Απάντηση σε επίκαιρη ερώτηση της βουλευτού του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου  με θέμα την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών και μαρίνων της χώρας έδωσε στη Βουλή ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου, Κωστής Μουσουρούλης. Σύμφωνα με τα πρακτικά η τοποθέτηση του υπουργού στο Κοινοβούλιο είναι η παρακάτω:

« Όπως έχει δείξει η μέχρι στιγμής εμπειρία όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, η εκτεταμένη και αντιπαραγωγική δραστηριότητα του κράτους οδήγησε σε αύξηση των σημείων επαφής του δημοσίου τομέα με ιδιωτικά συμφέροντα και δημιούργησε ελλείμματα. Αυτό έχει δυστυχώς επιβεβαιωθεί όλα αυτά τα χρόνια και είναι κάτι το οποίο πληρώνουμε σήμερα.

Σε ό,τι αφορά στο θέμα που με ρωτάτε, υπάρχουν δύο βασικές στρεβλώσεις. Πρώτα απ’ όλα, ότι τα λιμάνια μπορούν να τα κάνουν όλα και φορτοεκφόρτωση, χύδην ή σε εμπορευματοκιβώτια και μεταφορά αυτοκινήτων και κρουαζιέρα και ναυπηγοεπισκευή και ό,τι άλλο φανταστείτε και βεβαίως εν προκειμένω και θαλάσσιο τουρισμό.

Η δεύτερη στρέβλωση είναι ότι οι εννιακόσιες περίπου λιμενικές υποδομές που είναι διάσπαρτες στη χώρα και τις διαχειρίζονται πάνω από ογδόντα φορείς μπορούν να αναπτυχθούν μέσω δημοσίων επενδύσεων. Πιστεύω ότι ακόμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον λόγω της έκτασης, της διασποράς αλλά και της ανάγκης να δημιουργηθούν μεγάλες επενδύσεις στα λιμάνια προκειμένου αυτά να καταστούν ανταγωνιστικά στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Όλοι αναγνωρίζουν ότι τα μεγάλα λιμάνια δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις απαιτήσεις. Γιατί; Διότι, πρώτον και τα νέα πλοία απαιτούν μεγάλα βυθίσματα αλλά και οι ανάγκες χερσαίας εξυπηρέτησης είναι μεγάλες, πράγμα που σημαίνει άντληση πόρων και απαξίωση σε περίπτωση που η άντληση πόρων για επενδύσεις δεν είναι ικανοποιητική.

Δεύτερον, τα μικρά περιφερειακά λιμάνια, εκτός από την υποτυπώδη τεχνική και διοικητική τους υποδομή λειτουργούν υπό χρονοβόρες διαδικασίες, ενώ δεν έχουν τη δυνατότητα να προσελκύσουν μεγάλους πελάτες. Ακόμα, αδυνατούν να διαχειριστούν μεγάλες εμπορευματικές ροές. Εξετάστε οποιοδήποτε περιφερειακό λιμάνι της χώρας και πείτε μου, πού έχει υπάρξει διαφοροποίηση.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; Πρέπει να γίνει προσαρμογή στο ευρωπαϊκό λιμενικό μοντέλο, το οποίο προϋποθέτει μία εθνική στρατηγική για τη λιμενική πολιτική, δηλαδή ταυτότητα των λιμανιών, ποιός πρέπει να κάνει τί και δεύτερον, να δημιουργηθεί η ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή ακριβώς, για να προστατεύει τα δικαιώματα των καταναλωτών –αυτό που και εσείς καταγγέλλετε στην ερώτησή σας- να εξετάζει δηλαδή τον τρόπο καθορισμού τιμών και να εξασφαλίζει την ποιότητα παροχής υπηρεσιών από τις λιμενικές αρχές.

Αυτές οι δυο προϋποθέσεις ολοκληρώνονται,

Στη δευτερολογία του ο υπουργός Ναυτιλίας είπε χαρακτηριστικά:

Πιστεύω ότι δυστυχία, φτώχεια και ανεργία έχει φέρει το μοντέλο του κρατικού παρασιτικού καπιταλισμού, που εσείς πρεσβεύετε και υποστηρίζετε ακριβώς με αυτή σας την ερώτηση.

Επί του συγκεκριμένου, θα ήθελα να πω ότι εμείς προετοιμάζουμε ένα πρόγραμμα, το οποίο ξαναλέω, θα οδηγήσει σε τρία αποτελέσματα, αυταπόδεικτα, με βάση τη διεθνή εμπειρία, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και εκτός, σε χώρες –προσέξτε, κύριοι συνάδελφοι- στις οποίες ο δημόσιος τομέας διαθέτει μεγάλο ποσοστό ελέγχου του παραγωγικού συστήματος. Το πρώτο αφορά στην ανάπτυξη και αναβάθμιση των υποδομών, σαφέστατα μέσω επενδύσεων που ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να πραγματοποιήσει και καλό θα ήταν να μας πει κάποιος πώς θα τις έκανε το ΚΚΕ, χωρίς τα ελλείμματα να οδηγήσουν σε πολλαπλάσια δυστυχία. Δεύτερον, ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών. Είναι αντιληπτό τί θα γίνει, εάν προσελκύσουμε και ελλιμενίσουμε περισσότερα σκάφη, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Ούτε οι Δήμοι που ελέγχονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα και είναι αρμόδιοι για τα λιμενικά Ταμεία της περιοχής τους. Αλήθεια, οι Δήμαρχοι Που έχουν εκλεγεί με τη σημαία του Κομμουνιστικού Κόμματος, γιατί δεν προχωρούν τις επενδύσεις στην περιοχή τους; Περιμένουν το «μάννα εξ ουρανού», δια του Κρατικού Προϋπολογισμού; Ασφαλώς, όχι.

Θέλω να σας πω, επίσης, ανοίγοντας μια παρένθεση, ότι υπάρχουν και Δήμαρχοι, οι οποίοι – κατ’ ιδίαν θα σας πω και ποιοι ήταν αυτοί – ζήτησαν να τους εξηγήσουμε γιατί οι λιμενικές εγκαταστάσεις τους δεν είναι μέσα στο πακέτο των είκοσι τριών που παραχωρούνται. Προσοχή: Παραχωρούνται, δεν πωλούνται. Παραχωρούνται για συγκεκριμένο λόγο και για συγκεκριμένο  χρόνο ανάλογα με την ελκυστικότητα της επένδυσης.

Υπάρχει στην ερώτησή σας κάτι που έχει σημασία, πέραν των άλλων που, κατά τη γνώμη μου, δεν αντέχουν σε κριτική. Ρωτάτε τι θα γίνει με τη χερσαία ζώνη λιμένα και νομίζω ότι οφείλω να σας δώσω μια απάντηση. Κατ’ αρχήν, δεν επηρεάζεται. Τα είκοσι τρία λιμάνια είναι χωροθετημένα, η δε χερσαία ζώνη είναι οριοθετημένη. Εάν δείτε προσεκτικά την απόφαση, αυτή παραπέμπει σε νομοθεσία. Για κάθε ένα από τα είκοσι τρία λιμάνια τα οποία επισκεφθήκατε – αν και δεν πιστεύω ότι πήγατε σε όλα – επισυνάπτεται το σχέδιο. Μιλάμε δηλαδή για σαφέστατη χωροθέτηση. Δεν θα αποδοθεί όλη η χερσαία ζώνη, αλλά μόνο το τμήμα και στη χερσαία και στη θαλάσσια ζώνη, που είναι απαραίτητο προκειμένου να λειτουργήσει η εγκατάσταση ως μαρίνα, για να μπορούν, για παράδειγμα, τα σκάφη το χειμώνα να επισκευάζονται εκτός λιμένα. Επίσης, προ της οποιασδήποτε προκήρυξης πρόκειται να γίνει από το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου -είτε μεμονωμένα, είτε σε πακέτα- θα υπάρξει συνεννόηση με τα συναρμόδια Υπουργεία, για να οριστικοποιηθεί η οριοθέτηση της ζώνης που θα παραχωρηθεί. Νομίζω ότι όλα αυτά δεν είναι ένα καινούριο εφεύρημα, αλλά ένα μοντέλο που έχει εφαρμοστεί διεθνώς και έχει δημιουργήσει ελκυστικές συνθήκες για την προσέλκυση σκαφών αναψυχής. Είναι κάτι που δεν κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα να υστερούμε σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, να χάνουμε έσοδα και να μην υπάρχει διάχυση της ανάπτυξης στις τοπικές κοινωνίες.

                                                                              ####