«Μετά από περίοδο δύο ετών μειωμένης ζήτησης εξαιτίας της παγκόσμιας ύφεσης, το 2010 η παγκόσμια οικονομία έδειξε σημεία επιστροφής σε θετικούς δείκτες, κυρίως λόγω της γρήγορης ανάπτυξης της Κίνας, Ινδίας και Βραζιλίας αλλά επίσης πυροδοτήθηκε από την καλύτερη από την αναμενόμενη απόδοση της οικονομίας των ΗΠΑ. Το 2010 η παγκόσμια ναυτιλιακή αγορά σημείωσε μία μέτρια αλλά εύθραυστη ανάκαμψη από την κρίση των προηγούμενων ετών και η αστάθεια, που εξακολουθεί στις αγορές, καθιστά τις προβλέψεις δύσκολες» σημειώνεται στην ετήσια έκθεση του 2010, της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες.
Στο εισαγωγικό σημείωμα που το υπογράφει ο πρόεδρος της ΕΕΕ, Θεόδωρος Βενιάμης σημειώνονται τα εξής:
«Tο χρονικό διάστημα που καλύπτει η παρούσα ετήσια έκδοση της Ενώσεως Ελλήνων Εφοπλιστών, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον που δικαιολογεί προσεκτική μελέτη και ανάλογο προβληματισμό. Και αυτό, διότι η διεθνής ναυτιλία, όπως και η ελληνική, αντιμετώπισαν τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και το 2010, η ελληνική όμως επέδειξε την αναγκαία αντοχή ώστε να διατηρήσει την διεθνή πρωτοπορία της και να μην αναστείλει το εκτεταμένο πρόγραμμα ανανέωσης του στόλου της, αν και με διαφορετικούς ρυθμούς. Ασφαλώς, η ευφορία της ναυλαγοράς την αμέσως προηγούμενη διετία ήταν το στήριγμα των δύσκολων ημερών που ακολούθησαν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διατηρήθηκαν και όλα τα περιθώρια για περαιτέρω τολμηρούς αναπτυξιακούς σχεδιασμούς.
Με την είσοδο όμως του 2011, εκτός από μια καθίζηση της ναυλαγοράς, φάνηκαν στον ορίζοντα και άλλες δυσκολίες, όπως είναι τα εσμοθετούμενα μέτρα που επιβαρύνουν το θαλάσσιο μεταφορικό έργο. Οι δυσκολίες αυτές, και μάλιστα στην σημερινή τους ένταση, αποτελούν σοβαρά εμπόδια στην πορεία και της ελληνικής ναυτιλίας η οποία πλήρωσε ήδη και ενδεχομένως θα πληρώσει στο μέλλον όχι αμελητέο τίμημα. Πρόκειται επίσης για την περαιτέρω επιδείνωση του φαινόμενου της πειρατείας και για την μεγάλη καταστροφή στην Ιαπωνία από τον δραματικό συνδυασμό φυσικής και τεχνολογικής καταιγίδας: Το τσουνάμι, δηλαδή, και η ανεξέλεγκτη απειλή της πυρηνικής ενέργειας από το πλήγμα που δέχθηκε το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Δυο αιωρούμενοι κίνδυνοι για την ασφαλή διακίνηση των αγαθών στον πλανήτη, που κανείς δεν γνωρίζει πώς και πότε θα εξουδετερωθούν και την έκταση των ζημιών που μπορούν να αφήσουν πίσω τους. Η πειρατεία συγκεκριμένα με την ανεξήγητη για την κοινή λογική αντοχή της προκαλεί απρόβλεπτες οικονομικές ζημίες (με συνολικό υπολογιζόμενο κόστος μεταξύ 7 – 12 δις δολάρια) και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ανθρώπινου δυναμικού των πλοίων. Η σύγχυση εξ άλλου, που προκάλεσε η καταστροφή στην Ιαπωνία, δεν επιτρέπει να σταθμίσει κανείς τις όποιες επιπτώσεις στη δυναμική αγορά της Άπω Ανατολής, όπως και στα ελληνικά συμφέροντα που είναι εκτεθειμένα στη δοκιμαζόμενη αυτή χώρα. Αυτοί είναι οι λόγοι που πιστεύω ότι επιβάλλουν προσεκτική αξιολόγηση των δυσκολιών τις οποίες η ναυτιλία αντιμετώπισε τους τελευταίους δώδεκα μήνες, δυσκολίες που εξακολουθούν να υπάρχουν και που ενδέχεται να λάβουν απρόβλεπτες διαστάσεις.
Στο ίδιο διάστημα, ο χρόνιος διάλογος για τα διάφορα θέματα που απασχολούν το πλοίο και τον ναυτικό, είτε σε διεθνές, είτε σε κοινοτικό επίπεδο, δεν φαίνεται να σημείωσε αξιόλογη πρόοδο, προφανώς διότι οι ανά τον κόσμο πολιτικές ηγεσίες είναι απορροφημένες από την αντιμετώπιση της επίμονης οικονομικής κρίσης. Αλλά και στην Ελλάδα μια ιδιαίτερα σοβαρή εκκρεμότητα δεν πόρεσε να βρει την ενδεδειγμένη λύση της. Η άνευ λόγου διάλυση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας
και η μετακίνηση του Λιμενικού Σώματος σε άλλες αρμοδιότητες δυσχεραίνουν την καθημερινή λειτουργία των ναυτιλιακών επιχειρήσεων και, συγχρόνως, εξασθενίζουν την ελληνική παρουσία στους διεθνείς οργανισμούς, παρουσία που στην δυναμική και στο κύρος της είχαν συμβάλει αποφασιστικά τα έμπειρα στελέχη του Λιμενικού Σώματος.
Παρόλα αυτά, παρά την δύσκολη συγκυρία που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, η κυβέρνηση διαφυλάσσει τον ομφάλιο λώρο, το θεσμικό πλαίσιο, που συνδέει την ναυτιλία με την πατρίδα μας και που τις τελευταίες δεκαετίες την οδήγησε στην παγκόσμια ναυτιλιακή πρωτοπορία. Η πολιτική αυτή, που διακρίνεται από εθνικά χαρακτηριστικά, στηρίζει τη ναυτιλία, η οποία είναι ο μόνος παραγωγικός κλάδος που δεν έχει πληγεί από την εγχώρια κρίση και που στο μέλλον θα έχει τη δυνατότητα να στηρίξει αποτελεσματικά τη δύσκολη πορεία προς την ανάπτυξη”.
