Από τον περασμένο Μάιο υψηλοί αξιωματούχοι και εκπρόσωποι της ιρανικής κυβέρνησης «αγανακτισμένοι» από τις προκλητικές «κορώνες» του προέδρου Τραμπ τονίζουν ότι η Τεχεράνη δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια αν η Ουάσιγκτον θελήσει να απομονώσει και πάλι το Ιράν. «H Αμερική πρέπει να γνωρίζει ότι η ειρήνη με το Ιράν είναι η μητέρα όλων των ειρηνικών προσπαθειών ενώ ο πόλεμος με το Ιράν είναι η μητέρα όλων των πολεμικών συγκρούσεων», δήλωσε χαρακτηριστικά πριν λίγες ημέρες ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ροχανί.
Εδώ και αρκετές εβδομάδες σε ανακοινώσεις τους σε συνέδρια αλλά και στο διαδίκτυο εκπρόσωποι της ιρανικής πολιτικής αλλά και διπλωματικής κοινότητας τονίζουν ότι η Τεχεράνη είναι αποφασισμένη να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ προς απάντηση στην προσπάθεια του Προέδρου Τραμπ να «βραχυκυκλώσει» τη βιομηχανία πετρελαίου του Ιράν. Αξιωματούχος του State Department φαίνεται μάλιστα να έχει δηλώσει ότι «στόχος μας είναι να περιορίσουμε τις χώρες που εισάγουν αργό πετρέλαιο από το Ιράν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», εμμέσως πλην σαφώς αναφερόμενος στην Ινδία αλλά και στη Μαλαισία. Σύμφωνα με την Ουάσινγκτον, εάν μια χώρα συνεχίζει να αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο μετά την 4η Νοεμβρίου, θα αντιμετωπίσει άμεσες οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ αλλά και τους συμμάχους τους. Ωστόσο, ο Ιρανικός Στρατός δήλωσε σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ ότι οι δυνάμεις του είναι έτοιμες να κάνουν πράξη την απειλή της Τεχεράνης και να αποκλείσουν τα Στενά του Ορμούζ.
Τα Στενά του Ορμούζ, είναι ζωτικής σημασίας για τη μεταφορά πετρελαίου, αφού συνδέουν τον Περσικό Κόλπο με τις σημαντικότερες θαλάσσιες αρτηρίες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η οποιαδήποτε αναταραχή στην ομαλή λειτουργία της κίνησης από και προς τον Κόλπο θα επηρεάσει τις ήδη ευπαθείς οικονομίες αλλά και τις εύθραυστες κοινωνικές ισορροπίες στη Σαουδική Αραβία, στο Κουβέιτ, στο Ιράκ, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και βεβαίως στο Κατάρ. Ο υπουργός πετρελαίου του Ιράν Bijan Zanganeh χαρακτήρισε, μάλιστα, πρόσφατα τη σύγκρουση με τις ΗΠΑ ως εμπορικό πόλεμο που αποσκοπεί στην παράλυση της οικονομίας του Ιράν. «Θα κάνουμε τον εχθρό να καταλάβει ότι είτε όλοι μπορούν να χρησιμοποιούν τα Στενά του Ορμούζ είτε κανείς», τόνισε ο αρχηγός των Φρουρών της Επανάστασης, στρατηγός Μοχάμεντ Αλί Τζαφαρί στο πρακτορείο Tasnim.
Ωστόσο, σύμφωνα με ιρανικά και αραβικά ΜΜΕ, εάν η Τεχεράνη συνεχίσει τις απειλές της ενδέχεται να αποκλείσει τη σημαντικότατη στρατιωτική και, κυρίως, ναυτική παρουσία των ΗΠΑ που έχει βάσεις στο Μπαχρέιν και στη Σαουδική Αραβία. «Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της, παρέχουν και προάγουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή», δήλωσε στο Reuters εκπρόσωπος του Central Command του Αμερικανικού ΠΝ στην περιοχή, ενώ επεσήμανε ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να διασφαλίσει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας και του εμπορίου όπου αυτό το επιτρέπει το διεθνές δίκαιο. Πάραυτα, τόσο η Ουάσινγκτον όσο και η Τεχεράνη αρνήθηκαν να επικυρώσουν τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, γνωστή ως UNCLOS (1982). Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν διεθνολόγοι, είναι να έχουν στην κυριολεξία πυροβολήσει… τα πόδια τους αφού είναι άγνωστο πως τα εθνικά τους κοινοβούλια θα αποφασίσουν να δράσουν ή να αντιδράσουν σε αυτή την ακραία συνθήκη που έχει προκύψει. Σύμφωνα με την Σύμβαση: «Κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας, [το οποίο] δεν [μπορεί] να υπερβαίνει τα 12 ναυτικά μίλια, μετρούμενα από τις γραμμές βάσεως…». Τα Στενά είναι 21 μίλια και «μοιράζονται» κατά περίπτωση με το Σουλτανάτο του Ομάν και τα ΗΑΕ. Σε περίπτωση που οι δύο χώρες είχαν επικυρώσει την UNCLOS η Τεχεράνη δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να διεκδικήσει το κλείσιμο των Στενών αφού οποιοδήποτε δικαίωμά της δεν θα ξεπερνούσε τα 10,5 μίλια, δηλαδή την απόσταση που τη χωρίζει με τα απέναντι παράλια.
