Ο θρύλος λέει ότι τα τατουάζ στους ναύτες έχουν τις ρίζες τους στα πρώτα ταξίδια του θαλασσοπόρου Τζέιμς Κουκ στα νησιά του Ειρηνικού.
Πίσω στον 16ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι ναυτικοί παρατήρησαν τις εικόνες που χάρασσαν οι ιθαγενείς στο δέρμα τους και υιοθέτησαν τη συνήθεια αυτή, χρησιμοποιώντας αντί για μελάνι ένα μείγμα από πυρίτιδα και ούρα. Πίστευαν μάλιστα ότι η «μαγικές» ιδιότητες της πυρίτιδας τους προστάτευαν και τους χάριζαν μακροζωία.
Πολλοί ναυτικοί εκείνου του καιρού ήταν προληπτικοί και τα τατουάζ λειτουργούσαν ως «φυλακτά» ενάντια στην κακοτυχία και τους κινδύνους. Ταυτόχρονα είχαν συμβολική αξία, καθώς γίνονταν «μάρτυρες» πατριωτικού αισθήματος, ενθύμια μιας σημαντικής νίκης ή ενός εξωτικού τόπου, αλλά και σημεία αναγνώρισης μεταξύ των ναυτικών.
Το κάθε δημοφιλές σχέδιο είχε τον δικό του συμβολισμό:
Το χελιδόνι αντιπροσώπευε 5.000 ναυτικά μίλια ταξιδίου, η άγκυρα τον επιτυχή διάπλου του Ατλαντικού και την ασφαλή επιστροφή στο σπίτι. Συχνά η άγκυρα συνδυαζόταν με τις λέξεις «μητέρα», «πατέρας» ή το όνομα της αγαπημένης. Ο δράκος ήταν σημάδι ότι ο ναύτης είχε υπηρετήσει ή επισκεφθεί την Κίνα, ενώ ο χρυσός δράκος ότι είχε διασχίσει την Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας και το σχέδιο ενός πλήρως εξοπλισμένου πλοίου αντιπροσώπευε τη διάσχιση του Ακρωτηρίου Χορν. Για «καλή τύχη» οι ναυτικοί χάραζαν στα πόδια τους ένα γουρούνι ή έναν κόκορα, εξ ου και το γνωμικό “Pig on the knee, safety at sea. A cock on the right, never lose a fight”.
Άλλες γνωστές απεικονίσεις, ήταν ο διπλός έλικας, ο Πολικός Αστέρας, το καμάκι, το δελφίνι, η πολική αρκούδα, το σχοινί, πιστόλια και κανόνια, αλλά και γοργόνες και κορίτσια με χόρτινες φούστες από τη Χαβάη. Τα τελευταία ήταν τόσο δημοφιλή, ώστε το 1909 το Αμερικανικό Ναυτικό αρνιόταν την κατάταξη ναυτών με «απρεπή» τατουάζ, γεγονός που ευνόησε αυτούς που ήθελαν να αποφύγουν τη θητεία, αλλά δημιούργησε και μια νέα επαγγελματική τάξη, αυτών που κάλυπταν τα άσεμνα τατουάζ, «ντύνοντας» τις κοπέλες.
Αν πρέπει να αναφερθούμε σε έναν καλλιτέχνη τατουάζ, αυτός θα ήταν οπωσδήποτε ο Νόρμαν Κόλινς (ή Sailor Jerry), που διέπρεψε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις κακόφημες γειτονιές της Χονολουλού. Ο Jerry έκανε της μόδας τα μπουκάλια ποτού, τα φίδια, τους αητούς και τα γεράκια, έβαλε χρώμα στα τατουάζ, κατασκεύασε βελόνες που πλήγωναν λιγότερο το δέρμα και χρησιμοποίησε για πρώτη φορά αποστείρωση για τον εξοπλισμό του.
