Φωτό: ΑΠΕ-ΕΡΑ
Τους προβληματισμούς αλλά και την αισιοδοξία τους για την εύρεση κοινής τοποθέτησης αναφορικά με τα μείζονα περιβαλλοντικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει ο ναυτιλιακός κλάδος εξέφρασαν οι συμμετέχοντες στο διάλογο “Civil society in dialogue with policy makers and the shipping industry”, που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, στις 27 Μαΐου 2015.
Στο διάλογο συμμετείχαν εκπρόσωποι Μη-Κυβερνητικών περιβαλλοντικών Οργανώσεων, θεσμικοί φορείς ευρωπαϊκών οργάνων, εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και εκπρόσωποι του ναυτιλιακού κλάδου.
Κατά τη διάρκεια των παρουσιάσεων και της συζήτησης που ακολούθησε, αναδείχθηκαν δύο μείζονα ζητήματα: η μείωση των εκπομπών αερίων ρύπων των πλοίων ( CO2, SOx, NOx ), με έμφαση στην πρόσφατη ευρωπαϊκή νομοθεσία Monitoring, Reporting and Verification of CO2 Emissions of Ships και η περιβαλλοντικά βιώσιμη διάλυση και ανακύκλωση πλοίων εντός αλλά και εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων.
Ειδικότερα, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επικεντρώθηκαν στην ανάγκη άμεσης εφαρμογής του κανονισμού MRV ενώ παράλληλα τόνισαν την ανάγκη αλλαγής του ισχύοντος νομικού καθεστώτος σχετικά με την ευθύνη σε περιστατικά θαλάσσιας ρύπανσης. Αναφορικά με τις διαλύσεις πλοίων, η NGO Shipbreaking Platform, μέσω της εκπροσώπου της Patrizia Heidegger, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην παροχή κινήτρων προς τους πλοιοκτήτες προκειμένου να στέλνουν τα πλοία τους για διάλυση σε ναυπηγεία τα οποία πληρούν όλα τα κριτήρια σύμφωνα με τη Συνθήκη του Χονγκ Κόνγκ. Παράλληλα, η κα. Heidegger, καταφέρθηκε εναντίον των πλοιοκτητών οι οποίοι, όπως υποστήριξε, χρησιμοποιούν συστηματικά παραλίες της Ασίας για διάλυση των πλοίων, όπου οι συνθήκες εργασίας είναι απάνθρωπες και δεν υφίσταται κανένα σύστημα διαχείρισης επικίνδυνων και τοξικών υλικών.
Εμφανής ήταν η έλλειψη εμπιστοσύνης των ΜΚΟ αλλα και του ευρωβουλευτή κ. José Inacio Faria, εισηγητή του MRV, προς τους έλληνες πλοιοκτήτες αλλά και προς τον ΙΜΟ.
Στη συζήτηση που ακολούθησε, ο κ. Πάνος Ζαχαριάδης, Technical Director Atlantic Bulk Carriers Ltd. έθεσε το ζήτημα της συνολικής χωρητικότητας των ναυπηγείων τα οποία διαθέτουν τις κατάλληλες υποδομές για μια περιβαλλοντικά βιώσιμη διαδικασία ανακύκλωσης πλοίων, τονίζοντας πως αυτές, ακόμη και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των πλοιοκτητών. Περαιτέρω, ο ίδιος τόνισε την ιδιαίτερη φύση της ναυτιλίας, η οποία είναι παγκοσμιοποιημένη, συνεπώς οι νομοθετικές πρωτοβουλίες σε περιφερειακό επίπεδο (ΕΕ) , υπολείπονται εκείνων που πηγάζουν από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΙΜΟ.
Περαιτέρω, ιδιαίτερο προβληματισμό προκάλεσε το σχόλιο ενός εκ των παρευρισκομένων, ο οποίος τόνισε ότι στην πλειοψηφία τους οι εκπρόσωποι των νηολογίων στους διεθνείς οργανισμούς, εκτελούν χρέη ιδιωτικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με την παρατήρησή του, οι εκπρόσωποι δεν αντιπροσωπεύουν τους πολίτες του εκάστοτε κράτους, αλλά ιδιωτικά συμφέροντα, συνεπώς δεν είναι προσανατολισμένοι στην προώθηση της περιβαλλοντικά βιώσιμης ναυτιλίας σε τοπικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.
Τέλος, ως κατακλείδα του διαλόγου οι συμμετέχοντες κατέληξαν πως η ναυτιλία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μια δίοδο για τη λύση των μείζωνων, παγκόσμιων, περιβαλλοντικών προβλημάτων και όχι να συντείνει στην επιδείνωση αυτών.
