Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. S.A.

«Φυλακίστε έναν τραπεζίτη η κρεμάστε τον στην πλατεία αν θέλετε να σταματήσει η χρηματοπιστωτική κρίση. «Να διασπαστούν τα τραπεζικά σούπερ μάρκετ» είναι η περίληψη από τους μύδρους που εξαπέλυσε κατά των τραπεζιτών ο Nouriel Roubini, με αφορμή το σκάνδαλο της Barklays σχετικά με τη χειραγώγηση του διατραπεζικού επιτοκίου Libor τονίζοντας ότι οι άπληστοι τραπεζίτες από παίκτες της αγοράς έχουν μεταλλαχθεί σε διαμορφωτές της αγοράς.

Αναμφίβολα η κρίση που βιώνουμε μετά το 2008, εκτός από οικονομική είναι σαφέστατα και πολιτική η οποία εμπεριέχει και τεράστια σημεία ηθικής κατάπτωσης.

Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι όμως, ενώ συμφωνούμε με τη δήλωση του απαισιόδοξου Roubini, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και ο ίδιος έχει χρησιμοποιήσει την επιρροή του ώστε αντί για παίκτης στην αγορά να έχει αναλάβει το ρόλο του διαμορφωτή.

Έχοντας μπει για τα καλά στην καλοκαιρινή ραστώνη, τα θέματα που θα απασχολήσουν την Ευρώπη αυτό το διάστημα θα είναι όπως συνήθως η Ελλάδα, η τραπεζική χρηματοδότηση της Ισπανίας και τα νέα μέτρα λιτότητας που θα εφαρμόσει, η Ιταλία που είναι πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει και αυτή να βοηθηθεί και τέλος η Κύπρος που ενώ η βοήθεια που χρειάζεται είναι συγκριτικά μικρή, από θέμα πολιτικής έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς, όπως επίσης αν εκτός από την Ευρώπη θα λάβει και βοήθεια από τη Ρωσία.

Όπως όλα δείχνουν, ενώ αυτές τις ημέρες υπάρχει μια ανακύκλωση των ίδιων θεμάτων στην Ευρωζώνη, το φθινόπωρο θα είναι αρκετά ενδιαφέρον και δυναμικό.

Όλο και πιο επιτακτική είναι η ανάγκη για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωζώνη ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της χωρίς όμως αυτό να εστιάζεται μόνο στο Νότο.  Ενδεχομένως το ευρώ να πρέπει να υποτιμηθεί συγκριτικά με το δολάριο ώστε να υπάρξει επιστροφή στην ανάπτυξη χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουν οι προσπάθειες για δημοσιονομική εξυγίανση και για περισσότερη ενοποίηση.

Ένα σημαντικότατο γεγονός, το οποίο όμως δεν έλαβε την ανάλογη προσοχή, ήταν και η απόφαση της Airbus, της Ευρωπαϊκής κοινοπραξίας και κύριος αντίπαλος της Boeing, να δημιουργήσει το 1ο εργοστάσιο παραγωγής στις ΗΠΑ, ακριβώς όπως η BMW και η Mercedes-Benz έκαναν, σε μία προσπάθεια αναζήτησης σταθερότητας και φθηνού εργατικού δυναμικού.

Αντίστοιχα ενδιαφέρουσες θα είναι φυσικά και οι εξελίξεις στις ΗΠΑ και στην Κίνα.

Το ΔΝΤ αναθεώρησε τις προβλέψεις για την ανάπτυξη στις ΗΠΑ το 2012 και το 2013, τονίζοντας παράλληλα ότι η ανάκαμψη της οικονομίας παραμένει χλιαρή.

Συγκεκριμένα για το 2012 αναθεώρησε στο 2% από 2,1% και για το 2013 στο 2,25% από 2,4%, σημειώνοντας ότι οι κίνδυνοι είναι αυξημένοι λόγω της Ευρωπαϊκής κρίσης και της αβεβαιότητας για τα δημοσιονομικά σχέδια της Αμερικανικής κυβέρνησης.

Η Κίνα, είναι σίγουρο ότι έχει εισέλθει σε μία περίοδο επιβράδυνσης, με το ΔΝΤ να δίνει ανάπτυξη κάτω του 8% για το 2012, αφού το 2ο τρίμηνο αναπτύχθηκε με 7,6%, το χαμηλότερο ρυθμό από το 2009 που διαμορφώνεται μετά από 6 διαδοχικά 3μηνα επιβράδυνσης, ενώ η Νότιος Κορέα, η 4η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως προχώρησε σε μείωση των επιτοκίων για πρώτη φορά στη διάρκεια των 3 τελευταίων ετών.

Προς επιβεβαίωση της παγκόσμιας κατάστασης είναι και η πρόβλεψη του OPEC για μείωση της ζήτησης το 2013 στα 0,8 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως ενώ για το 2012 διατήρησε αμετάβλητη την εκτίμηση για την ανάπτυξη στα 0,9 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως