Πολλές οι συζητήσεις και ακόμα πιο πολλές οι μυθοπλασίες γύρω από το όνομα του πιθανού (νέου) υπουργού Ναυτιλίας. Όλες αυτές οι φημολογίες μας υπενθύμισαν τις σχετικά πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις του τ. υπουργού κ Ανδριανόπουλου ο οποίος είχε εκφράσει μια ανατρεπτική αλλά όχι και απερίσκεπτη άποψη για το ρόλο του υπουργού Ναυτιλίας.
Κατά τον κ Ανδριανόπουλο ο υπουργός Ναυτιλίας ήταν ανέκαθεν ο … σερβιτόρος του υπουργικού συμβουλίου με λίγες αρμοδιότητες και ακόμα πιο λίγες πολιτικές ευθύνες, υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.
Ο τελευταίος των τελευταίων ήταν (σχεδόν) πάντα ο υπουργός Ναυτιλίας, κατά την άποψη του γνωστού φιλελεύθερου πολιτικού. Ένας υπουργός δηλαδή, ο οποίος εξυπηρετούσε με απλοϊκό τρόπο πολιτικά συμφέροντα και συγκεκριμένες επιθυμίες.
Από χθες ακούμε σημαντικά ονόματα να … παρελαύνουν από τον πιθανό ‘θρόνο’ της Ακτής Βασιλειάδη.
Εάν και εφόσον αποφασίσει η νέα κυβέρνηση να ορίσει υπουργό Ναυτιλίας, όπως είχε δεσμευτεί, ευελπιστούμε ότι ο νέος επικεφαλής θα είναι ένας σοβαρός και έμπειρος πολιτικός που θα γνωρίζει και θα εκτιμά τη συνεισφορά του εφοπλισμού, θα κατανοεί τις ανασφάλειες της ναυτεργασίας και θα αναγνωρίζει τις δύσκολες συνθήκες ανταγωνισμού και της συρρίκνωσης της παραναυτιλιακής βιομηχανίας.
Κανείς δεν θέλει (για μια ακόμα φορά) να ορκιστεί ως υπουργός στο μεγάλο λιμάνι κάποιος ματαιόδοξος πολιτικός με κρυφές ατζέντες και μυστικές συνομιλίες. Επιθυμούμε όλοι δράση και βούληση σε σημαντικά ναυτιλιακά ζητήματα που θεωρούνται άκρως επείγοντα πλέον. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξαναγράφουμε τις σημαντικές πρωτοβουλίες που οφείλει ο νέος υπουργός. Τις έχουμε αναφέρει χίλιες φορές τόσα χρόνια!!! Ο οποιοσδήποτε εχέφρων πολιτικός θα τις αντιληφθεί από τις πρώτες μέρες της ανάληψης των καθηκόντων του.
Και μια ακόμα διαπίστωση και παράλληλα πρόταση: ο νέος υπουργός θα πρέπει να επιλέξει με καθαρή σκέψη τους συμβούλους και γενικούς γραμματείς του. Μια εθνική κυβέρνηση απαιτεί και επιλογές χωρίς πολιτικούς χρωματισμούς και ιδεολογικές αγκυλώσεις αλλά κυρίως χωρίς παρωπίδες και σκοτεινές ίντριγκες. Με αυτό το γνώμονα θα πρέπει να επιλεγεί το νέο πολιτικό επιτελείο και οι σύμβουλοι της Ακτής Βασιλειάδη.
Η νέα διοίκηση οφείλει λοιπόν να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες σκηνικό που έχει δημιουργηθεί στους διαδρόμους του υπουργείου ενώ απαιτείται ομόνοια και συνεργασία μεταξύ όλων των φορέων-υπευθύνων σε θέματα ναυτιλιακής πολιτικής. Χρειάζεται λοιπόν, σύμπνοια και υπέρβαση από όλους τους αξιωματικούς και το πολιτικό προσωπικό που μόνο ένας πραγματικός ηγέτης και οι σοβαροί συνεπίκουροί του μπορούν να προασπίσουν.
Πρόσφατα ακούσαμε σε μια συνέντευξη Τύπου ότι, ο κ Άδωνις Γεωργιάδης ήταν αγαπητός από όλους διότι ήταν ο νέος Κατσιφάρας στη ναυτιλιακή οικογένεια. Και πράγματι στους λίγους μήνες που ανέλαβε τα ηνία του υφυπουργείου ο κ. Γεωργιάδης υπήρξε όχι μόνον εργατικότατος και δραστήριος αλλά και ενωτικός. Η επανατοποθέτηση του δεν θα μας εκπλήξει και επιπλέον δεν θα δυσαρεστήσει πολλούς κύκλους και αρκετές προσωπικότητες. Όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ των δύο πολιτικών ανδρών έγκειται κυρίως στο ότι και ο Γεώργιος Κατσιφάρας υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός από όλους διότι κατάφερνε με το ήπιο και αξιοπρεπές προφίλ του και την ειλικρινή προσωπικότητά του να ενώνει όλα τα αντίθετα ρεύματα στην Ακτή Μιαούλη.
Σήμερα η ναυτιλιακή κοινότητα δεν επιθυμεί μόνο λόγια και προεκλογικές δεσμεύσεις αλλά πράξεις και έργα.
Απαιτεί κυρίως, μακροπρόθεσμες στρατηγικές που θα αντανακλούν τα συμφέροντα και τις επιθυμίες του συνόλου της ναυτιλίας όπως εκφράζονται από τους εκλεγμένους θεσμικούς φορείς της.
Απαιτεί επίσης, έναν ηγέτη που θα επανα-οικοδομήσει ένα παρατημένο υπουργείο που μοιάζει σήμερα με τον πύργο της Βαβέλ…
Για να δούμε τι θα δούμε λοιπόν….
