Έκπληξη και απορία προκάλεσαν οι πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές που ανακοίνωσε ο υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jan Claude Juncker.
Στις πολιτικές προτεραιότητες- δεσμεύσεις του ο κ. Juncker περιγράφει με αναλυτικό τρόπο τις σκέψεις του για την καταπολέμηση της κρίσης της Ευρώπης και την επανασύσταση της οικονομίας της.
Aν και το κείμενο πέρασε μάλλον απαρατήρητο από αρκετά ΜΜΕ, ιδιαίτερη εστίαση και προσοχή οφείλουμε να δώσουμε σε συγκεκριμένη παράγραφο όπου αναφέρεται στον… πλουτισμό της πλοιοκτησίας. Στην ενότητα που αφορά την πολιτική που θα υιοθετήσει για μια πιο «βαθιά και δίκαιη οικονομική και νομισματική ένωση της Ευρώπης» ο κ. Juncker διατύπωσε την άποψη ότι πιστεύει σε μια ευρωπαϊκή οικονομία με κοινωνικό έλεγχο των αγορών. «Σε περιόδους κρίσης δεν μπορούν οι πλοιοκτήτες και οι κερδοσκόποι να πλουτίζουν ενώ οι συνταξιούχοι να μην μπορούν να επιβιώσουν» διατυπώνει με έμφαση!
Το ότι, ο κατά πάσα πιθανότητα νέος πρόεδρος της Επιτροπής για την περίοδο (2015-2020), αναφέρεται στην πλοιοκτησία κατά αυτόν τον τρόπο μας δημιουργεί έκπληξη και απορία, ειδικά όταν στην ίδια κατηγορία τοποθετεί τους… κερδοσκόπους/καιροσκόπους.
Επιπρόσθετα δεσμεύτηκε για την καταπολέμηση της έλλειψης διαφάνειας στην επιχειρηματικότητα, της φοροδιαφυγής και του ξεπλύματος χρήματος. Δεν παρέλειψε μάλιστα να τονίσει ότι θα ‘πιέσει’ για τη στενότερη συνεργασία μεταξύ των αρμοδίων υπηρεσιών για θέματα φορολογίας και ελέγχου φοροδιαφυγής σε όλα τα κράτη μέλη αλλά και την υλοποίηση μιας ενιαίας βάσης δεδομένων φορολόγησης επιχειρήσεων (Common Consolidated Corporate Tax Base).
Δεν θα καταφύγουμε στις γνωστές φροϋδικές απορίες ΓΙΑΤΙ ο κ. Juncker προτίμησε να τοποθετήσει στον ‘αντίποδα’ του μαραζωμένου συνταξιούχου τον πλοιοκτήτη και όχι τον φαρμακοβιομήχανο ή τον κατασκευαστή δημοσίων έργων. Απλά θεωρούμε ότι ο κ. Juncker έδωσε το πρώτο δείγμα γραφής του.
Οι αρμόδιοι (και νουνεχείς) πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να κατανοήσουν τη νέα τάξη πραγμάτων, να μη δουν για μια ακόμη φορά την Ευρώπη ως άσπονδο εχθρό που ‘ζηλεύει’ το ναυτιλιακό μας θαύμα. Η δημόσια εικόνα της ναυτιλίας, πανευρωπαϊκά, βρίσκεται εδώ και δεκαετίες στο ναδίρ της.
Οφείλουμε λοιπόν ως ναυτιλιακό έθνος να δούμε το θέμα της ναυτιλίας με σοβαρότητα και σεβασμό προς όλους που την υπηρετούμε. Οφείλουμε να ‘τοποθετήσουμε’ ως ναυτέλληνες στις Βρυξέλες έναν Επίτροπο με γνώση των οικονομικών θεμάτων και των ιδιαιτεροτήτων της ναυτιλιακής δραστηριότητας. Να ενεργήσουμε όπως ενεργούν οι Μαλτέζοι χρόνια τώρα. Και να συνεργαστούμε με σοβαρότητα και αλληλοκατανόηση και με άλλα ναυτιλιακά κράτη.
Προφανώς ένας ‘συντηρητικός’ πρόεδρος της Επιτροπής προσεγγίζει τα θέματα της οικονομικής ενοποίησης με γνώμονα τον παραδοσιακό (και πληγωμένο) ψηφοφόρο της ‘λαϊκής δεξιάς’.
Τότε όμως όλοι εμείς που γράφουμε και παρατηρούμε τα θέματα της διεθνούς ναυτιλιακής πολιτικής οφείλουμε να τονίσουμε – χωρίς να θέλουμε να τρομοκρατήσουμε- ότι το ‘φιλελεύθερο καράβι’ που επέτρεψε τη μέχρι τώρα ανέλιξη της ευρωπαϊκής ναυτιλίας θα βρει μπροστά του απρόσμενους σκοπέλους. Συγκεκριμένες (πολιτικές και οικονομικές) προσαρμογές και τροποποιήσεις προφανώς και χρειάζονται, τη βίαιη ισοπέδωση όμως θα την αντέξουμε;
(http://ec.europa.eu/about/juncker-commission/docs/pg_en.pdf)
