Το θηριώδες παγόβουνο Α-68a απέχει πλέον 60 ναυτικά μίλια από τη σύγκρουσή του με τη νήσο Νότια Γεωργία, καθώς οι καιρικές συνθήκες της περιοχής δεν ευνοούν την αποτροπή της σύγκρουσης, με τα ωκεάνια ρεύματα να προωθούν και να ενισχύουν την κίνηση του παγόβουνου.
Τα στοιχεία δείχνουν πως οι άκρες του Α-68a έχουν καταρρεύσει σημαντικά, όμως παραμένει το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου. Ειδικότερα, το παγόβουνο Α-68a έχει έκταση περίπου 4.200 τ.χλμ. και τα τοιχώματά του έχουν ύψος 30 μ. Κατά τη διάρκεια της κίνησής του αποκολλώνται αρκετά μεγάλα κομμάτια «πάγων», τα όποια στη συνέχεια θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο και για την κίνηση των πλοίων. Το συγκεκριμένο παγόβουνο μέχρι και το 2017 αποτελούσε κομμάτι της παγοκρηπίδας Larsen C της Ανταρκτικής.
Η νήσος Νότια Γεωργία αποτελεί ένα αξιοσημείωτο οικοσύστημα παρατήρησης θαλάσσιων οργανισμών, όπως μαλάκια, μαλακόστρακα και πολλά ακόμα είδη. Το παγόβουνο, σύμφωνα με τις μετρήσεις, θα συγκρουστεί με το υφαλοπρανές (άκρη της υφαλοκρηπίδας) της νήσου της Νότια Γεωργία, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη βιοποικιλότητα της περιοχής. Αναλυτικότερα, το υφαλοπρανές, λόγω της μορφολογίας του, είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία, που αποτελούν βασική πηγή για τη διατροφική αλυσίδα της πανίδας του νησιού. Στο σενάριο που το παγόβουνο προσκολληθεί στην υφαλοκρηπίδα του νησιού, θα δημιουργήσει προβλήματα ‒κυρίως σε είδη που είναι δύσκολο να μετακινηθούν, όπως οι πιγκουίνοι‒ στην εξασφάλιση της διατροφής της πανίδας ιδίως κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
Μέλη της Βρετανικής Ερευνητικής Ομάδας της Ανταρκτικής (BAS) θα ακολουθήσουν πρωτόκολλο επιτόπιας έρευνας στο παγόβουνο ώστε να το μελετήσουν διεξοδικά. Επίσης, δύο τηλεκατευθυνόμενα ρομποτικά υποβρύχια θα μετρούν την αλατότητα και τα επίπεδα φυτοπλαγκτόν γύρω από το παγόβουνο για τέσσερις μήνες. Σκοπός της έρευνας είναι η κατανόηση των επιπτώσεων από την πρόσκρουση του παγόβουνου και η συσχέτιση της αποκόλλησής του με την κλιματική αλλαγή.
Cpl Phil Dye RAF/BRITISH MINISTRY OF DEFENCE/ΑΠΕ-ΜΠΕ
