O κ. Richard Beards, Managing Director των Gibdock συνομιλεί με τα Ναυτικά Χρονικά αναφορικά με τις υπηρεσίες ποιότητας, με όρους ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος που προσφέρουν τα ναυπηγεία Gibdock, στοιχεία που αναδεικνύουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που διαθέτει η ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα των ναυπηγείων Gibdock;
Κατά τη γνώμη μου, τα ναυπηγεία Gibdock διαθέτουν τα ίδια πλεονεκτήματα που έχει και το ίδιο το Γιβραλτάρ. Πρώτα απ’ όλα είναι η στρατηγική τοποθεσία τους, που επιτρέπει την εξυπηρέτηση όλων των τύπων πλοίων. Στα ναυπηγεία Gibdock μπορούν να εξυπηρετηθούν πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, με δεδομένη και την εγγύτητα του Γιβραλτάρ σε μεγάλα λιμάνια διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων, όπως το Αλγκεθίρας, και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται να κάνουν μεγάλες παρακάμψεις από τις ρότες τους, είτε έρχονται από την Αίγυπτο με προορισμό τον Καναδά, από τη Βραζιλία πίσω στην Ευρώπη, είτε από τους λιμένες της δυτικής Αφρικής προς την Ευρώπη. Πέραν της στρατηγικής τους θέσης, ένα άλλο ισχυρό πλεονέκτημα των ναυπηγείων είναι η αφοσίωσή τους στην ασφάλεια καθώς και στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, με όρους σεβασμού του περιβάλλοντος, όπως και η παράδοση των πλοίων μέσα στα καθορισμένα χρονοδιαγράμματα και σε ανταγωνιστικές τιμές, το αποκαλούμενο και «value for money». Και εδώ έγκειται και η καλή φήμη που έχουμε αποκτήσει στην αγορά, με αποτέλεσμα σχεδόν το 70% των πελατών μας να μας επιλέγει σταθερά ως συνεργάτη.
Πόσο εύκολο θεωρείτε για ένα ευρωπαϊκό ναυπηγείο να αντιμετωπίσει τον εντεινόμενο ανταγωνισμό, ιδίως από τις ναυπηγικές μονάδες των ασιατικών χωρών;
Συχνά ακούμε σχόλια περί παροχής ακριβών υπηρεσιών από τα ευρωπαϊκά ναυπηγεία. Αλλά το ερώτημα είναι με ποια ναυπηγεία γίνεται η σύγκριση. Δεν μπορείς να περιμένεις από ευρωπαϊκά ναυπηγεία, όσα βρίσκονται ακόμη σε λειτουργία, να παρέχουν υπηρεσίες στις ίδιες τιμές με τις υπηρεσίες που προσφέρουν, για παράδειγμα, τα τουρκικά ή τα κινεζικά ναυπηγεία. Και αυτό συμβαίνει γιατί τα κόστη λειτουργίας αυτών των ναυπηγείων είναι κατά πολύ χαμηλότερα από τα δικά μας, λόγω φτηνότερου και άφθονου εργατικού δυναμικού ή λόγω προσφοράς πρώτης ύλης σε χαμηλότερες τιμές, γεγονός που επιτρέπει σε αυτά τα ναυπηγεία να προσφέρουν εν τέλει πιο ανταγωνιστικές τιμές. Στην πραγματικότητα, εκεί που προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε είναι στην παροχή υπηρεσιών με βάση την ποιότητα, την ασφάλεια, την προστασία του περιβάλλοντος, την καλή φήμη. Από την άλλη, είναι σημαντικό να γνωρίζεις σε ποια αγορά απευθύνεσαι, ποιες είναι οι ανάγκες των πελατών σου και ποιες εργασίες μπορείς να προσφέρεις, έτσι ώστε να διατηρείς ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Σε συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματος, πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το μέλλον για τα ναυπηγεία Gibdock;
Πρόκειται για ένα ερώτημα που μας απασχολεί και στο πλαίσιο των «Ποσειδωνίων» υπήρξε αντικείμενο συζήτησης με αρκετούς ανθρώπους της αγοράς, με αφορμή μάλιστα και την είσοδο της COSCO στη ναυπηγική αγορά της Ελλάδας. Σε ό,τι αφορά τα Gibdock, όπως γνωρίζετε, πολύ κοντά τους βρίσκεται το λιμάνι του Αλγκεθίρας, το οποίο προσεγγίζουν πολύ μεγάλα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων για να ξεφορτώσουν τα εμπορευματοκιβώτια, τα οποία εν συνεχεία μεταφέρονται στους άλλους λιμένες της Μεσογείου με πλοία feeder. Εμείς, λοιπόν, στοχεύουμε στην εξυπηρέτηση αυτού του τύπου πλοίων και στο στόχαστρό μας δεν μπαίνουν, για παράδειγμα, τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων που κάνουν το ταξίδι από την Κίνα προς το Αλγκεθίρας και τα οποία θα επιλέξουν να εξυπηρετηθούν στα κινεζικά ναυπηγεία. Δεν είναι αυτή η δική μας αγορά. Επίσης, η στόχευσή μας είναι και οι ναυπηγήσεις άλλου τύπου πλοίων, ειδικού σχεδιασμού. Μπορώ να σας πω ότι το 50% των εργασιών μας θα αφορά σε offshore κατασκευές, ενώ το υπόλοιπο 50% θα αφορά σε πορθμεία, πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, κρουαζιερόπλοια, δεξαμενόπλοια, βυθοκόρους, φορτηγίδες. Σε κάθε περίπτωση, επιδιώκουμε να προσφέρουμε ευρεία γκάμα υπηρεσιών, ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες της αγοράς μας.
Φωτό: Gibdock
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του κ. . Richard Beards στο τεύχος Οκτωβρίου 2018 των Ναυτικών Χρονικών, σελ. 108.
