Ο συγκεκριμένος νόμος επιβάλλει την υποχρέωση για τις επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών άνω των £ 36 εκατ. να γνωστοποιούν τις ενέργειες και δράσεις τους σχετικά με την εξάλειψη της δουλείας εντός όχι μόνον της εταιρείας τους αλλά και τις αλυσίδας εφοδιασμού τους.
Οι ναυτιλιακές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις πολιτικές τους αφού σε ορισμένες περιπτώσεις η νομοθεσία προβλέπει την κράτηση ή κατάσχεση των σκαφών που έχουν χρησιμοποιηθεί (ή πρόκειται να χρησιμοποιηθούν) για την εμπορία ανθρώπων.
Ο νέος νόμος αντιγράφει στην ουσία τη νομοθεσία της Καλιφόρνιας και ενοποιεί όλες τις ισχύουσες νομοθεσίες κατά της δουλείας του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ ενθαρρύνει τις εταιρείες ώστε αφενός να είναι πιο εξωστρεφείς προς τις ενέργειες τους αλλά και πιο… προνοητικές ως προς τις αλυσίδες εφοδιασμού τους. Ο νόμος αποτελεί μια απάντηση στην αυξανόμενη χρήση σκαφών ή άλλων μεταφορικών μέσων για τη λαθραία μετακίνηση προσώπων προς τις βρετανικές νήσους.
Η νέα διάταξη του πολυσυζητημένου νόμου ως προς τη διαφάνεια στις αλυσίδες εφοδιασμού ενθαρρύνει ένα νέο σύστημα αυτορρύθμισης υποχρεώνοντας συγκεκριμένες εταιρείες με μεγάλους κύκλους εργασιών να δημοσιεύουν σε κάθε οικονομικό έτος μια δήλωση περί «δουλείας και εμπορίας ανθρώπων “. Η δήλωση πρέπει να περιγράψει τα βήματα, την οργάνωση και τα μέτρα που έλαβε η εταιρεία προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η δουλεία και η εμπορία ανθρώπων δεν λαμβάνουν μέρος σε οποιαδήποτε από τις αλυσίδες εφοδιασμού τους ή σε οποιοδήποτε κλάδο της δική τους επιχείρησης.
Ο νόμος δημιουργεί όμως ένα σημαντικό ζήτημα- βάρος για τους πλοιοκτήτες που αφορά την κράτηση ή κατάσχεση των πλοίων. Εάν ένα φυσικό πρόσωπο που συνδέεται με έναν πλοιοκτήτη ή διαχειριστή έχει καταδικαστεί για το αδίκημα της διακίνησης, τα δικαστήρια μπορούν να διατάσσουν την κατάσχεση του συγκεκριμένου πλοίου σε περίπτωση σημαντικών αποδεικτικών στοιχείων σε βάρος τους. Ο νόμος είναι αναλυτικός ως προς την ευθύνη που βαρύνει τους ιδιοκτήτες του πλοίου τους διευθυντές ή τους ο διαχειριστές του πλοίου ή της εταιρείας στην οποία ανήκει το πλοίο.
Επίσης, οι ιδιοκτήτες ή διαχειριστές πρέπει να είναι ενήμεροι για το “ποιόν” του ναυλωτή του πλοίου αλλά και του πληρώματος που αποτελούν μέρος της αλυσίδας μεταφορών.
Στη δεύτερη περίπτωση όμως και υπό τον όρο ότι η ολική χωρητικότητα του εν λόγω πλοίου είναι πάνω από 500 τόνους, πρέπει να αποδειχθεί ότι ο ιδιοκτήτης ή διευθυντής, γραμματέας ή ο διαχειριστής της ιδιοκτήτριας εταιρείας, γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει την πρόθεση του ναυλωτή ή του πληρώματος να χρησιμοποιήσει το πλοίο για την εμπορία ανθρώπων.
Σύμφωνα με νομικούς κύκλους η νομοθεσία αφορά κυρίως βρετανικές ναυτιλιακές εταιρείες ή εταιρείες με παραρτήματα διαχειριστριών εταιρειών ση Βρετανία ή πλοία με βρετανική σημαία. Εντούτοις εταιρείες με οποιοδήποτε υποκατάστημα στη Βρετανία ή με συχνές εμπορικές δραστηριότητες στις βρετανικές νήσους θα πρέπει να συμβουλευθούν τα Clubs και τους νομικούς τους συμβούλους.
