Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. S.A.
Εδώ και αρκετό διάστημα έχουμε επισημάνει την αδυναμία της Παγκόσμιας οικονομίας να βρει το βηματισμό της, αλλά και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο να ξαναγυρίσει σε υφεσιακή τροχιά.
Μέχρι στιγμής, βιώνουμε μία πραγματικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα επίμονη μετριοπαθή ανάπτυξη, από την οποία η οικονομία δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί, παρά τις «προσπάθειες» των Κεντρικών Τραπεζών. Οι προσπάθειες αυτές,αν δεν συντονιστούν με τις Κυβερνήσεις των κρατών δύσκολα θα έχουν αποτέλεσμα – όπως έχει αποδειχθεί έως τώρα – αλλά και θα συνεχίσουν να δημιουργούν κινδύνους για την δημιουργία μίας επικίνδυνης «φούσκας».
Ο ΟΟΣΑ στην εξαμηνιαία του έκθεση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ακριβώς για αυτό που ανωτέρω περιγράφουμε, επισημαίνοντας ότι η Παγκόσμια οικονομία έχει παγιδευτεί στην αδύναμη ανάπτυξη και ταυτόχρονα προειδοποιεί για τους κινδύνους επιστροφής σε ακόμη μία βαθιά ύφεση αν οι Κυβερνήσεις δεν λάβουν επείγοντα μέτρα.
Συγκεκριμένα, καλεί τις Κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα για τόνωση των οικονομιών τους, όπως την επέκταση των επενδύσεων, την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που ενισχύουν τον ανταγωνισμό, αυξάνουν την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού και ενισχύουν την οικονομική σταθερότητα. Στην έκθεση του σημειώνει ότι το outlook για την Παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη έχει υποχωρήσει κατά 0,3% μέσα σε έξι μήνες. Συγκεκριμένα ο ΟΟΣΑ περιέκοψε τις εκτιμήσεις του για την ανάπτυξη των 34 χωρών μελών στο 1,8% φέτος και 2,1% το 2017 από 2,2% και 2,3% αντίστοιχα το Νοέμβριο.
Αντίστοιχες απόψεις και ανησυχίες, εκφράζει και η Morgan Stanley, προειδοποιώντας το επενδυτικό κοινό πως μία νέα ύφεση είναι προ των πυλών, καθώς το σοκ από την οικονομική κρίση έχει αφήσει σημάδια τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον χρηματοπιστωτικό τομέα, τονίζοντας πως η πιθανότητα μιας Παγκόσμιας ύφεσης αρχίζει πάλι να αποτελεί βασικό κίνδυνο.
Σύμφωνα με την τράπεζα, ο τρέχον οικονομικός κύκλος έχει τεράστιες διαφορές από τους προηγούμενους (στο παρελθόν έχουμε επισημάνει τις δομικές αλλαγές στην Παγκόσμια οικονομία που θα επιφέρει η κρίση) ενώ η Παγκόσμια ανάπτυξη είναι πιθανό να παραμείνει υποτονική και το Παγκόσμιο σύστημα να εγκλωβιστεί σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Εστιάζοντας δε στον ιδιωτικό τομέα, αναφέρει πως η συμπεριφορά και οι τάσεις του ιδιωτικού τομέα είναι η μοναδικότητα του τρέχοντος οικονομικού κύκλου, καθώς μεταξύ των κορυφαίων οικονομιών το ιδιωτικό χρέος σε 12 από τις 20 οικονομίες είναι πάνω από 200% του ΑΕΠ, ενώ ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει συνεισφέρει ουσιαστικά στην νομισματική τόνωση που λαμβάνει χώρα μέσω των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης.
Επιπλέον, οι νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές δεν έχουν χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά τα τελευταία 5 χρόνια και το αποτέλεσμα είναι μία Παγκόσμια οικονομία που συνεχίζει να επηρεάζεται από το πρόβλημα της πολύ χαμηλής ζήτησης και των κινδύνων αποπληθωρισμού.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του, ο πρώην Πρόεδρος της FED, Alan Greenspan, συμμερίζεται τις ανωτέρω απόψεις λέγοντας ότι το σύστημα αγωνίζεται να αποτρέψει την καταστροφή. Θεωρεί ότι το Διεθνές σύστημα βρίσκεται σε δύσκολη θέση, διότι η παραγωγικότητα έχει μειωθεί και οι επενδύσεις κινούνται κάτω του μέσου όρου, επειδή οι επιχειρήσεις αισθάνονται ανασφάλεια για το μέλλον.
Χαρακτηριστικά αναφέρει πως αυτή τη στιγμή, το Παγκόσμιο πρόβλημα είναι η χαμηλή παραγωγικότητα και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ, αλλά όλο τον πλανήτη. Η ανησυχία του δε, δεν εντοπίζεται στον πιθανό κίνδυνο μίας ύφεσης αλλά στην χαμηλή οικονομική ανάπτυξη για πολλά χρόνια. Όπως επισημαίνει, η ύφεση είναι ένα βραχυπρόθεσμο οικονομικό πρόβλημα και το βαθύτερο πρόβλημα ονομάζεται χαμηλή ανάπτυξη όπου το Δυτικό σύστημα δεν έχει προσαρμοστεί και δεν έχει προετοιμαστεί για ένα περιβάλλον χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης για πολλά χρόνια.
Το κύριο χαρακτηριστικό της ναυλαγοράς το τελευταίο διάστημα είναι η «πλαγιολίσθηση» του Δείκτη BDI περί των 600 μονάδων, ύστερα από ένα πολύ άσχημο 1ο τρίμηνο, έχοντας σαν αποτέλεσμα η μεγαλύτερη «γιορτή» της ναυτιλίας, τα Ποσειδώνια, να λαμβάνει χώρα σε κλίμα χαρμολύπης. Χαράς, γιατί είναι πάντα θεμιτό και ωραίο να πραγματοποιείται η συνάντηση όλων των παραγόντων της Παγκόσμιας ναυτιλίας κάθε 2 χρόνια, ειδικά στη χώρα μας και «λύπης», μαζί με προβληματισμό, για τους γνωστούς λόγους της πορείας της αγοράς όλο αυτό το διάστημα σε συνδυασμό με τις αρνητικές προοπτικές της.
