Tης Δρος Μαρίας Σάρδη
Στο National Palace Museum της Ταϊβάν εκτίθεται ένα πολύ μικρό τρισδιάστατο ομοίωμα πλοίου σκαλισμένο σε πυρήνα ελιάς. Το πλάτος του είναι 1,4 εκ., το μήκος του δεν ξεπερνά τα 3,4 εκ., ενώ το ύψος του είναι μόλις 1,6 εκ. Στο πλοίο έχουν σκαλιστεί οχτώ μορφές, μικροσκοπικά έπιπλα, πιάτα και φλυτζάνια καθώς και θύρες και παράθυρα τα οποία ανοίγουν και κλείνουν. Οι μορφές διαφέρουν μεταξύ τους καθώς εικονίζουν διαφορετικές εκφράσεις προσώπου και κινήσεις. Στο μικροσκοπικό πλοιάριο εικονίζονται επίσης τα πανιά, τα ξάρτια, το σκίαστρο της καμπίνας πάνω στο οποίο φαίνονται ανάγλυφα τα μοτίβα του υφάσματος και το μαζεμένο πανί του ιστίου πάνω στην οροφή της καμπίνας .
Η σκηνή που εικονίζεται στο ομοίωμα είναι εμπνευσμένη από ένα δημοφιλές ποίημα της εποχής της δυναστείας των Song (960 – 1279 μ.Χ.) το οποίο εγχαράσσσεται με περισσότερους από 300 χαρακτήρες στο κάτω μέρος του πλοίου. Στο μικρογλυπτό περιγράφεται η στιγμή που ο ποιητής Su Dongpo καθισμένος στο εσωτερικό της καμπίνας απολαμβάνει μία βαρκάδα στο φεγγαρόφωτο με δύο φίλους του. Στην πλώρη φαίνονται τρεις υπηρέτες και ένας βαρκάρης, ενώ ο πηδαλιούχος κάθεται στην πρύμνη μόνος.
Η κατασκευή του μικρογλυπτού αυτού, χρονολογείται στο 1737 μ.Χ. και αποδίδεται στον τεχνίτη Chen Zuzhang, ο οποίος εργαζόταν στο εργαστήριο του αυτοκράτορα Qianlong (1735-1796 μ.Χ.) της δυναστείας Qing (1644-1911 μ.Χ.). Τα μικρογλυπτά που δημιουργούνταν με το σκάλισμα κουκουτσιών από ελιές, καθώς και από φρούτα, όπως το κεράσι, το βερίκοκο και το ροδάκινο, χρησιμοποιούνταν ως διακοσμητικές απολήξεις βεντάλιας ή ενωμένα μεταξύ τους σχημάτιζαν περιδέραια και βραχιόλια που φορούσαν οι ευγενείς και οι αξιωματούχοι πάνω από τα τελετουργικά τους ενδύματα.
Η γλυπτική των κουκουτσιών ανήκει στις παραδοσιακές χειροτεχνίες της Κίνας και συνεχίζεται ακόμα και σήμερα σε ορισμένες επαρχίες, όπως στην Τζετζιάγκ της ανατολικής Κίνας, όπου εργάζονται περισσότεροι από 3000 τεχνίτες αποφέροντας στον κρατικό προϋπολογισμό έσοδα που ξεπερνούν ετησίως τα 45 εκατομμύρια δολάρια.
