Ο πρώην πρωθυπουργός κι επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άφησε σήμερα το ξημέρωμα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 99 ετών. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε γεννηθεί στις 18 Οκτωβρίου 1918 στην Χαλέπα των Χανίων. Η παρουσία του στην ενεργό πολιτική χρονολογείται από το 1946, οπότε και εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων, λαμβάνοντας μέρος στις βουλευτικές εκλογές εκείνου του έτους. Υπήρξε, επίσης, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Κέντρου και σημαντικό στέλεχος των κυβερνήσεων του Γεωργίου Παπανδρέου, μέχρι την κρίση του 1965, οπότε μετά την αντιπαράθεσή του με τον Γεώργιο Παπανδρέου αποχώρησε από την κυβέρνησή του, μαζί με άλλα στελέχη της Ένωσης Κέντρου.
Κατά τη νύχτα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες και εν συνεχεία μετέβη στο εξωτερικό, όπου και ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.
Το 1977 θα δημιουργήσει το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων. Το 1978 εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία, ενώ στις εσωκομματικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1984 εξελέγη στην θέση του προέδρου του κόμματος. Στις εκλογές της 9ης Απριλίου 1990 θα κερδίσει την αυτοδυναμία, σχηματίζοντας κυβέρνηση υπό την προεδρία του. Μετά την ήττα του στις εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 θα παραιτηθεί από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και θα του απονεμηθεί ο τίτλος του επίτιμου προέδρου. Στα βουλευτικά έδρανα θα παραμείνει έως τις εκλογές της άνοιξης του 2004, οπότε και αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό κοινοβουλευτική δράση.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε ένας από τους Έλληνες πολιτικούς που υποστήριξαν ενεργά την ελληνική ναυτιλία κατά την διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου, όταν προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί. Ως μέλος της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, έχοντας αναλάβει τα καθήκοντα του Υπουργού Συντονισμού, είχε συνεισφέρει σημαντικά προς την επίτευξη του κυβερνητικού στόχου για «επαναπατρισμό» των απανταχού διαχειριστριών εταιρειών ελληνικών συμφερόντων, καθώς και των πλοίων προς το ελληνικό νηολόγιο. Την ίδια επιδίωξη, είχε και ο τότε επανεκλεγείς πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Στρατής Ανδρεάδης, ο οποίος επιθυμούσε έναν ισχυρότερο Πειραιά και μια ενδυναμωμένη ελληνική σημαία. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν παρών και στο Πρώτο Ναυτιλιακό Συνέδριο, που έλαβε χώρα με πρωτοβουλία της τότε κυβέρνησης, τον Αύγουστο του 1964.
Τα Ναυτικά Χρονικά με άρθρο τους την 1η Αυγούστου του 1965 χαρακτηρίζουν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως «φίλο καλό της Ναυτιλίας» και σημειώνουν, τον Αύγουστο του 1965, ότι ως Υπουργός Συντονισμού στην πρώτη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου ρύθμισε, σε σημαντικό βαθμό, τα φορολογικά ζητήματα της ελληνικής ναυτιλίας. Συγκεκριμένα, ως Υπουργός Συντονισμού κινήθηκε προς την κατεύθυνση της μείωσης του κόστους των επιχειρήσεων και της αξιοποίησης/αναβάθμισης των πλεονεκτημάτων που δημιουργούσε η ναυτική εργασία, δράσεις τις οποίες και υλοποίησε στη συνέχεια με τη στήριξη του Γεωργίου Παπανδρέου, πάντα. Σε αυτές περιλαμβάνονταν ο νόμος περί φορολογίας πλοίων με ευνοϊκές ρυθμίσεις για αρκετά πλοία, ειδικά νεότευκτα και μεσογειακά, η μείωση της τιμής των καυσίμων για τα ακτοπλοϊκά σκάφη, ένα χρόνιο τότε αίτημα των πλοιοκτητών, ενώ ενέκρινε, επίσης, ως Υπουργός Συντονισμού σημαντικές πιστώσεις «δια την ναυτικήν εκπαίδευσιν και την αγοράν του εκπαιδευτικού σκάφους». Ήταν κατά την υπουργική θητεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν αποφασίστηκε, επίσης, η ίδρυση τριών νέων σχολών, Σχολή Μηχανικών Χίου, Σχολή Μηχανικών Σκαραμαγκά και Σχολή Θαλαμηπόλων Πειραιά, ενώ τότε ξεκίνησαν και τα έργα για τη δημιουργία της ΑΕΝ Κρήτης, στα Χανιά.
Όμως, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες του προς την ελληνική ναυτιλία, κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πάλι από την θέση του Υπουργού Συντονισμού, στην τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ένας άνθρωπος που αντιλαμβανόταν το μέγεθος της μεγάλης ελληνικής ναυτιλίας και τις ανάγκες της αγοράς, χωρίς το όποιο μικροπολιτικό όφελος ή κόστος να τον επηρέαζε στις απόψεις που εξέφραζε και στις αποφάσεις που λάμβανε.
Χαρακτηριστικά, κατά την ομιλία του στην Ημερίδα Ναυτιλίας, που πραγματοποιήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1979 στην Αθήνα με πρωτοβουλία της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και με τη συμμετοχή όλων των φορέων της ναυτιλίας και των υπουργών της τότε Κυβέρνησης, είχε τονίσει πως η «Ναυτιλία αποτελεί εθνικόν κεφάλαιον, διότι αυξάνει το πολιτικόν βάρος της χώρας μας διεθνώς και προσφέρει πολύτιμον συνάλλαγμα, δια την απόκτησιν του οποίου το κράτος δεν δαπανά τίποτα». Ο Κ. Μητσοτάκης τόνιζε με έμφαση, επίσης, πως «η ναυτιλιακή πολιτική πρέπει να είναι διακομματική και γενναία», ενώ για «το πρόβλημα των πληρωμάτων επιβάλλεται -σημείωνε- η εφαρμογή επιτυχημένων ξένων προτύπων με την συνεργασίαν της πλοιοκτησίας και της ναυτεργατικής πλευράς».
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε και μία έμμεση αντιπαράθεση με τον Εμμανουήλ Κεφαλογιάννη, που ήταν ο τότε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, σχετικά με το θέμα των διμερών συμβάσεων, ένα φλέγον θέμα που τότε βρισκόταν στην αιχμή της ναυτιλιακής επικαιρότητας. Συγκεκριμένα, το θέμα των διμερών συμβάσεων αφορούσε τη σύνθεση -στο σύνολο των πλοίων της ελληνικής ναυτιλίας- των αλλοδαπών πληρωμάτων (κατώτερα πληρώματα) και κυρίως τις απολαβές τους. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε ένας από τους ελάχιστους υπουργούς της τότε κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος υπήρξε ιδιαίτερα υποστηρικτικός στις θέσεις της ναυτιλίας και ιδιαιτέρως έτοιμος να αναλάβει ευθύνες, αρμοδιότητες αλλά και δράσεις.
Το ενδιαφέρον του για την ελληνική ναυτιλία το επέδειξε και μετά τις εκλογές του 1990, όταν και ανέλαβε μαζί με τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα και τα καθήκοντα του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, για επτά μήνες, προτού αναλάβει το υπουργείο ο Αριστοτέλης Παυλίδης. Στο στόχο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, όπως γράφουν τα Ναυτικά Χρονικά το Μάιο του 1990, ήταν «η αποκατάσταση με γενναία μέτρα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής σημαίας και ο επαναπατρισμός των πλοίων με την ανάδειξη του Πειραιά σε διεθνές ναυτιλιακό κέντρο».
Φωτό: Ναυτικά Χρονικά
