Οι πρόσφατες δημοσιεύσεις αρκετών έγκυρων εφημερίδων αναφορικά με την πιθανή ‘φυγή’ των υπουργών Θ. Δρίτσα και Τ. Χριστοδουλοπούλου από τον ΣΥΡΙΖΑ (ή έστω με την έξοδό τους από την επόμενη κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος) δεν μπορούν εύκολα να επαληθευθούν. Ως γνωστόν ο αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για θέματα Ναυτιλίας κ. Θ. Δρίτσας υπήρξε από τους πιο σιωπηλούς, αν όχι εσωστρεφείς, πολιτικούς που ανέλαβαν την πολιτική ηγεσία στην Ακτή Βασιλειάδη, την τελευταία δεκαπενταετία. Απειροελάχιστες υπήρξαν οι συνεντεύξεις Τύπου του αναπληρωτή υπουργού προς τα ΜΜΕ και γενικότερα αγκυλωμένες θεωρούνται οι επαφές του με τους ναυτιλιακούς δημοσιογράφους. Αποτέλεσμα ήταν να μη δώσει τελικά καμία συνέντευξη στον ειδικό Τύπο, ακόμα και στους παραδοσιακούς τίτλους της ναυτιλίας. Ο ιστορικός του μέλλοντος πιθανώς θα τον καταγράψει ως τον απρόσμενα ‘αθόρυβο’ υπουργό ναυτιλίας της εποχής του.
Ο κ. Δρίτσας, έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, ότι είναι ένας έντιμος και ηθικός πολιτικός με συγκεκριμένη ιδεολογία και πολιτικές προτεραιότητες. Είναι γνώστης των θεμάτων και χρόνιων προβλημάτων του Πειραιά και των όμορων δήμων. Ως βουλευτής και υποψήφιος δήμαρχος υπήρξε δραστήριος και εξωστρεφής. Άμεσος και προσηνής. Ως υπουργός όμως άλλαξε ‘διάθεση’ και αυτό επαληθεύτηκε και από τη στάση- αντίδραση τελικά- του Τύπου απέναντί του.
Προφανώς ο κ. Δρίτσας ανέλαβε ένα υπουργείο που μάλλον δεν ήθελε και προφανώς υπηρέτησε μια κυβέρνηση που δεν… συμμεριζόταν. Στο 7μηνο της θητείας του τελικά ‘πλήρωσε’ τη σιωπή του αλλά και την αμηχανία του σε σημαντικότατα θέματα. Το ίδιο και η πιο λαλίστατη σύντροφος του, υπουργός αρμόδια για θέματα μεταναστευτικής πολιτικής κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου. Ως εκ τούτου οι ‘κατηγορίες’ περί αδράνειας και νωχελικότητας τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους κοινωνικούς εταίρους της ναυτιλίας υπήρξαν έντονες και καυστικές.
Το ‘λάθε βιώσας’ ή η σιωπή και η αδιαφάνεια ήταν και παραμένει η παραδοσιακή ‘άμυνα’ κάποιων εσωστρεφών της ναυτιλίας. Αυτοί έχουν τους λόγους τους για να αποστασιοποιούνται. Οι πολιτικοί όμως την πληρώνουν πάντα ακριβά αυτή τη σιωπή και κυρίως την απομάκρυνσή ή αποδέσμευσή τους από την κοινωνία και τα προβλήματά της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάργησε το υπουργείο Ναυτιλίας. Το ‘παρέδωσε’ σε ένα καλοπροαίρετο και μειλίχιο πολιτικό αλλά συγχρόνως σε έναν τελικά αμήχανο και διστακτικό υπουργό.
Το υπουργείο ναυτιλίας (και η ελληνική ναυτιλιακή πολιτική γενικότερα) δεν απαιτούν ριζικές ανατροπές. Χρειάζονται όμως τομές και ρυθμίσεις για να προστατευθεί ό,τι κτίστηκε με αγωνία και σύνεση τόσα χρόνια.
Θαρραλέους καπετάνιους χρειάζεται το πηδάλιο της Ακτής Βασιλειάδη. Θαλασσοδαρμένους και τολμηρούς, που να αγαπούν, να σέβονται και -κυρίως- να γνωρίζουν πολύ καλά το πλοίο που υπηρετούν.
Φωτο: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
