Μπορεί οι γνωστοί κύκλοι της ναυτιλίας να πρεσβεύουν με έπαρση και παντογνωσία ότι η διεθνής ναυτιλιακή κοινότητα δεν χρειάζεται διαφήμιση και δημόσιες σχέσεις αλλά ας κοιτάξουμε καλύτερα τι κάνει η… παραναυτιλία στην πλάτη της. Είναι γνωστή η πρακτική ορισμένων εταιρειών, μια μάλιστα ανήκει στον Richard Branson, που εξειδικεύονται σε διάφορα Indexes ενεργειακής απόδοσης πλοίων και πωλούν έτσι σε διάφορους ενδιαφερόμενους (κυρίως ναυλωτές, ερευνητές, κρατικξές υπηρεσίες, ΜΚΟ κτλ) στοιχεία για την ενεργειακή αποδοτικότητα των πλοίων. Τα στοιχεία αυτά ο κάθε ενδιαφερόμενος μετά τα χρησιμοποιεί, αφού τα έχει πληρώσει αδρά, με πολλαπλές εφαρμογές αλλά αμφίβολες προθέσεις..
Η ναυτιλία από μάρκετινγκ δεν ενδιαφέρεται, οι εταιρείες όμως που δραστηριοποιούνται ως προς αυτόν τον αναπτυσσόμενο κλάδο της ‘ενεργειακής αξιολόγησης’ δεν επαναπαύονται. Δουλεύουν με φρενήρεις ταχύτητες
Δεν είναι τυχαίο ότι ο αυστραλός CEO της Righship Warwick Norman βραβεύτηκε πρόσφατα από την επιχειρηματική κοινότητας της Αυστραλίας ως ένας από τους 6 «θαυματουργούς εξαγωγείς» της χώρας του. Προφανώς οι συμπατριώτες του δεν γνωρίζουν τα ακόλουθα: όταν το 2011 η Rightship αποφάσισε να εφαρμόσει το δείκτη EEDI (Energy Efficiency Design Index) σε όλα τα υπάρχοντα πλοία και να τα κατατάξει ενεργειακά σύμφωνα με αυτόν χωρίς όμως τα απαιτούμενα «sea trials» αλλά με ό,τι στοιχεία υπήρχαν σε βάσεις δεδομένων. Όταν όμως το καλοκαίρι του 2012 ο ΙΜΟ ανακοίνωσε ότι ο EEDI δεν δύναται να εφαρμοστεί σε υπάρχοντα πλοία, η Rightship απλώς άλλαξε το όνομα του δείκτη της από EEDI σε EVDI (Existing Vessel Design Index). Φυσικά, ο μαθηματικός τύπος παρέμεινε ίδιος με το EEDI. Η Rightship θριαμβολογούσε ότι διάσημοι ναυλωτές αποφάσισαν να ναυλώνουν μόνο πλοία τα οποία έχουν καλό δείκτη EVDI. χωρίς όμως να γνωστοποιούν ότι οι ίδιοι ναυλωτές είναι και μεγαλομέτοχοι της Rightship.
Το γνωστό αυτό θέμα το επισημαίνουμε χρόνια από τις στήλες μας ενώ ο συνεργάτης και αρθρογράφος των «Ν.Χ.» Πάνος Ζαχαριάδης, ο οποίος έχει ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα αυτό, επισημαίνει εντός και εκτός Ελλάδος ότι «τα πλοία δεν είναι ψυγεία (ώστε να εχουν ενεργειακες κλάσσεις Α, Β κλπ)»
Τα index τα οποία πουλούν αυτές οι εταιρείες είναι αμφισβητήσιμα και εστιασμένα, σύμφωνα με ειδικούς και γνώστες των θεμάτων της ναυτιλίας, σε ελλιπή μεθοδολογία και αναξιόπιστη τεκμηρίωση . Εν ολίγοις, και με πολύ απλά λόγια με τα υπάρχοντα Indexes δεν μπορείς να κρίνεις αν το πλοίο είναι «ενεργοβόρο» η όχι. Οι εταιρείες αυτές δηλαδή πουλούν ένα προϊόν- και κυρίως μια δήθεν απαραίτητη υπηρεσία- που γνωρίζουν ότι είναι… στον αέρα. Φυσικά τα απανταχού lobbies του ETS τα υποστηρίζουν αφού για να δουλέψει το ETS χρειάζεται index ενεργειακής κατηγοριοποίησης των πλοίων. Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει αν είναι λάθος ή αναξιόπιστο.
Υπάρχουν βέβαια ναυλωτές, με δικές τους ατζέντες, που υποστηρίζουν αυτό το νέο ‘σύστημα’ που εξελίσσεται, παρόλα αυτά οι νουνεχείς και κυρίως οι έντιμοι ναυλωτές αντιλαμβάνονται τις αδυναμίες και τις υπόγειες διαδρομές και δυνάμεις που σκηνοθετούνται μεθοδευμένα. Εντούτοις ακόμα και μεγάλα λιμάνια (πχ Ρότερνταμ) πέφτουν στην παγίδα που έχει στηθεί.
Και μετά ας λέμε αλαζονικά ότι δεν χρειαζόμαστε μάρκετινγκ και δημόσιες σχέσεις. Ας αφήσουμε τους ‘άλλους’ να κάνουν τη δουλειά τους στην πλάτη της ναυτιλίας, Και να κερδίζουν λεφτά και κυρίως κοινωνική αποδοχή και δημόσια επιβράβευση.
