Η δεκαετία του 1950 αποτελεί μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε, μεταξύ άλλων, από αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής σε παγκόσμιο επίπεδο και σταθερής ανάπτυξης της οικονομίας, ιδιαίτερα σε κράτη όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Δυτική Γερμανία. Στο πλαίσιο αυτής της σταθερής ανάπτυξης, οι ανάγκες των βιομηχανιών διεθνώς για πρώτες ύλες, όπως το σιδηρομετάλλευμα και ο άνθρακας, σημείωσαν κατακόρυφη άνοδο.

Ως απότοκο αυτών των εξελίξεων, η ναυτιλιακή βιομηχανία, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει με περισσότερο αποδοτικό τρόπο τη διά θαλάσσης μεταφορά χύδην ξηρών φορτίων, αναζήτησε λύσεις σε νέους ναυπηγικούς σχεδιασμούς. Από αυτή την προσπάθεια προέκυψε η δημιουργία του σύγχρονου bulk carrier, ενός νέου τύπου πλοίου που σχεδιάστηκε για την αποκλειστική μεταφορά ξηρών φορτίων «εις χύμα» κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών, πολλοί ναυτιλιακοί Οίκοι της εποχής, αντιλαμβανόμενοι τις προοπτικές της διαχείρισης αυτού του νέου αποδοτικότερου τύπου πλοίου, θα προχωρούσαν σε μαζικές παραγγελίες ναυπήγησης bulk carriers στις ανά τον κόσμο ναυπηγικές βιομηχανίες. Το ίδιο μοτίβο ακολούθησαν και σημαντικοί Έλληνες πλοιοκτήτες, οι οποίοι, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, θα διαδραμάτιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαχείριση bulk carriers.

Τα Ναυτικά Χρονικά, παρακολουθώντας στενά την εμφάνιση των bulk carriers στις διεθνείς θάλασσες, κατέγραφαν με συστηματικό τρόπο εξελίξεις που αφορούσαν τον συγκεκριμένο τύπο πλοίου και ιδιαίτερα τις πρώτες επενδύσεις μελών του ελληνικού ναυτιλιακού επιχειρείν για την κατασκευή νεότευκτων bulkers.

Υπό αυτό το πρίσμα, το αφιέρωμα του περιοδικού με τίτλο «Τα πλοία της αύριον», στο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1961, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς καταγράφεται η παραγγελία για έναν ιδιαίτερο, εκσυγχρονισμένο τύπο bulk carrier από πλευράς του Οίκου Ι. Π. Λιβανού.

Πιο συγκεκριμένα, στο εν λόγω αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών, παρουσιάστηκαν τα νεότευκτα bulk carriers «Captain John L.» και «Peter L.», τα οποία κατασκευάστηκαν στα ιαπωνικά ναυπγεία της Nippon Kokan και είχαν συγκεντρώσει διθυραμβικά σχόλια από τον ναυτιλιακό Τύπο της εποχής, καθώς χαρακτηρίστηκαν ως «τα πλοία της αύριον».

Σε ό,τι αφορά το «Captain John L.», αυτό παραδόθηκε στους ιδιοκτήτες του το φθινόπωρο του 1961 και διέθετε χωρητικότητα 20.000 dwt. Για την πρόωσή του, είχε εξοπλιστεί με την ιδιαίτερα ισχυρή μηχανή ‒για την εποχή‒ τύπου Burmeister & Wain, κατασκευής Mitsui και μέγιστης δυνάμεως 9.100 ίππων. Επιπροσθέτως, είχε μήκος 166 μ. και πλάτος 22 μ., ενώ διέθετε 7 κύτη με βάθος 13 μ. έκαστο. Μάλιστα, το πλοίο είχε κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαθέτει «επαρκή διαμήκη αντοχή διά την φόρτωσιν σιδηρομεταλλευμάτων εις τέσσερα εκ των επτά κυτών του πλοίου», ενώ τα καλύμματα των κυτών ήταν του τύπου Mcgregor.

Από τις σημαντικότερες καινοτομίες με τις οποίες εξοπλίστηκε το νεότευκτο του Οίκου Ι. Π. Λιβανού, όπως άλλωστε υπογραμμίστηκε από τα Ναυτικά Χρονικά, ήταν οι τρεις ηλεκτρικοί γερανοί γερμανικής κατασκευής Kampnagel, οι οποίοι εξασφάλιζαν την εκφόρτωση 1.500 τόνων φορτίου σε διάστημα μόλις ενός εργάσιμου οκταώρου. Με αυτόν τον τρόπο, όπως πληροφορούμαστε από το δημοσίευμα του περιοδικού, το πλοίο μπορούσε να επισκεφθεί οποιοδήποτε λιμάνι στον πλανήτη, ακόμα κι εκείνα που εκείνη την εποχή στερούνταν των πλέον στοιχειωδών συστημάτων φορτοεκφόρτωσης.

Τέλος, για τις ανάγκες ηλεκτροδότησης του bulk carrier, υπήρχαν τρεις «δηζελοκίνητες» γεννήτριες 275 KW η καθεμία, καθώς και μία βοηθητική, κατασκευής General Motors. Η συγκεκριμένη γεννήτρια, σε περίπτωση διακοπής ρεύματος, ήταν προγραμματισμένη ώστε να τίθεται αυτόματα σε λειτουργία. Όπως γίνεται αντιληπτό, με αυτόν τον τρόπο η ασφάλεια της ναυσιπλοΐας διατηρούνταν σε υψηλά επίπεδα, διότι αποκλειόταν η απότομη διακοπή ζωτικών ηλεκτροκίνητων μηχανημάτων, όπως ήταν το μηχάνημα πηδαλίου, οι αντλίες λιπάνσεων και τα όργανα ναυσιπλοΐας.

Η πληθώρα καινοτόμων χαρακτηριστικών του «Captain John L.» συγκέντρωσε το ενδιαφέρον της διεθνούς ναυτιλιακής κοινότητας της περιόδου, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή καταγράφηκε λίγα χρόνια μετά την εμφάνιση των πρώτων bulk carriers στο παγκόσμιο ναυτιλιακό στερέωμα.

Η κατασκευή του πλοίου αποτελεί μέρος της μακροχρόνιας συνεργασίας του Οίκου Ι. Π. Λιβανού με την ιαπωνική ναυπηγική βιομηχανία. Ταυτόχρονα όμως συνιστά ένα σημαντικό κεφάλαιο στη διαχείριση πλοίων μεταφοράς χύδην ξηρών φορτίων από μέλη της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας. Εντός σύντομου διαστήματος από την εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας πλοίου στις θάλασσες και στους ωκεανούς της Γης, οι σελίδες των Ναυτικών Χρονικών καταγράφουν μια σημαντική επένδυση σε πλοία τελευταίας τεχνολογίας από πλευράς ενός ελληνικού ναυτιλιακού Οίκου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο περιοδικό: «Με ιδιαιτέραν ικανοποίησιν διαπιστώνομεν ότι η Ναυτιλία μας ενισχύεται με νέας μονάδας, ικανάς να ανταποκριθούν αποτελεσματικώς εις πάσαν μεταφορικήν ανάγκην, υπό οιασδήποτε συνθήκας ανταγωνισμού».

Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικών στο «Captain John L.» εδώ.