Αδίκημα είναι στην ΕΕ ακόμα και η υποκίνηση πράξεων ρατσισμού
Σκληρή απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε σχετική ερώτηση Ελλήνων και ξένων ευρωβουλευτών
“Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεσμεύεται να καταπολεμήσει τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας με όλα τα μέσα που της παρέχουν οι Συνθήκες. Η υποκίνηση ξενοφοβικού μίσους εναντίον μεμονωμένου προσώπου ή ομάδας προσώπων αποτελεί αδίκημα στην ΕΕ. Σύμφωνα με την απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ υποχρεούνται να διώκουν ποινικά την εκ προθέσεως δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας που προσδιορίζονται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής τους, συμπεριλαμβανομένης της υποκίνησης μέσω της διάδοσης πληροφοριών ή διανομής προπαγανδιστικών φυλλαδίων, εικόνων ή άλλου υλικού”.
Σημειώνεται ότι τα κράτη μέλη όφειλαν να μεταφέρουν την προαναφερόμενη απόφαση-πλαίσιο στο εθνικό τους δίκαιο μέχρι το Νοέμβριο 2010. Η Επιτροπή μελετά τα μέτρα εφαρμογής αυτής της απόφασης από τα κράτη μέλη και θα υποβάλει την αξιολόγησή της μέσα στο 2013.
Αυτά υπογραμμίζει η αρμόδια Επίτροπος, V. Reding, στην απάντησή της σε σχετική ερώτηση που είχαν καταθέσει έξι Έλληνες ευρωβουλευτές (Δανέλλης (S&D), Κοππά (S&D), Κουμουτσάκος (PPE), Ποδηματά (S&D), Σκυλακάκης (ALDE) και Χρυσόγελος (Greens)) μαζί με δεκαέξι συναδέλφους τους από διάφορες χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία, Σουηδία και Φιλανδία) και τις περισσότερες πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλιστές, Φιλελεύθεροι και Πράσινοι).
Υπενθυμίζεται ότι στην ερώτηση γινόταν ειδική μνεία στην Ελλάδα, όπου τον τελευταίο χρόνο έκαναν την εμφάνιση τους δυνάμεις – εκπροσωπούμενες πλέον και στο Κοινοβούλιο – των οποίων ο πολιτικός λόγος, τα σύμβολα και ενέργειες (η πρακτική της λεκτικής και φυσικής βίας, η εξύμνηση του καθεστώτος της επτάχρονης δικτατορίας, οι επανειλημμένες βίαιες επιθέσεις κατά πολιτών και αλλοδαπών, καθώς και η χρήση απειλών κατά πολιτικών αντιπάλων) παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές σελίδες της πολιτικής ευρωπαϊκής ιστορίας, δηλ. της δεκαετίας του ’30 και των αρχών της δεκαετίας του ’40.
