Από τα μέλη του διεθνούς Συμβουλίου του Δικτύου λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση την οποία και αναδημοσιεύουμε:
“Tα μέλη του διεθνούς Συμβουλίου του Δικτύου για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη www..eutodiktio στην πρώτη τους συνάντηση συζήτησαν και ενέκριναν το κείμενο πολιτικής με τίτλο: “Πώς να ξεπεράσουμε τις διαιρέσεις στην ΕΕ – ο δρόμος προς το κοινό μας μέλλον”. Ο στόχος του κειμένου είναι να τοποθετηθεί απέναντι στην σημερινή κατάσταση στην Ευρώπη, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την κρίση του δημόσιου χρέους και να υποδείξει πρωτοβουλίες που θα πρέπει να αναληφθούν τους προσεχείς μήνες, έτσι ώστε να αναζωογονηθεί το ενδιαφέρον των πολιτών για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον.
Η απόφαση να εφαρμοστεί αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία σαν το μοναδικό φάρμακο κατά της κρίσης, χωρίς να ληφθούν υπόψη οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις λήφθηκε από τις οικονομικά ισχυρότερες χώρες που αγνόησαν σχεδόν προκλητικά τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος πρακτικά δεν είχαν καμία διαπραγματευτική δύναμη ως προς τον καθορισμό των όρων διάσωσης τους. Ο λαϊκισμός ενδυναμώθηκε. Η κρίση η οποία στη αρχή ήταν χρηματοπιστωτική και στη συνέχεια οικονομική άρχισε να διαχέεται στην κοινωνική σφαίρα για να εξελιχθεί σε καίρια πολιτική κρίση. Οι λαοί στις χρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου αισθάνονται ταπεινωμένοι και στο Βορρά εξαπατημένοι. Πρέπει να καταπολεμήσουμε αυτή τη νέα διαίρεση καθώς επίσης και κάθε άλλο διχαστικό κύρηγμα.
Αλυσιτελής η λιτότητα. Η λιτότητα πρέπει να εφαρμοστεί μέσα σε χρονικά όρια και με τρόπο που να αποτρέψει την ύφεση. Παράλληλα, οι ακολουθούμενες πολιτικές πρέπει να απολαμβάνουν της απαραίτητης εμπιστοσύνης της κοινωνίας, ειδάλλως καταλήγουν να παράγουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Το ευρωπαϊκό πρόταγμα διατρέχει τον κίνδυνο να βυθισθεί στον ωκεανό της λιτότητας.
Τι Ευρώπη χρειαζόμαστε ;
χρειαζόμαστε την ενίσχυση της αρχιτεκτονικής των ευρωπαϊκών θεσμών : ισχυρότερη οικονομική ένωση, τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό φεντεραλισμό, φορολογική ένωση βασισμένη στις αρχές της αλληλεγγύης και της υπευθυνότητας, πολιτική ένωση βασισμένη στη δημοκρατική νομιμοποίηση και τη λογοδοσία, ενίσχυση και συντονισμό των εθνικών και ευρωπαϊκών πολιτικών ολοκλήρωσης και πολιτικής για την ανάπτυξη. Χρειάζεται να ορίσουμε για ποιό λόγο έχουμε ανάγκη από περισσότερη Ευρώπη: ειρήνη, ανταγωνιστική Ευρώπη σαν ένας πραγματικός παγκόσμιος παίκτης (οικονομικός και πολιτικός) με ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, δημοκρατία, οικονομική δικαιοσύνη με ισομερή κατανομή της ανάπτυξης.
Πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ισότιμης συμμετοχής και της δημοκρατίας: η ΕΕ πρέπει να λειτουργεί πάνω στη βάση της συστατικής αρχής της αλληλεγγύης και της Κοινοτικής μεθόδου, η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί με διαδικασίες και μηχανισμούς που πηγάζουν από το ομοσπονδιακό πρότυπο.
Τα χαρακτηριστικά του Ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους που υπήρξαν το εμβληματικό στοιχείο της ΕΕ έχουν μεταβληθεί σημαντικά λόγω των δημογραφικών τάσεων και των νέων συνθηκών στον τομέα της ανταγωνιστικότητας. Αυτές οι αλλαγές οδήγησαν στο να αναδυθεί μία νέα κοινωνική ομάδα, το Πρεκαριάτο το διακριτικό γνώρισμα του οποίου είναι η προσωρινότητα. Το φαινόμενο διαδίδεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και εκφράζεται πολιτικά από λαϊκίστικα κόμματα τόσο δεξιά όσο και αριστερά και αντι-συστημικά κινήματα.
Το θεσμικό οικοδόμημα πρέπει να συμπληρωθεί ξεκινώντας από μία αυθεντική Οικονομική Ένωση μαζί με την Νομισματική Ένωση. Τα εμπόδια στην έναρξη ισχύος της τραπεζικής ένωσης πρέπει να αρθούν αμέσως. Η φορολογική ένωση είναι επίσης αναγκαία για να αποφευχθεί το φορολογικό ντάμπινγκ και να αποκατασταθεί η φορολογική ισοτιμία.
Χρειάζεται να ενισχύσουμε την κοινωνική και οικονομική συνοχή σεβόμενοι τους υπάρχοντες κανόνες αλλά και με ισόρροπη ανάπτυξη.
Συνοψίζοντας, τα κλειδιά για να βγει η Ευρωπαϊκή ήπειρος από την κρίση είναι:
α) Κρίση χρέους και τραπεζικό σύστημα. Η άμεση υλοποίηση της τραπεζικής ένωσης σε συνδυασμό με πολιτικές ουσιαστικής οικονομικής ανάκαμψης και ένας νέος ρόλος για την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
β) Πολιτική αναδιοργάνωση της Ευρωζώνης μέσα από ένα νέο Σύμφωνο εμπιστοσύνης.
γ) Για την ανάκαμψη των χωρών που υπέφεραν από τις καταστροφικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης χρειάζονται πολιτικές συνοχής και ισόρροπης ανάπτυξης. Όλες οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις πρέπει να συνοδεύονται από εξειδικευμένο πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων”.
