Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. SA
Στην προηγούμενη μας ανασκόπηση αναφερθήκαμε στην έντονη μεταβλητότητα που επικρατεί στην Παγκόσμια οικονομία και στην αβεβαιότητα, καθώς η ευρεία νομισματική πολιτική που ακολουθείται δεν έχει επιφέρει ακόμη τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Παράλληλα, έχει αρχίσει και δημιουργείται μία διάσταση απόψεων για τους κινδύνους από την αθρόα αγορά κρατικών ομολόγων, λόγω των QE από τις Κεντρικές Τράπεζες διαφόρων χωρών, με πιο πιθανό κίνδυνο αυτόν της δημιουργίας «φούσκας» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα που όπως εικάζεται αν δεν ελεγχθεί θα δημιουργήσει συνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές της κρίσης του 2008.
Αναμφισβήτητο γεγονός είναι πως μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, οι Κεντρικές Τράπεζες ήταν αυτές που ανέλαβαν τον πρωταρχικό ρόλο διάσωσης και ανόρθωσης των οικονομιών διαφόρων κρατών, ισχυριζόμενες ότι μπορούν να διαχειριστούν το «πρόβλημα», αλλά εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται ότι η επιτυχία τους αρκέστηκε περισσότερο στο να σταθεροποιήσει και να βελτιώσει ελάχιστα την ανάπτυξη των χωρών από το να τους δώσει μία πραγματική αναπτυξιακή ώθηση.
Το πρόβλημα με τις Κεντρικές Τράπεζες είναι ότι αν και φαίνεται ότι υπάρχει ένα είδος συντονισμού στις δράσεις τους, στην πραγματικότητα όταν η κατάσταση επιδεινώνεται ή σε κάποιες περιπτώσεις βελτιώνεται, τότε κάθε μία δρα προς ίδιο όφελος και σε βάρος των άλλων Κεντρικών Τραπεζών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η FED, που στην παρούσα φάση η επερχόμενη αύξηση των επιτοκίων γίνεται με γνώμονα τα στοιχεία της Αμερικανικής οικονομίας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα επιφέρει, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, αναταραχή πρωτίστως στις αναδυόμενες οικονομίες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε το ΔΝΤ, το Παγκόσμιο χρέος υπολείπεται μία ανάσα από τα $ 60 τρισ., στα $ 59,7 τρισ., χωρίς σε αυτό να συμπεριλαμβάνεται το χρέος των πολιτών και των επιχειρήσεων, δηλαδή το ιδιωτικό χρέος, το οποίο είναι υπέρ-πολλαπλάσιο του προαναφερόμενου κρατικού.
Η έρευνα του ΔΝΤ σχετικά με το χρέος, αποκαλύπτει πως οι ΗΠΑ αποτελούν το 23,3% της Παγκόσμιας οικονομίας, αλλά το 29,1% του Παγκόσμιου χρέους και ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ είναι στο 103,4%. Η Ιαπωνία είναι το 6,18% της Παγκόσμιας οικονομίας αλλά αποτελεί το 19,99% του Παγκόσμιου χρέους.
Η 2η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, η Κίνα, κατέχει το 13,9% της παραγωγής αλλά το χρέος της αντιστοιχεί μόνο στο 6,25% του Παγκόσμιου χρέους και ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ φτάνει στο 39,4%. Κλείνοντας την ανάλυση του το ΔΝΤ, επισημαίνει πως επτά από τις 15 χώρες με το μεγαλύτερο χρέος είναι Ευρωπαϊκές με συνολικά την Ευρωπαϊκή ήπειρο να κατέχει πάνω από το 26% του συνολικού Παγκόσμιου χρέους.
Από τα ανωτέρω στοιχεία του ΔΝΤ συμπεραίνουμε ότι το χρέος των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Ευρώπης ξεπερνά το 75% του συνολικού Παγκόσμιου χρέους!
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christin Lagarde, δεν παραλείπει σε όποιο Οικονομικό φόρουμ βρεθεί, να επισημάνει ότι η Παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη θα είναι ασθενέστερη απ’ ότι αναμενόταν προηγουμένως, λόγω της βραδύτερης ανάπτυξης των αναπτυγμένων οικονομιών και της περαιτέρω επιβράδυνσης στις αναδυόμενες χώρες. Πρόσφατα, επισήμανε ότι οι αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Ινδονησία, θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση για τον αντίκτυπο από την επιβράδυνση της Κίνας, τις αυστηρότερες χρηματοπιστωτικές συνθήκες παγκοσμίως και τις προοπτικές για αύξηση των επιτοκίων στις ΗΠΑ. Αναφορικά με την Κίνα τόνισε ότι η οικονομία της Κίνας επιβραδύνεται, αν και όχι απότομα η απρόσμενα, καθώς προσαρμόζεται σε νέο μοντέλο ανάπτυξης και η μετάβαση σε μία οικονομία που βασίζεται στην αγορά είναι περίπλοκη και θα μπορούσε να είναι και ανώμαλη, αλλά οι αρχές διαθέτουν τα εργαλεία πολιτικής και τα χρηματοδοτικά περιθώρια για να διαχειριστούν αυτή τη μετάβαση.
Οριακή πτώση της τάξης των 17 μονάδων παρουσίασε ο BDI σε εβδομαδιαία βάση, αλλά η ουσία είναι ότι η μοναδική αντίσταση στην πτωτική πορεία του δείκτη είναι η θετική συμπεριφορά του υποδείκτη των Capes (BCI) καθώς οι υπόλοιποι υποδείκτες επιδεικνύουν αρνητική πορεία.
