Η νέα τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή, μετά και την πτώση του καθεστώτος Ασάντ, ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία νέων ενεργειακών υποδομών.

Ειδικότερα, η κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου από το Κατάρ, που θα διέσχιζε τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, τη Συρία και την Τουρκία προκειμένου να φτάσει στις ευρωπαϊκές αγορές, μοιάζει να είναι εφικτή. Ωστόσο, η Ντόχα δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται, έχοντας θέσει ως προτεραιότητα τη διασφάλιση της σταθερότητας στη Συρία και την υποστήριξη του τοπικού πληθυσμού, αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.

Αποτελεί έκπληξη η συγκεκριμένη εξέλιξη; Μάλλον όχι. Αν γυρίσουμε ενάμισι με δύο έτη στο παρελθόν, η Qatar Gas είχε ξεκινήσει να συνάπτει τις πρώτες μεγάλες συμφωνίες παροχής LNG (θαλάσσιο εμπόριο) με εταιρείες. Σχεδόν καμία από αυτές δεν ήταν στην Ευρώπη. Ακόμα και σήμερα, οι συμφωνίες με την Ευρώπη είναι λίγες σε σύγκριση με εκείνες στην Ασία.

Σαφώς, στην Ασία η ζήτηση είναι μεγαλύτερη. Όμως, την ίδια ώρα, είναι και πιο σταθερή. Άλλωστε, η Ευρώπη, που φιλοδοξεί να καταστεί πρωτοπόρος στο δύσβατο μονοπάτι της αποανθρακοποίησης, μπορεί σε λίγα έτη να θεωρεί το LNG «ακατάλληλο» για την ενεργειακή της εξίσωση. Το Κατάρ δεν ήταν διατεθειμένο να συνάψει συμφωνίες παροχής LNG με ευρωπαϊκές εταιρείες για μικρά (σε σύγκριση με το τι είθισται για τέτοια συμβόλαια) χρονικά διαστήματα, πόσω μάλλον να κατασκευάσει έναν ολόκληρο αγωγό με στόχο την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Εάν η Ευρώπη σε 20 έτη έβαζε πάγο στις εισαγωγές καταριανού φυσικού αερίου, ίσως το Κατάρ να μπορούσε να στραφεί στην Ασία, επεκτείνοντας το δίκτυο αγωγών της από την Τουρκία έως και την Κίνα. Ωστόσο, πέρα από το σημαντικό κόστος που θα είχε ένα τέτοιο project, το Κατάρ θα έπρεπε να ανταγωνιστεί τη Ρωσία, η οποία επενδύει στρατηγικά στην παροχή φυσικού αερίου στην Κίνα.

Εν κατακλείδι, η κατασκευή ενός τέτοιου αγωγού θα ήταν ένα μεγάλο ρίσκο για το Κατάρ και δύσκολα θα υλοποιηθεί.