το 2016, εκτιμώντας ότι οι παράγοντες που θα συντελέσουν θετικά είναι το QE της ΕΚΤ, η πτώση των τιμών του πετρελαίου, η αποδυνάμωση του Ευρώ και η βελτίωση της εμπιστοσύνης.

Αντίθετα, στους κινδύνους αναφέρουν την μη ισορροπία στην ανάπτυξη των κρατών μελών, τα υψηλά επίπεδα ανεργίας (τον Ιανουάριο έκλεισε σε χαμηλό 3ετίας, στο 11,2%), τη διαμάχη Ουκρανίας – Ρωσίας και φυσικά την αβεβαιότητα για τη χρηματοδότηση της Ελλάδας.

Το αξιοσημείωτο πάντως είναι, πως ανεξαρτήτως για την οποιαδήποτε πρόβλεψη για την πορεία της Παγκόσμιας ανάπτυξης την οποία οι διάφοροι οργανισμοί την τοποθετούν στο μετριοπαθή ρυθμό του 3,5% – 4% και 3,7% – 4,3% το 2016, όλοι επισημαίνουν τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Το ΔΝΤ αναφέρει πως η ανάκαμψη εξακολουθεί να είναι πολύ αργή, πολύ εύθραυστη και πολύ ασύμμετρη ενώ ο ΟΟΣΑ για πολλοστή φορά αναφέρει πως απαιτείται η λήψη διαρθρωτικών μέτρων για την επιτάχυνση της Παγκόσμιας οικονομίας.

Χαρακτηριστικά αναφέρει πως η ανάπτυξη παραμένει πολύ ισχνή ώστε να ενεργοποιήσει την αγορά εργασίας και ο «ανώμαλα» χαμηλός πληθωρισμός και επιτόκια δημιουργούν τον κίνδυνο χρηματοοικονομικής αστάθειας, καθώς αναλαμβάνονται υπέρμετροι κίνδυνοι στη βάση της περιρρέουσας ρευστότητας και όχι σαν αποτέλεσμα των θεμελιωδών στοιχείων της οικονομίας.

Αναμφισβήτητα, η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, ναι μεν υπό συγκεκριμένες συνθήκες κρίνεται απαραίτητη για την «επανεκκίνηση» μίας οικονομίας καθώς κάνει πιο διαχειρίσιμα τα χρέη και πιο φθηνές τις εξαγωγές, αλλά από την άλλη εγκυμονεί κινδύνους για τη δημιουργία μίας νέας φούσκας αφού «ωθεί» τους επενδυτές να αναλάβουν υψηλότερα ρίσκα.

Το πρόβλημα βέβαια διογκώνεται όταν η τακτική της χαλάρωσης εφαρμόζεται ταυτόχρονα από διάφορες οικονομίες οδηγώντας σε αυτό που εμείς έχουμε ονομάσει «άτυπο» νομισματικό πόλεμο. Προσφάτως, ο El-Erian, το πρώην νούμερο ένα στέλεχος του μεγαλύτερου Fund  διαχείρισης ομολόγων παγκοσμίως, της Pimco, και νυν οικονομικός σύμβουλος της μητρικής της, της Allianz, προειδοποίησε για τη χαώδη κατάσταση που επικρατεί στην παγκόσμια οικονομία, σε όρους οικονομικών αποκλίσεων δηλαδή οικονομικών επιδόσεων, νομισματικής πολιτικής και αγορών. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το χάος, απαιτείται συνεργασία μεταξύ των ισχυρότερων χωρών του πλανήτη σε ανώτατο διπλωματικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, καθώς και αποτελεσματικές, σε εθνικό επίπεδο, δράσεις για την τόνωση της ανάπτυξης.

Στην παρούσα φάση, η αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων από τις ΗΠΑ μετά τα μέσα του χρόνου, θα δημιουργήσει «αναστάτωση» και ιδιαίτερα στις οικονομίες των αναδυόμενων χωρών.

Η αύξηση των επιτοκίων θα έχει σαν αποτέλεσμα την ένταση του Carry Trade, δηλαδή την φυγή των κεφαλαίων από τις αναδυόμενες οικονομίες ώστε να επενδυθούν στις ΗΠΑ με αποτέλεσμα την ισχυροποίηση του δολαρίου και την υποτίμηση των νομισμάτων των αναδυόμενων οικονομιών.

Ενδιαφέρον θα παρουσιάσει η ισοτιμία $ / € μόλις ανακοινωθεί η αύξηση που πολλοί την τοποθετούν 1 προς 1.