O 21ος αιώνας θα είναι «ναυτιλιακός», ήταν η δήλωση του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν τον περασμένο Δεκέμβριο. Και η κυβέρνηση του νέου Γάλλου πρωθυπουργού Ζαν Καστέξ υιοθέτησε τον προεδρικό στρατηγικό στόχο επανιδρύοντας το υπουργείο θαλασσίων υποθέσεων και ναυτιλίας με τίτλο «Υπουργείο της Θάλασσας».
Μολονότι η Γαλλία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κράτη λιμένα στον κόσμο, με σημαντικότατη ακτογραμμή και υπερπόντιες κτήσεις τόσο στην Ωκεανία όσο στον Ινδικό Ωκεανό, στον Ατλαντικό και στην Καραϊβική, εντούτοις το αρμόδιο υπουργείο για θέματα θαλάσσιας και ναυτιλιακής πολιτικής, έχει πολλές φορές καταργηθεί και υποβιβαστεί σε γενική γραμματεία ή υφυπουργείο.
Νέα υπουργός αναλαμβάνει η Annick Girardin, βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας των νήσων Saint-Pierre-et-Miquelon, αρχιπελάγους 6.000 κατοίκων στα ανοιχτά της ακτής του Καναδά.
Σύμφωνα με τη νέα υπουργό, οι κύριοι στόχοι του Υπουργείου της Θάλασσας είναι οι εξής: πρώτον και κυριότερο η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Η υπουργός τόνισε πως τα γαλλικά ύδατα φιλοξενούν σχεδόν το 10% της συνολικής θαλάσσιας βιοποικιλότητας και ως εκ τούτου η ευθύνη απέναντι στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι, σύμφωνα τις πρώτες δηλώσεις της, τεράστια. Δεύτερος στόχος του υπουργείου είναι η αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων που αφορούν τη ναυτιλία και το πανίσχυρο γαλλικό ναυτιλιακό cluster, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται 400.000 θέσεις εργασίας που συνεισφέρουν στο 14% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Είναι βέβαιο ότι τα θέματα του γαλλικού ναυτιλιακού cluster, και ιδιαίτερα των γαλλικών ναυπηγείων, της ναυπηγικής έρευνας και τεχνολογίας, θα αποτελέσουν βασική προτεραιότητα της υπουργού, αφού επέλεξε ως δεξί χέρι στο προσωπικό της γραφείο τον πρώην διευθυντή της Ένωσης Γαλλικών Ναυπηγείων και Κατασκευαστών (GICAN), François Lambert.
Η πρωτοβουλία όμως του νέου πρωθυπουργού για την ίδρυση ενός ακόμα υπουργείου στην πρόσφατη ‒μικρών κατά τα άλλα εκπλήξεων‒ ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου αντιμετωπίστηκε με αμφίθυμα συναισθήματα από τον εθνικό Τύπο. Αρκετές εφημερίδες στο Παρίσι μάλιστα δεν δίστασαν να αναρωτηθούν για την ανάγκη δημιουργίας ενός αυτόνομου υπουργείου. Η γαλλική κοινωνία, αν και έχει μεγάλη παράδοση στα ναυτικά και ναυτιλιακά επαγγέλματα, γνωρίζει σήμερα ελάχιστα για τη θαλάσσια οικονομία και τις δυνατότητές της, ενώ η συρρίκνωση του γαλλικού νηολογίου και του αριθμού των Γάλλων ναυτικών αλλά και εφοπλιστικών εταιρειών τις τελευταίες δεκαετίες είναι πρωτοφανής.
Είναι σαφές ότι η έμφαση των Ηλυσίων Πεδίων δίνεται πλέον στη μετατροπή της Γαλλίας σε ισχυρότατο Ocean State. Το Παρίσι επιθυμεί να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη νέων πολιτικών, στα πρότυπα της Νορβηγίας, που θα εξασφαλίζουν την υποστήριξη και τη δημιουργία δραστηριοτήτων που θα αφορούν την εκμετάλλευση του πλούτου των πολυάριθμων και εκτεταμένων ΑΟΖ της χώρας. Η έμφαση της Γαλλίας στην ανάπτυξη πολυεπίπεδων πρωτοβουλιών για την προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την προώθηση του θαλάσσιου εμπορίου και της ναυτικής ασφάλειας έχει διαφανεί και στη στάση του προέδρου Μακρόν στη Μεσόγειο. Ο ίδιος θέλει να δραστηριοποιηθεί ενεργά σε όλη τη συγκεκριμένη περιοχή, από τις χώρες του Μαγκρέμπ έως την Κρήτη και τη Μέση Ανατολή, προκειμένου η χώρα του να αναπτυχθεί ως βασικός γεωπολιτικός ρυθμιστής και εμπορικός «πρωταγωνιστής», δημιουργώντας όμως εκνευρισμό στο Βερολίνο και στη Μόσχα.
