Απεβίωσε το πρωί της Τρίτης 12 Ιανουαρίου, σε ηλικία 63 ετών, ο Γιάγκος Κολοκοτρώνης, μία από τις πλέον σημαντικές ναυτιλιακές προσωπικότητες του Λονδίνου και ένα από τα πλέον αγαπητά και σεβαστά μέλη της ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου.
Το έργο του Γιάγκου Κολοκοτρώνη θα συνεχίσουν τα ανήψια του Διαμαντής και Μπέσυ Λαιμού, καθώς και ο Γεώργιος Λαιμός.
Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου που εξέδωσε το Greek Shipping Co-operation Committee, στη μνήμη του Γιάγκου Κολοκοτρώνη θα ψαλλεί τρισάγιο την προσεχή Παρασκευή 22 Ιανουαρίου και ώρα 18:30 στο Kenyon Service Chapel, 83 Westbourne Grove, Bayswater, στο Λονδίνο.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα γίνει στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, στην Εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, την Πέμπτη 28 Ιανουαρίου και ώρα 11:00.
Ο Γιάγκος Κολοκοτρώνης ήταν υιός του Μίνωα Κολοκοτρώνη και της Κατίγκως, η οποία υπήρξε μία σηµαντική, εµβληµατική µορφή της ελληνικής κοινότητας στη Βρετανική πρωτεύουσα.
Όπως αναφέρουν τα «Ναυτικά Χρονικά» στο τεύχος τους της 15ης Ιανουαρίου 1974, ο ναυτιλιακός οίκος των Αδελφών Κολοκοτρώνη ήταν ένα «δημιούργημα» της δεκαετίας του 1960, οπότε και συγκροτήθηκε ο μεγάλος στόλος των δύο αδελφών, Μίνωα και Ιωσήφ Κολοκοτρώνη. Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 ο στόλος των Αδελφών Κολοκοτρώνη αριθμούσε το μεγαλύτερο αριθμό πλοίων από κάθε άλλη ελληνική εταιρεία και η «συγκρότισίς του απήτησε μόχθον πολύν και οικονομικούς συνδυασμούς, χαρακτηρισθέντα από επιφανή Έλληνα τραπεζίτην ως ‘κέντημα’».
Αξίζει να αναφερθεί ότι στα τέλη του 1973, ο στόλος των Αδελφών Κολοκοτρώνη, που έπλεε υπό τα κυανόλευκα χρώματα, διέθετε ένα στόλο αποτελούμενο από συνολικά 72 πλοία χωρητικότητας 2.642.623 dwt (39 δεξαμενόπλοια χωρητικότητας 2.255.667 dwt, 2 μικτά χωρητικότητας 86.605 dwt, 31 φορτηγά και bulk carriers χωρητικότητας 303.351 dwt).
Το καλό όνομα του ναυτιλιακού Οίκου των Αδελφών Κολοκοτρώνη διατηρήθηκε υψηλά και ο ξένος Τύπος της εποχής συχνά αναφερόταν σε αυτόν ως το «θαύμα» Κολοκοτρώνη.
Στο τεύχος των «Ναυτικών Χρονικών» της 15ης Ιανουαρίου του 1973, ο 21 ετών -τότε- Γιάγκος Κολοκοτρώνης δήλωνε ότι η ενασχόληση με τα ναυτιλακά πράγματα ασκούσε στον ίδιο «εξαιρετικήν έλιξιν».
Ο Γιάγκος Κολοκοτρώνης είχε αποφοιτήσει από το Κολλέγιο του Γουεστμίνστερ και εν συνεχεία έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, σπουδάζοντας οικονομικές επιστήμες και ξένες γλώσσες, ενώ παράλληλα απασχολούνταν ενεργώς στην οικογενειακή επιχείρηση.
Η αγάπη του Γιάγκου Κολοκοτρώνη για την θάλασσα και τη ναυτιλία ήταν εμφανής σε κάθε λόγο που εκφωνούσε ή άρθρο που έγραφε, όταν του δινόταν η ευκαιρία. Όπως γράφει ο ίδιος στα Ναυτικά Χρονικά το ναυτιλιακό επάγγελμα «συνδυάζει την πρόκλησιν του ανταγωνισμού και την επιχειρηματικήν ευστροφίαν».
Από μικρή ηλικία ο Γιάγκος Κολοκοτρώνης είχε, επίσης, σωστά προβλέψει και την είσοδο της τεχνολογίας στον έλεγχο της λειτουργίας των πλοίων, αλλά θεωρούσε ότι ο ανθρώπινος παράγοντας πάντα θα παίζει τον πρώτιστο ρόλο. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα έγραφε το 1973 «όσον αφορά τας ηλεκτρονικάς συσκευάς, πιστεύω ότι αύται ουδέποτε θα δυνηθούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπον, εφ’ όσον είναι αυτός ο ίδιος εξ αρχής, ο οποίος πρέπει να τροφοδοτήση το σύστημα με τας σωστάς του απόψεις, προκειμένου,εν συνεχεία, να λειτουργήση, κατά το επιθυμητόν, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής».
Για τον Γιάγκο Κολοκοτρώνη η ενασχόληση με το ναυτιλιακό Οίκο του πατέρα του Μίνωα, ήταν ένας μονόδρομος. Ένας μονόδρομος,όμως, από επιλογή. Για τον ίδιο η συνέχιση της καλής πορείας της ναυτιλιακής τους εταιρείας ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική, ήταν λόγος ύπαρξης. Και έχει ενδιαφέρον ότι πίστευε με πάθος ότι η αποκέντρωση των τμημάτων μίας ναυτιλιακής εταιρείας τής επιτρέπει να αντεπεξέλθει στις μεταβαλλόμενες προκλήσεις της κάθε εποχής.
Ο ίδιος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στα «Ναυτικά Χρονικά», στην αρχή της ενασχόλησής του ακόμα με τα ναυτιλιακά πράγματα, ότι «μία επιχείρησις δια να είναι επιτυχής, απαιτεί την πλήρη συμπαράστασιν όλων των μελών της οργανώσεως. Δια να εξασφαλισθή η απαραίτητος αυτή συμπαράστασις, πρέπει να υπάρχη εις όλα τα μέλη της οργανώσεως σαφής η έννοια της ευθύνης και του ενδιαφέροντος δια την επιχείρησιν». Και τόνιζε ότι το πρόβλημα σε μία ναυτιλιακή εταιρεία έγκειται «εις τον τρόπον ακριβώς μεταδόσεως εις τα οργανωτικά στελέχη της εταιρίας της εννοίας αυτής. Πιστεύω, ότι η ακολουθουμένη υπό της εταιρίας μας μέθοδος της αποκεντρώσεως όλων των τομέων και τμημάτων της επιχειρήσεως είναι η πλέον αλάνθαστος, συμβάλλουσα εις την επιτυχίαν, δεδομένου ότι έκαστον τμήμα χαίρει ανεξαρτησίας αποφάσεων και μεθόδων αποδόσεως εργασίας».
