Η Ινδία, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην τέταρτη θέση παραγωγών σιδηρομεταλλεύματος παγκοσμίως, σε πρόσφατη έκθεση του Cogencis συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να μετατραπεί στον μεγαλύτερο καθαρό εισαγωγέα για το 2020.
Η μεγάλη αυτή αλλαγή προβλέπεται να συντελεστεί λόγω εσωτερικής αναδιάταξης της λειτουργίας των ορυχείων της χώρας. Συγκεκριμένα, τον ερχόμενο Μάρτιο λήγουν οι συμβάσεις μισθώσεως σε 24 ορυχεία συνολικής παραγωγής 210 εκατ. τόνων το 2018, δηλαδή περίπου του 30% της συνολικής παραγωγής σιδηρομεταλλεύματος της Ινδίας. Τα ορυχεία θα τεθούν και πάλι σε δημοπρασία τον Απρίλιο, όμως για τη λειτουργία τους υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον τρία χρόνια λόγω των καθυστερήσεων στις εκδόσεις των αδειών, που θα είναι προσαρμοσμένες στη νέα περιβαλλοντική πραγματικότητα.
Κατά την περσινή χρονιά, η Ινδία εισήγαγε 12,8 εκατ. τόνους iron ore και εξήγαγε αντίστοιχα 17,18 εκατ. τόνους, με το ισοζύγιο να διαμορφώνεται υπέρ των εξαγωγών κατά περίπου 4 εκατ. τόνους. Η επερχόμενη αλλαγή φαίνεται πως θα αλλάξει τις ισορροπίες στη χώρα και θα αυξήσει το κόστος παραγωγής στα εγχώρια χαλυβουργεία.
Θετική νότα στην όλη υπόθεση, η οποία προβληματίζει τη βιομηχανική κοινότητα της χώρας, αποτελεί η ποιότητα του iron ore που προέρχεται κυρίως από τις χώρες της Βραζιλίας και της Αυστραλίας και διαθέτει υψηλά επίπεδα σιδήρου (άνω του 60%) σε σχέση με την τοπική παραγωγή (κάτω του 58%).
Φωτό: Christian Sprogoe/ΑΠΕ-ΜΠΕ
