Η κλονισμένη δημόσια εικόνα της ναυτιλίας δεν σταματά να μας απασχολεί. Λίγες μέρες μετά την είδηση ότι Έλληνας εφοπλιστής με έδρα στο Ντουμπάι εμπλέκεται σε διεθνές κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ξαναφέρνει στο διεθνές προσκήνιο το καυτό θέμα της φορολόγησης της ελληνικού εφοπλισμού, το γνωστό σημαντικό ζήτημα, που αποτελεί πηγή παραπληροφόρησης και αντιπαραθέσεων.
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και δεν αποσιωπάται για όσους θυμούνται:
Το Spiegel ήταν ανέκαθεν φιλοκατήγορο ως προς τον ελληνικό εφοπλισμό. Ειδικά τη δεκαετία του 1970 η ελληνική ναυτιλία υπήρξε ‘κόκκινο’ πανί για τον εκδοτικό κολοσσό του Αμβούργου. Ναυάγια, Γερμανοί πίσω από τις εταιρείες του Ν89, συνθήκες διαβίωσης στα πλοία μας… μερικά από τα αγαπημένα τους θέματα εναντίον της ελληνικής ναυτιλίας που μεγαλουργούσε εκείνη την εποχή και ήκμαζε στον Πειραιά με 3.000 πλοία στην ελληνική σημαία και 120.000 Έλληνες ναυτικούς.
Ο άλλοτε πρόεδρος της ΕΕΕ Αντώνης Χανδρής και μετέπειτα ο Μένης Καραγεώργης αλλά και ο Στάθης Γουρδομιχάλης δεν άφησαν στον αυτόματο πιλότο το όλο θέμα του διασυρμού της ελληνικής εφοπλιστικής οικογένειας. Συναντούσαν τους ξένους ανταποκριτές κάθε Φεβρουάριο στην Αθήνα και τους ανέλυαν τις καταστάσεις. Κάθε μήνα έδιναν συνέντευξη Τύπου, αρθρογραφούσαν τακτικά στα ναυτιλιακά περιοδικά και πάνω από όλα διοργάνωναν οι ίδιοι ημερίδες και ανοικτές διαλέξεις που αφορούσαν τα καυτά θέματα της επικαιρότητας.
Μπορεί εκ των υστέρων ο ιστορικός της ναυτιλίας να καταγράφει ότι οι προσπάθειές τους δεν άλλαξαν τη στάση του Τύπου αλλά ο νουνεχής αναγνώστης της εποχής είχε τη δυνατότητα να διαβάσει και να κρίνει χωρίς παρωπίδες. Και ως προς αυτό ο ρόλος του ναυτιλιακού Τύπου ήταν σημαντικότατος γιατί οι πηγές πληροφόρησης είχαν πλούσιο υλικό εξαιρετικού ενδιαφέροντος.
«Η αλήθεια είναι πως υπήρχαν κάποιοι δημοσιογράφοι που έβγαζαν αίμα στα άρθρα τους εναντίον μας. Εμείς δεν λέγαμε ποτέ πολλά στις συνεντεύξεις Τύπου, απλώς εξιστορούσαμε τα γεγονότα» αποκάλυψε ο Σταύρος Νταϊφάς, τ. αντιπρόεδρος της ΕΕΕ, 1981-1991, στην τελευταία του συνέντευξη στα Ναυτικά Χρονικά.
Σε αυτή τη βίαιη εποχή που ζούμε όπου οι εχθρικές φωνές πληθαίνουν τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων μας οφείλουμε να διαφυλάξουμε όχι μόνον την παγκόσμια πρωτιά μας στη θάλασσα αλλά και την καλή φήμη μας. Το Der Spiegel ανήκει σε έναν παγκόσμιο εκδοτικό κολοσσό με συγκεκριμένη πολιτική και οικονομική ατζέντα.
Δεν ανήκει στο σύνηθες εκδοτικό κατεστημένο της χώρας μας που μπορεί να σιωπήσει με ένα τηλεφώνημα ή με μια διαφημιστική καμπάνια. Μας χτυπάει και μας πονάει στην αχίλλειο πτέρνα μας. Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί λίβελο όχι εναντίον του Έλληνα εφοπλιστή αλλά και όσων επικουρούν το συγκεκριμένο κλάδο. Και αυτό διότι μονομερώς εξιστορεί χωρίς να παρουσιάζει τη συνολική εικόνα και τις θέσεις όλων των εμπλεκόμενων.
Πριν από αρκετές δεκαετίες σε άρθρο του ίδιου του γερμανικού περιοδικού εναντίον του ελληνικού εφοπλισμού ο Έλληνας πλοιοκτήτης παρουσιαζόταν ως η «μαφία των θαλασσών».
Τόσο ο υπουργός Ε,Ν. απάντησε γραπτώς εκείνη την εποχή όσο και η ΕΕΕ. Δεν στρουθοκαμήλιζε κανείς και πολύ περισσότερο ο ναυτιλιακός Τύπος που είχε δυνατή φωνή και εμπνευσμένους αρθογράφους.
Η χυδαιότητα τα συμφέροντα και η σκοπιμότητες στον εκδοτικό χώρο δεν μπορούν ούτε εύκολα να αποκωδικοποιηθούν ούτε να εκλείψουν. Εάν θέλουμε όμως να διατηρήσουμε το υπάρχον φορολογικό πλαίσιο και το status quo της ελληνικής ναυτιλίας οφείλουν και οι υπουργοί μας πλέον να αναλάβουν τις ευθύνες τους προς την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Τώρα σαν να φοβόμαστε όλοι, χωρίς λόγο, τη σκιά μας.
Στην επισυναπτόμενη φωτογραφία φιλοξενούμε το σχόλιο των Ναυτικών Χρονικών με την απάντηση του τότε υπουργού Ε.Ν. Μανώλη Κεφαλογιάννη
