Η Ένωση των Χωρών της ΝΑ Ασίας (Association of Southeast Asian Nations – ASEAN) αποτελεί έναν διεθνή πολιτικό και οικονομικό οργανισμό χωρών της νοτιο-ανατολικής Ασίας, ο οποίος προωθεί, μεταξύ άλλων, την οικονομική ανάπτυξη και την πολιτική σταθερότητα μεταξύ των μελών του. Ο οργανισμός δημιουργήθηκε το 1967, αρχικά με τη συμμετοχή της Ινδονησίας, της Σιγκαπούρης, της Μαλαισίας, της Ταϊλανδής και των Φιλιππίνων. Στην πορεία εντάχθηκαν στον οργανισμό και άλλες πέντε χώρες, το Μπρουνέι, το Λάος, η Μιανμάρ, η Καμπότζη και το Βιετνάμ.
Ως μια περιφερειακή οικονομική κοινότητα στοχεύει στην προώθηση των συμφερόντων των μελών της και στην ανάπτυξη των εμπορικών και οικονομικών τους σχέσεων. Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των χωρών μελών του οργανισμού, καθώς και μεταξύ αυτών και της Κίνας.
Ο οργανισμός στοχεύει, επίσης, στη διασφάλιση όρων ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των μελών του και γι’ αυτόν τον λόγο τα μέλη του έχουν υπογράψει συνθήκη σύμφωνα με την οποία δεν επιτρέπεται η χρήση πυρηνικών όπλων, ενώ έχουν συμφωνήσει και στην από κοινού αντιμετώπιση τρομοκρατικών απειλών.
Σε οικονομικό επίπεδο, η Ένωση των Χωρών της ΝΑ Ασίας αποτελεί μια ισχυρή οικονομική οντότητα. Εκτιμάται ότι εάν συνυπολογιστούν οι οικονομίες των μελών του οργανισμού ως μία τότε αυτή αποτελεί την έβδομη μεγαλύτερη στον κόσμο με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν που έφτασε τα $2,6 τρις το 2014. Μέχρι το 2050 εκτιμάται ότι θα αποτελεί την τέταρτη ισχυρότερη οικονομία παγκοσμίως.
Επιπλέον, ο συνολικός πληθυσμός των χωρών αυτών ανέρχεται σε πάνω από 622 εκατ. άτομα, μεγαλύτερος δηλαδή σε αριθμό από τον πληθυσμό της Ε.Ε. ή χωρών της NAFTA.
Αναφορικά με το μέλλον, τα δέκα κράτη μέλη του οργανισμού παρά τις πολιτισμικές διαφορές τους μοιράζονται κοινούς στόχους για την οικονομική τους ευημερία. Η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών των συγκεκριμένων χωρών σημειώνει ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση, ενώ το συνολικό εργατικό δυναμικό των δέκα χωρών αποτελεί το τρίτο σε μέγεθος παγκοσμίως, μετά την Κίνα και την Ινδία.
Από την άλλη πλευρά οι χώρες αυτές θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ορισμένες σημαντικές προκλήσεις, όπως είναι για παράδειγμα η πραγματοποίηση υψηλού κόστους επενδύσεων για την ανάπτυξη των υποδομών τους και την πλήρη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού τους.
Φωτό: ΑΠΕ-ΜΠΕ
