Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. S.A.

Η μόνη έκφραση που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τη διαμάχη μεταξύ του ΔΝΤ και της Κομισιόν, σχετικά με τη σχεδίαση και υλοποίηση του Ελληνικού προγράμματος, είναι «Τα παιδία παίζει» όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η αποποίηση ευθυνών, όπως ακριβώς κάνουν και τα παιδιά σε μία διαμάχη όπου το κάθε ένα ισχυρίζεται ότι δεν φταίω εγώ ο άλλος το έκανε. 

Μόνο που σε αυτή τη περίπτωση δεν πρόκειται ούτε για παιδιά ούτε για παιδική χαρά αλλά για την οικονομία μίας ολόκληρης χώρας από την οποία εξαρτάται η προοπτική και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.                                                                               

Γεγονότα σαν και αυτά που βιώσαμε τις τελευταίες ημέρες και συνεχίζουμε να βιώνουμε σίγουρα δεν προσφέρουν τίποτα θετικό στην προσπάθεια επίλυσης της κρίσης της Ευρωζώνης, αν αντιθέσει ενισχύουν τη δυσπιστία και δημιουργούν εκτός από οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές «στρεβλώσεις».                                    

Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) στην ετήσια έκθεση του που δημοσίευσε την προηγούμενη εβδομάδα, ανάφερε ότι ο κίνδυνος εκδήλωσης κοινωνικών ταραχών στην Ε.Ε. είναι ο υψηλότερος από οποιαδήποτε άλλη περιοχή στον κόσμο, επισημαίνοντας ότι οι κοινωνικές ταραχές έχουν αυξηθεί στις περισσότερες χώρες από τότε που ξεκίνησε η κρίση το 2008. 

Τονίζει ωστόσο ότι ο κίνδυνος είναι υψηλότερος μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ σημειώνοντας αύξηση στο 46% το 2011-2012 από 34% το 2006-2007. 

Σύμφωνα με τον ILO ο κίνδυνος δεν είναι ίδιος σε όλα τα κράτη μέλη, ενώ δεν έχει εξαπλωθεί σε 7 από αυτά. 

Στις πιο ευάλωτες χώρες συμπεριλαμβάνονται η Κύπρος, Τσεχία, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Σλοβενία και Ισπανία. 

Την ίδια ώρα ο κίνδυνος κοινωνικών ταραχών έχει υποχωρήσει στο Βέλγιο, Γερμανία, Φινλανδία, Σλοβακία και Σουηδία. 

Ο ILO συσχετίζει τις κοινωνικές ταραχές στην ΕΕ με τις πολιτικές που εφαρμόζονται για την καταπολέμηση της κρίσης χρέους και τον αντίκτυπο στις ζωές των πολιτών και στις προοπτικές τους.         

Ουσιαστική ήτανε και η παρέμβαση του πρώην Καγκελάριου της Γερμανίας, Gerhard Shroder, επισημαίνοντας ότι η Ε.Ε τρέχει με 2 ταχύτητες και η πολιτική ένωση είναι απαραίτητη, καθώς η κρίση δεν είναι νομισματική αλλά κρίση πολιτικής. 

Ταυτόχρονα τόνισε ότι προκύπτουν ισχυροί γεωπολιτικοί λόγοι για μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 

Οι ΗΠΑ δεν στρέφουν πλέον το ενδιαφέρον τους στην Ευρώπη αλλά στην Ασία. 

Οι 2 πόλοι είναι ήδη ξεκάθαροι.

Πρόκειται για τις ΗΠΑ που είναι και θα παραμείνουν υπερδύναμη και την Κίνα που θα διαδραματίσει έναν υπεύθυνο διεθνή ρόλο. 

Ανάμεσα σε αυτούς τους 2 πόλους στέκεται η Ευρώπη.  Μόνο μία ενωμένη Ευρώπη μπορεί να σταθεί σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.                                                                Η Bundesbank, υποβάθμισε τις εκτιμήσεις της για την Γερμανία στο 0,3% φέτος και στο 1,5% το 2014 συνδέοντας τη μοίρα της χώρας με το εάν η Ευρωζώνη θα βγει από την ύφεση. 

Στο ίδιο μοτίβο υποβάθμισης και η κεντρική τράπεζα της Αυστρίας στο 0,3% φέτος και 1,5% το 2014. 

Η Φινλανδία επίσημα σε ύφεση το 1ο τρίμηνο με το ΑΕΠ να υποχωρεί 0,1% η 2,1% σε ετήσια βάση με πτώση 4% στις εξαγωγές και 5,1% η μεταποίηση σε ετήσια βάση. 

Το ΔΝΤ μείωσε τις προβλέψεις του για την Γαλλική οικονομία στο αρνητικό 0,2% φέτος αλλά σε θετικό πρόσημο 0,8% το 2014.            

Στις ΗΠΑ, η περιφερειακή FED του Σικάγο, αναμένει ανάπτυξη 2,9%,  μείωση της ανεργίας στο  6,9% και τον πληθωρισμό στο 1,8% το 1ο τρίμηνο του 2014. 

Την ίδια στιγμή το ΔΝΤ δίνει τα εύσημα στην Ιαπωνία για τη ποσοτική χαλάρωση και θεωρεί ότι η υποχώρηση του νομίσματος δεν αποτελεί πρόβλημα καθώς η πολιτική της BoJ έχει εγχώριους στόχους και μέχρι στιγμής η πολιτική έχει αρχίσει να έχει θετικά αποτελέσματα.