Μια ομάδα φιλόδοξων επιχειρηματιών επιθυμεί να κατασκευάσει αυτό που θα θεωρείται ο μεγαλύτερος υποθαλάσσιος ενεργειακός διασυνδετήριος αγωγός του κόσμου μεταξύ της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, με τρία ζεύγη καλωδίων υψηλής τάσης.

Το δίκτυο καλωδίων θα εκτείνεται σε μήκος άνω των 2.000 μιλίων σε ολόκληρο τον πυθμένα του Ατλαντικού Ωκεανού, προκειμένου να συνδέει μέρη όπως τα δυτικά του Ηνωμένου Βασιλείου με τον ανατολικό Καναδά και ενδεχομένως τη Νέα Υόρκη με τη δυτική Γαλλία.

Η υποδομή θα στέλνει ανανεώσιμη ενέργεια τόσο ανατολικά όσο και δυτικά, αξιοποιώντας την κίνηση του ήλιου. Τα υποθαλάσσια καλώδια θεωρούνται από πολλούς ένα ακόμα μέσο για τον περιορισμό της κλιματικής κρίσης.

To project, το οποίο τρέχουν τρεις ευρωπαϊκές εταιρείες, θα απαιτήσει υψηλής κλίμακας επενδύσεις και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα εκκινήσει το 2030. Οι εταίροι εμφανίζονται αισιόδοξοι για την εξεύρεση κεφαλαίων που θα θέσουν τις βάσεις για το έργο, το οποίο θα συμβάλλει επίσης ώστε να μη γίνουν πραγματικότητα οι επιδιώξεις Κίνας και Ρωσίας για τεχνολογίες καθαρής ενέργειας. Κατά τις τρεις εταιρείες, το project θα έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις και δεν είναι τυχαίο ότι του έδωσαν το όνομα «The North Atlantic Transmission One-Link» ή απλώς NATO-L.

Είναι αλήθεια ότι τα υποθαλάσσια καλώδια χρησιμοποιούνται πλέον στη γεωπολιτική φαρέτρα κρατών όπως η Ρωσία με στόχο κυρίως την Ευρώπη και δευτερευόντως τις ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η Μόσχα έχει εντείνει τις θαλάσσιες επιχειρήσεις της γύρω από ενεργειακά καλώδια, καθώς και υπεράκτια αιολικά πάρκα και αγωγούς φυσικού αερίου, στη Βόρεια Θάλασσα και στη Βαλτική Θάλασσα.

Στο ίδιο πλαίσιο, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, το CNN σημειώνει ότι «ο μελλοντικός ενεργειακός πόλεμος θα διεξαχθεί κάτω από τη θάλασσα», υπογραμμίζοντας ότι «η επιθετικότητα της Ρωσίας επεκτείνεται στη θάλασσα» και ότι «απειλές ασφαλείας έχουν εμφανιστεί στους τομείς των υποθαλάσσιων καλωδίων και της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας». Το δημοσίευμα επισημαίνει την αυξανόμενη σημασία των υποθαλάσσιων καλωδίων, τα οποία διαχειρίζονται το 99% της διεθνούς ροής δεδομένων και είναι απαραίτητα τόσο για την παροχή ενέργειας όσο και για τη χρήση του διαδικτύου.

Ακόμη, τον περασμένο Μάρτιο, ένα υποθαλάσσιο καλώδιο κόπηκε στον Ινδικό Ωκεανό, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί το 25% της ροής δεδομένων μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Εικάζεται ότι πίσω από την επίθεση βρίσκονταν οι Χούθι, καταδεικνύοντας την ευαλωτότητα της κρίσιμης αυτής υποδομής δεδομένων.

Και ενώ πληθαίνουν οι φωνές για τη «νέα» χρήση των υποθαλάσσιων καλωδίων, δημοσιεύματα διεθνών ΜΜΕ υπογραμμίζουν τον κίνδυνο εισροής κινεζικών υποθαλάσσιων καλωδίων χαμηλού κόστους με τα οποία το Πεκίνο θα μπορούσε να κλιμακώσει τα ζητήματα ασφαλείας. Άλλωστε, για την τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων απαιτείται γνώση της υποθαλάσσιας τοπογραφίας της χώρας και στρατιωτικές πληροφορίες, ενώ θα μπορούσαν επίσης να παρακολουθούνται τα δίκτυα επικοινωνίας.