Σύμφωνα με το παγκόσμιο σύμβουλο σε θέματα ναυτιλίας Drewry, το λειτουργικό κόστος των ποντοπόρων πλοίων για δύο συνεχή χρόνια παρουσίασε μείωση ενώ για το 2017 η ίδια μελέτη προβλέπει αύξηση του λειτουργικού κόστους.
Το 2016 υπήρξε ακόμα μία δύσκολη χρονιά για τους πλοιοκτήτες και τους διαχειριστές των πλοίων. Πολύ ισχνοί ναύλοι, συμπίεση της αξίας των πλοίων είχαν σαν αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση της κερδοφορίας και το μηδενισμό της ρευστότητας αναγκάζοντας τους πλοιοκτήτες να μειώσουν τα κόστη με το λειτουργικό να μην αποτελεί εξαίρεση
Σύμφωνα πάντα με το Drewry, έρευνα το 2016 σε 44 πλοία διαφορετικού τύπου και μεγέθους δείχνει ότι οι πλοιοκτήτες κατάφεραν να μειώσουν το λειτουργικό κόστος των πλοίων για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με τη μείωση να φθάνει κατά μέσο όρο το 4,4% του συνολικού λειτουργικού κόστους για το 2016 ενώ, η πτώση το 2015 έφθασε στο 1,5%. Σύμφωνα με δηλώσεις των αναλυτών του συμβούλου ενώ ο προσανατολισμός των πλοιοκτητών έχει στόχο την περαιτέρω μείωση του λειτουργικού κόστους, δεν υπάρχει πλέον χώρος για μεγαλύτερο περιορισμό του ενώ σύμφωνα με τις ίδιες δηλώσεις για το 2017 προβλέπεται μικρή αύξηση στα λειτουργικά κόστη των πλοίων. Η αύξηση αφορά στο κόστος στελέχωσης των πλοίων λόγω της μειωμένης προσφοράς σε συγκεκριμένες ειδικότητες αξιωματικών και στην αύξηση των ασφαλίστρων των πλοίων (ασφάλεια H&M). Τέλος ο Drewry αποδίδει την επερχόμενη αύξηση του λειτουργικού κόστους στην επένδυση των πλοιοκτητών στις επισκευές και τη συντήρηση αλλά και το υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας συστημάτων που προβλέπονται από το θεσμικό πλαίσιο (Σύμβαση Διαχείρισης Θαλασσίου Έρματος – BWMC).
Η μελέτη του διεθνούς ναυτιλιακού συμβούλου είναι σίγουρα πολύ ακριβής σε ότι αφορά στη μείωση για τα δύο προηγούμενα χρόνια. Με δεδομένο όμως ότι το 40% περίπου του λειτουργικού κόστους αποτελεί το κόστος στελέχωσης του πλοίου είναι βέβαιο ότι η ποσοστιαία μείωση της τάξεως του 4,4% οφείλεται ακριβώς στη συμπίεση αυτού του κόστους είτε με τη μείωση των συνθέσεων όπου αυτό είναι δυνατόν είτε με τη στελέχωση των πλοίων με «φθηνότερα πληρώματα». Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις βραχυπρόθεσμα το λειτουργικό κόστος θα μειωθεί αλλά μεσοπρόθεσμα θα σκαρφαλώσει σε υψηλότερα επίπεδα ακόμα και από τα επίπεδα πριν τη βραχυπρόθεσμη μείωση. Αυτό θα συμβεί είτε με αύξηση του κόστους των P&I clubs λόγω της αύξησης των απαιτήσεων, είτε με αύξηση στο κόστος συντήρησης του πλοίου και του κόστους των πενταετών επιθεωρήσεων λόγω αύξησης των επισκευαστικών εργασιών από τα ναυπηγεία. Σύνεση λοιπόν και στη μείωση του λειτουργικού κόστους καθώς οι αριθμοί σε αυτή την περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
