Στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συζητήθηκε η αναδιατύπωση του καθεστώτος ειδικών μέτρων για τη γεωργία στα μικρά νησιά του Αιγαίου. Το καθεστώς αυτό θεσμοθετήθηκε το 1993 και αφορούσε τα νησιά των οποίων ο πληθυσμός δεν υπερβαίνει τους 100.000 μόνιμους κατοίκους. Ο λόγος ήταν ότι ο προϋπολογισμός ήταν περιορισμένος και κατά συνέπεια έπρεπε να ορισθούν προτεραιότητες ώστε να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των προαναφερόμενων μέτρων, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι στα μικρά νησιά το κόστος παραγωγής αυξάνεται και εξαιτίας της μικρής τους έκτασης και της απομόνωσής τους από την ηπειρωτική χώρα.
Η σημερινή αναδιατύπωση προβλέπει τη συνέχιση τόσο των ειδικών μέτρων εφοδιασμού όσο και των μέτρων για τη στήριξη της τοπικής γεωργικής παραγωγής, με σταθερό ετήσιο προϋπολογισμό στα €23,93 εκατ., αλλά αυξάνει το βάρος στο πρόγραμμα στήριξης της τοπικής παραγωγής.
Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Σπύρος Δανέλλης και σκιώδης εισηγητής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στην παρέμβασή του ανέφερε τα εξής:
“Οι βελτιώσεις που επιφέραμε στον κανονισμό συνιστούσαν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση στο θέμα της στήριξης της γεωργίας στα μικρά νησιά του Αιγαίου. Στόχος μας ήταν και παραμένει να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη δυνατή συνέργεια όλων των στοιχείων που μπορούν να αξιοποιηθούν. Κι αυτό, γιατί επιδιώκουμε την αντιμετώπιση των δυσκολιών αυτών των νησιών με τρόπο αποτελεσματικό και όχι διεκπεραιωτικό, ακριβώς γιατί θέλουμε την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των χρηματικών πόρων.
Γι αυτό και προτείναμε στην Επιτροπή να εξετάσει την προοπτική για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης για τα νησιά που να αξιοποιεί την πολιτισμική παράδοση και την περιβαλλοντική σημασία των μικρών νησιών του Αιγαίου. Προτείναμε την αξιοποίηση της συνέργειας που μπορεί να προσφέρει ο τουρισμός στη χρήση τοπικού γενετικού και πολλαπλασιαστικού υλικού. Έγινε μια καλή αρχή και σας καλώ να την στηρίξετε και στην ψηφοφορία.
Κυρία Επίτροπε,
με την ευκαιρία και ανεξαρτήτως από τον κανονισμό αυτό, όπως και τον POSEI για τις άκρως απόκεντρες περιφέρειες της Ένωσης, και σύμφωνα με το πνεύμα του άρθρου 174 της Συνθήκης της Λισαβόνας για τη νησιωτικότητα, θα ήταν σκόπιμο να θεσμοθετηθούν μέτρα στήριξης των παραγωγών προς αντιμετώπιση του ιδιαιτέρως σοβαρού μεταφορικού κόστους και των λοιπών νησιών: Κρήτης, Ιονίων, Σαρδηνίας, Βαλεαρίδων, κλπ“.
