Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ) στρέφει την προσοχή του στη βιοδιάβρωση (biofouling) με την πρόσφατη έναρξη του προγράμματος GloFouling Partnerships, ενώ αρκετές κυβερνήσεις επικεντρώνονται και εκείνες στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Είναι γεγονός πως τα «χωροκατακτητικά υδρόβια είδη» (IAS) τα οποία σχετίζονται με την παγκόσμια ναυτιλία έχουν αναγνωριστεί ως σημαντική απειλή για τους ωκεανούς και τα θαλάσσια οικοσυστήματα του κόσμου. Τα είδη αυτά, τα οποία μπορεί να μεταφέρονται είτε από το θαλάσσιο έρμα του πλοίου είτε από τη γάστρα του, είναι ικανά να επιβιώσουν στη μετάβαση σε νέα περιβάλλοντα, όπου μπορούν να γίνουν χωροκατακτητικά, να πολλαπλασιαστούν και να εξαφανίσουν τα γηγενή είδη. Παρόλο που είναι δύσκολο να ποσοτικοποιηθεί ο παγκόσμιος οικονομικός αντίκτυπος των IAS, χρήσιμα παραδείγματα περιλαμβάνουν τον αντίκτυπο της εισαγωγής των μυδιών είδους «zebra» και «quagga» στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα οποία εκτιμάται ότι προκαλούν 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως σε ζημίες και σε συναφή έξοδα ελέγχου.
Η βιοδιάβρωση περιγράφεται ως η «ανεπιθύμητη συσσώρευση μικροοργανισμών, φυτών, φυκιών και ζώων σε βυθισμένες κατασκευές (ειδικά στις γάστρες των πλοίων)». Σύμφωνα με τον IMO, αρκετές μελέτες έχουν δείξει πως η βιοδιάβρωση των πλοίων είναι συγκρίσιμος, αν όχι σημαντικότερος, παράγοντας σε σχέση με το μη επεξεργασμένο θαλάσσιο έρμα για την εισαγωγή των IAS. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου μάλιστα, στοιχεία δείχνουν ότι το 70-80% της εισαγωγής IAS έχει συμβεί μέσω βιοδιάβρωσης πλοίων.
Ενώ ο κίνδυνος που θέτει η παρουσία των IAS στο θαλάσσιο έρμα των πλοίων ρυθμίζεται πλέον διεθνώς από τη Σύμβαση για τη Διαχείριση Θαλασσίου ‘Ερματος (BWM), ο έλεγχος της βιοδιάβρωσης των πλοίων παραμένει σε μεγάλο βαθμό προαιρετικός. Ενδέχεται να δούμε την ανάπτυξη κανονισμών που να απαιτούν αυστηρότερο καθαρισμό της γάστρας των πλοίων, καθώς περισσότερες κυβερνήσεις αλλά και ο ΙΜΟ αρχίζουν να αναγνωρίζουν το γεγονός πως ο εθελοντικός έλεγχος της βιοδιάβρωσης δεν θα μειώσει σημαντικά τις απειλές των IAS.
Το πρόγραμμα GloFouling Partnerships του ΙΜΟ το οποίο ξεκίνησε πρόσφατα, επικεντρώνεται στην εφαρμογή των υφιστάμενων Biofouling Guidelines του ΙΜΟ και ενδέχεται τελικά να αλλάξει τον ρυθμιστικό χάρτη σχετικά με τη βιοδιάβρωση, με τον ίδιο τρόπο που και το πρόγραμμα GloBallast διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην υιοθέτηση της Σύμβασης για τη Διαχείριση Θαλασσίου Έρματος. Εν τω μεταξύ, τόσο η πολιτεία της Καλιφόρνια όσο και η Νέα Ζηλανδία ανακοινώνουν την εφαρμογή αυστηρότερων κανονισμών που αφορούν τη βιοδιάβρωση στα πλαίσια των δικαιοδοσιών τους, με την Αυστραλία να εξετάζει την υιοθέτηση παρόμοιων μέτρων.
