Η ισχυρή παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, ιδίως στις ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τον υποτονικό πληθωρισμό και την ευνοϊκή νομισματική πολιτική προσφέρουν στήριξη στα assets με το μεγαλύτερο ρίσκο. Ωστόσο εξωγενείς παράγοντες όπως οι διαδοχικές διαπραγματεύσεις για το Brexit και οι εμπορικές εντάσεις θα κρίνουν εν πολλοίς την πορεία της εν λόγω αγοράς.
Οι αναδυόμενες οικονομίες από την πλευρά τους «ταλαιπωρούνται» από μεγάλες εκροές κεφαλαίων προς τις ΗΠΑ ενώ και η ενίσχυση του δολαρίου έχει έναν αρνητικό αντίκτυπο στις χώρες με υψηλά επίπεδα εξωτερικού χρέους. Όσον αφορά τα νομίσματα, πέραν της υποτίμησης του γουάν, τα υπόλοιπα δεν σημειώνουν μεγάλες μεταβολές, ενώ οι τιμές βασικών εμπορευμάτων παρουσιάζονται μειωμένες κυρίως λόγω της υποχώρησης της κινεζικής ζήτησης. Μόνη εξαίρεση το πετρέλαιο Brent, του οποίου η τιμή έχει αυξηθεί κατά 24% από τον Ιανουάριο μέχρι σήμερα στα $82/βαρέλι κυρίως λόγω των κυρώσεων προς το Ιράν.
Είναι γεγονός ότι ΗΠΑ και Κίνα παρά την αδιαφιλονίκητη «κόντρα» τους εξακολουθούν να αποτελούν τους στυλοβάτες της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Η δημοσιονομική αναδιάρθρωση και οι αυξημένες επενδύσεις κεφαλαίου αναμένεται να συντελέσουν στην περαιτέρω ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας κατά 3% κατά τα επόμενα 1-2 χρόνια, ενώ το επιχειρηματικό και καταναλωτικό κλίμα στις ΗΠΑ πλησιάζουν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα. Παράλληλα το ποσοστό ανεργίας αναμένεται να υποχωρήσει κάτω από το 3,9%, ενώ η Fed πιθανολογείται ότι θα αυξήσει τα επιτόκια από το 2,25% στο 3% έως το τέλος του 2019.
Σε ότι αφορά τις εμπορικές κυρώσεις που προωθεί διαρκώς η Ουάσιγκτον, τα αποτελέσματά της είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθούν με κύκλους της αγοράς να αναφέρουν ότι το πιθανότερο είναι μια αύξηση του πληθωρισμού καθώς τα κόστη μεταφέρονται από την εφοδιαστική αλυσίδα προς τους καταναλωτές αυξάνοντας τα επιτόκια και το κόστος κεφαλαίου. Από την άλλη ο αντίκτυπος των εμπορικών αυτών διενέξεων φαίνεται πως θα είναι μικρότερος του αναμενόμενου για την κινεζική οικονομία.
Κερδισμένες είναι πιθανό να βγουν άλλες ασιατικές οικονομίες όπως αυτές της Μαλαισίας, της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ και της Ταϊβάν εκμεταλλευόμενες το κενό που αφήνει η Κίνα για την αναδιάρθρωση και την διαφοροποίηση της παραγωγής. Στην Ιαπωνία η οποία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από φυσικές καταστροφές, οι αυξημένες δραστηριότητες ανακατασκευής ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων 2020 θα ενισχύσουν το ΑΕΠ της κατά το δ’ τρίμηνο του έτους.
Στην Ευρωζώνη, μετά από μια υποτονική εκκίνηση η οικονομική ανάπτυξη φαίνεται να «αγγίζει» το 1,8%. Η Ισπανία παραμένει κραταιά οικονομικά, η Γαλλία παρουσιάζει μια σταθερότητα, ενώ η Γερμανία καταγράφει μια υποχώρηση κυρίως λόγω της επιβράδυνσης της Κίνας αλλά και της ρευστής κατάστασης στις αναδυόμενες αγορές. Στην Ιταλία η αδυναμία δημοσιονομικής συμμόρφωσης έχει οδηγήσει στην «κατάρρευση» της επιχειρηματικής εμπιστοσύνης στο εσωτερικό της και στην ισχνή αύξηση του ΑΕΠ της κατά μόλις 1%. Τέλος στο Ηνωμένο Βασίλειο το Brexit επισκιάζει την οικονομική ζωή του τόπου με την Ιρλανδία ωστόσο να βιώνει μια «απογείωση» των εξαγωγών της, η οποία ενισχύει την απασχόληση και την εγχώρια κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών.
Πηγή: QUILTER CHEVIOT
