Στη φυσική επιστήμη, τα θερμά αέρια στρώματα, καθώς είναι ελαφρύτερα από τα ψυχρά, έχουν την τάση να κατευθύνονται ανοδικά, ενώ το ίδιο ισχύει και για τις θερμές και ψυχρές μάζες υδάτων των ωκεανών. Επιστήμονες, εδώ και χρόνια, αναφέρουν ότι η πυκνότητα των ψυχρών μαζών του ύδατος είναι μεγαλύτερη από αυτήν των θερμών, με αποτέλεσμα οι θερμές μάζες να βρίσκονται στην επιφάνεια των ωκεανών. Η κίνηση των αέριων ρευμάτων πάνω από τους ωκεανούς επηρεάζει και την κίνηση των υδάτων εσωτερικά, αλλά και τις καιρικές συνθήκες των περιοχών όπου αυτά εκτείνονται.
Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι οι μάζες υδάτων που βρίσκονται πλησίον της ακτογραμμής αποκτούν υψηλή αλατότητα, δηλαδή πυκνότερη σύνθεση. Παράγοντες όπως η υψηλή θερμοκρασία και η αλατότητα οδηγούν σε εξάτμιση, άρα και σε μείωση της στάθμης της θάλασσας. Η νέα μελέτη του περιοδικού «Nature Climate Change», που διεξήχθη με μεγάλο εύρος δεδομένων και με τη χρήση πολυεπίπεδων τεχνολογιών, απέδειξε ότι δεν υφίσταται πλέον τόσο έντονη κινητικότητα μεταξύ των υδάτων διαφορετικής πυκνότητας.
Επομένως, ως συμπέρασμα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οι ωκεανοί γίνονται πιο «αδρανείς» ως προς την κινητικότητά τους τα τελευταία 50-60 χρόνια. Η μείωση της κινητικότητας οφείλεται στις αυξημένες θερμοκρασίες που επικρατούν πάνω από τους ωκεανούς, συνεπακόλουθο των θερμών αέριων μαζών που εκλύονται από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει, μακροπρόθεσμα, σε ακόμα μεγαλύτερη πτώση της στάθμης των ωκεανών.
