Η ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών του Αιγαίου και τα προβλήματα τακτικής σύνδεσης με την άγονη γραμμή αποτελούν μόνιμο θέμα συζήτησης στην αρθρογραφία των ναυτιλιακών ΜΜΕ. Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Θ. Δρίτσα σχετικά με το παρόν και το μέλλον της ελληνικής ακτοπλοΐας και την πρόταση του κόμματός του για δημιουργία μιας «κρατικής» εταιρείας που θα εξυπηρετεί τα νησιά μας σχολιάστηκε και προβλημάτισε όσους παρακολουθούν και ενδιαφέρονται για τα θέματα της νησιωτικής πολιτικής.

Απευθυνθήκαμε σε δύο υποψήφιους βουλευτές και έμπειρους γνώστες των θεμάτων της ακτοπλοΐας, που πολιτεύονται σε μια περιφερειακή ενότητα με βαθιά ναυτική παράδοση αλλά και δυσκολίες ως προς τη σύνδεση των νησιών της. Οι απόψεις των δύο γνωστών προσωπικοτήτων, που προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς, ιδεολογικούς αλλά και επαγγελματικούς χώρους, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και απαντούν στις προτάσεις του κ. Δρίτσα και του κόμματός του.

«Ο ομφάλιος λώρος των νησιών, κυρίως του Αιγαίου, με την ηπειρωτική Ελλάδα αναμφισβήτητα είναι η ακτοπλοϊκή σύνδεσή τους. Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70 οι εταιρείες λαϊκής βάσης βάζουν ψηλά τον πήχυ και στα νερά του Αιγαίου αρχικά, αργότερα σε όλα τα πελάγη, ακόμα και σε συνδέσεις με τρίτες χώρες, δρομολογώντας Ε/Γ-Ο/Γ μεγάλων χωρητικοτήτων και μεταφορικής ικανότητας επιβατών, τα οποία αναμφισβήτητα ώθησαν πολύ ισχυρά την ανάπτυξη των νησιών. Οι πολιτικές και όχι μόνο σκοπιμότητες τη δεκαετία του ’80 δημιούργησαν την κρατική ελληνική ακτοπλοΐα, η οποία μάζεψε έναν αριθμό πλοίων για την καλύτερη, δήθεν, εξυπηρέτηση των νησιωτών. Τα αποτελέσματα αυτής της κρατικής παρέμβασης ήταν τραγικά όπως φάνηκε από την εξέλιξη του εγχειρήματος, όχι μόνο για την απώλεια τεράστιων κρατικών κονδυλίων από την κακοδιαχείριση και τη διάλυση της εταιρείας, αλλά και από την ταλαιπωρία εκατοντάδων ναυτικών οι οποίοι έχασαν τη δούλεψή τους. Στη χώρα μας η μνήμη, δυστυχώς, είναι αδύνατη και έχουμε την τάση να αναπαράγουμε τα λάθη μας. Η ακτοπλοΐα τα τελευταία χρόνια και λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και με τις στρεβλώσεις που ακόμα υφίστανται δοκιμάζεται σκληρά.

Ο ακτοπλοϊκός στόλος έχει συρρικνωθεί και οι εταιρείες βρίσκονται πολύ κοντά στην κατάρρευση. Αυτό που χρειάζεται είναι να ληφθούν άμεσα μέτρα για την επιβίωση του ακτοπλοϊκού στόλου, ειδάλλως τα αποτελέσματα θα είναι οδυνηρά για την ανάπτυξη των νησιών, του τουρισμού, αλλά και από την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Εξαγγελίες για πειράματα όπως του παρελθόντος, με το κράτος πάλι διαχειριστή πλοίων, και μάλιστα ακτοπλοΐας, δημιουργούν μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον του ακτοπλοϊκού συστήματος».

Σταύρος Μιχαηλίδης, Υποναύαρχος (ε.α.) του Λιμενικού Σώματος, υποψήφιος βουλευτής Χίου με τη Ν.Δ.

«Η διαμόρφωση μιας ενιαίας και ολοκληρωμένης προσέγγισης για τις μεταφορές στις νησιωτικές περιοχές είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη χωρική διάσταση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής. Είναι κρίσιμη όμως η απόφαση για επιλογή ενός φορέα, που θα έχει την ευθύνη για τη χρηματοδότηση των άγονων γραμμών στις νησιωτικές και άγονες περιοχές, είτε αυτές αναφέρονται σε πλοία, αεροπλάνα, υδροπλάνα ή και μεικτές μεταφορές. Η αξία του ελεύθερου ανταγωνισμού πρέπει να διασταυρώνεται με την ανάγκη για ένα απολύτως προσδιορισμένο επίπεδο ποιότητας υπηρεσιών στους επιβάτες από και προς τα νησιά. Κεντρικό θέμα σε αυτήν την ιδιαίτερη αγορά είναι η ρύθμιση των συχνά αντιτιθεμένων συμφερόντων, δηλαδή του επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, του κοινωνικού συμφέροντος και του δημόσιου συμφέροντος. Παρά το γεγονός ότι ιδιωτικές πρωτοβουλίες και ο ιδιωτικός τομέας σε πλειάδα περιπτώσεων παρέχουν λύσεις, η ικανοποίηση των αναγκών των νησιωτικών περιοχών σε μεταφορικές υπηρεσίες δεν είναι δεδομένη από την ελεύθερη αγορά. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και στην περίπτωση των νησιωτικών μεταφορών, μέσω της Υποχρέωσης Παροχής Δημόσιας Υπηρεσίας ή PSO (Public Service Obligation), επιτυγχάνεται η παροχή από το κράτος υπηρεσιών που παράγονται υπό όρους από τον ιδιωτικό τομέα, για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα.

Το τραγικό με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ακτοπλοΐα δεν είναι τόσο η σφραγίδα ενός ιδεοληπτικού και ανιστόρητου κρατισμού, όσο η υψηλή και επικίνδυνη άγνοια δεδομένων που απαιτούν γνώση, γνώση και γνώση… Μία ακόμη ένδειξη ότι πρόκειται για μαθητευόμενους μάγους…».

Kώστας Χλωμούδης, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιά, υποψήφιος βουλευτής Χίου με το ΠΑΣΟΚ