Page 41 - ΝΑΥΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021

Ο Θεόδωρος Κωνσταντόπουλος υπήρξε μια
σημαντική προσωπικότητα για τη μεταπολεμική “
Ελλάδα και πρωτοπόρος τόσο στον χώρο του Πάντα προσπαθούσα να βοηθήσω όσους
κατασκευαστικού κλάδου όσο και της ναυτιλίας.
Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από αυτόν τον είχαν ανάγκη οικονομική αλλά και τους
άνθρωπο, που άλλαξε τη ρότα της ελληνικής επι- νέους ανθρώπους. Γι’ αυτό δημιουργήθηκε
χειρηματικότητας σε μια εποχή ανασυγκρότησης και το Κωνσταντοπούλειο στην περιοχή
για την ελληνική οικονομία;
της Νέας Ιωνίας.
Ο πατέρας μου ήταν μια διάνοια. Ήταν ο καλύ-
τερος πολιτικός μηχανικός σε όλη την Ευρώπη. ”
Το πάθος του ήταν οι κατασκευές. Συνέχισε να
εργάζεται ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, γιατί είχε
μεγάλη αγάπη για το αντικείμενό του. Κάποια
στιγμή με πήρε και πήγαμε στην Ιαπωνία, μόνο
οι δυο μας ήμασταν. Τον ρώτησα «τι πάμε να Σε επαφή με τα Ναυτικά Χρονικά ήρθατε
κάνουμε στην Ιαπωνία, δεν γνωρίζουμε τη γλώσ- λόγω της ενασχόλησης του πατέρα σας
σα, τι θα κάνουμε εκεί;». Μείναμε σε ένα πολύ με τη ναυτιλία;
όμορφο ξενοδοχείο. Είχαμε ταξιδέψει μέχρι εκεί
γιατί ο πατέρας μου είχε παραγγείλει πλοία, αλλά Όταν ζούσε ακόμη ο πατέρας μου, κάθε δύο
δεν ήθελε να υπερηφανεύομαι γι’ αυτό. Αν και εβδομάδες παραλαμβάναμε το περιοδικό, το
είχε συμφωνήσει σε παραγγελίες για βαπόρια, οποίο και διάβαζε ανελλιπώς. Πριν από πολλά
δεν το θεωρούσε κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα, χρόνια, όταν είχαμε γυρίσει από ένα επαγγελμα-
παρότι έφτασε μετέπειτα να έχει στόλο δεκαέξι τικό ταξίδι στην Άπω Ανατολή, το πήρα πρώτη
πλοίων. φορά στα χέρια μου. Είχα γνωρίσει πλέον και εγώ
Ήταν σεμνός άνθρωπος και χαμηλών τόνων: προσωπικά σημαντικές προσωπικότητες στον
πάντα μου έλεγε, όταν με ρωτάνε για εκείνον, να χώρο της ναυτιλίας και ήθελα να ενημερώνομαι
λέω μόνο πως τον αγαπώ πολύ. για τον συγκεκριμένο κλάδο. Μέχρι τότε διάβαζα
Πάντα με συμβούλευε να βρω έναν άνθρωπο που μόνο βιβλία, έπειτα ξεκίνησα να διαβάζω και το
να δουλεύει στα βαπόρια, να τα αγαπά. Είχα έναν περιοδικό Ναυτικά Χρονικά.
πατέρα μοναδικό, δεν υπήρχε άλλος σαν εκείνον. Θέλω να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη
και τις από καρδιάς ευχαριστίες μου για την πολύ
Από όσο καταλαβαίνουμε, ταξιδεύατε αρκετά με
τον πατέρα σας. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για
εσάς εκείνη την εποχή;

Όπως σας προείπα, ο πατέρας μου ταξίδευε πολύ
στο εξωτερικό στο πλαίσιο των νεοναυπηγήσεων
της Konkar. Θυμάμαι όμως ότι δεν ήταν παντού
εύκολα τα επιχειρηματικά ταξίδια για μια γυναίκα
εκείνη την εποχή. Με αφορμή ένα επιχειρηματι-
κό ταξίδι στην Ιαπωνία, μας έκαναν θυμάμαι ένα
μεγάλο τραπέζι. Στο δείπνο θα παρευρισκόταν
ο πατέρας μου και όλοι οι συνεργάτες του, ενώ
εγώ ήμουν η μόνη γυναίκα. Πήγα να μπω στην
αίθουσα όπου βρισκόταν η τραπεζαρία και τρεις
άνθρωποι ξεκίνησαν να μου τονίζουν ότι δεν
μπορούσα να βρίσκομαι εκεί γιατί είμαι γυναίκα.
Τους είπα ότι: «Εγώ θέλω να πάω όπου πηγαίνει
και ο πατέρας μου, και ο πατέρας μου μπήκε σε
αυτή την αίθουσα. Σας ευχαριστώ για την τιμή
που μου κάνετε να είμαι η τελευταία που θα με
υποδεχτείτε έτσι». Δεν μπορούσα να φανταστώ Στιγμιότυπο από την Τελετή Θεμελίωσης της Σπουδαστικής Εστίας «Αλίκη Περρωτή»
ότι θα μου απαγορευόταν η είσοδος κάπου επει- στο Perrotis College.
δή ήμουν γυναίκα.