Η πολιτική ζωή της χώρας σπάνια απασχολεί τους ναυτιλιακούς δημοσιογράφους, ειδικά τους αναλυτές της ποντοπόρου ναυτιλίας. Οι τρέχουσες εξελίξεις όμως μας φέρουν προ των ευθυνών μας και ως εκ τούτου αισθανόμαστε το χρέος της ανάληψης ενός “ρίσκου” να τοποθετηθούμε ανοικτά, ως προς τις μέλλουσες εξελίξεις στον ευρύτερο ναυτιλιακό χώρο. Γνωρίζουμε ότι πολλοί εξ υμών ίσως να μην συμφωνήσουν με τις θέσεις μας.
Τα Ναυτικά Χρονικά ήταν ανέκαθεν υποστηρικτές του δόγματος «έχουμε γη και πατρίδα, όσο έχουμε πλοία στη θάλασσα». Εντούτοις το σύνολο της επικουρικής προς τη ναυτιλία επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν μας αφήνει αδιάφορους. Εμείς, αποτελώντας μέρος αυτής της “ομάδας”, ως εκδοτική εταιρεία, καλούμαστε να την υποστηρίξουμε σε αυτούς τους απρόβλεπτους καιρούς. Είναι πλέον βέβαιο ότι η χθεσινή εξαγγελία του Πρωθυπουργού υπήρξε ένα απρόσμενο και ίσως τελειωτικό χτύπημα σε αυτό τον ευαίσθητο κλάδο που αυτοαποκαλείται ελληνικό ναυτιλιακό cluster.
Ήδη μαθαίνουμε ότι μια ναυτιλιακή εταιρεία- κολοσσός του χώρου και εισηγμένη σε διεθνές χρηματιστήριο μετακομίζει για την Κύπρο. Οι ξένοι επενδυτές δεν επιτρέπουν τέτοια ρίσκα και δεν πειραματίζονται σε απρόβλεπτα και θολά νερά. Μεγάλο χτύπημα για όλους εμάς που επικουρούμε τη ναυτιλιακή δραστηριότητα: ένα ελληνικό λουκέτο σε ναυτιλιακή εταιρία σημαίνει 5 τουλάχιστον λουκέτα για τις εύθραυστες επιχειρήσεις της ελληνικής στεριάς που εξυπηρετούν την ποντοπόρο ναυτιλία.
Από το πρωί πολλές εταιρείες, προμηθειών, μεσιτείας, – ελληνικές και μη- ζητούν από τις ναυτιλιακές εταιρείες του Πειραιά οι πληρωμές να γίνονται σε λογαριασμούς τραπεζών στην Κύπρο. Στα 20 χρόνια του νεώτερου εκδοτικού μας βίου τέτοια κατάσταση δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ. Αβεβαιότητα και αγωνία στο ζενίθ.
Και καταλήγουμε στην ερώτηση: Ναι ή Όχι; Δηλαδή Ευρώ ή Δραχμή;
Ο Πειραιάς μόνο ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ μπορεί να διατηρήσει την ανταγωνιστική του υπεροχή. Στην ενωμένη Ευρώπη, ως ναυτέλληνες, είμαστε πρώτοι τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά. Είμαστε πρωταθλητές, με εκτίμηση σε όλες τις 27 πρωτεύουσες. Εκτός Ευρώπης θα είμαστε ένα ακόμα ναυτιλιακό κράτος, με μοναχική και ασήμαντη ίσως φωνή. Η Μάλτα, η Κύπρος, η Πολωνία, η Κροατία, όλα τα ναυτιλιακά κράτη της Ευρώπης προσπάθησαν με όλες τους τις δυνάμεις να εισέλθουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια, εμείς επιχειρούμε να εξέλθουμε με… υπερηφάνεια;
Ας μην παραπλανιόμαστε: Όλοι θα εξαναγκαστούμε να πληρώσουμε- ακριβά- τη βίαιη και τελικά ατιμωτική έξοδό μας. Και θα είναι σίγουρα ατιμωτική η έξοδός μας, όταν όλη η Ευρώπη- ακόμα και οι ‘φίλες’ Κύπρος και Μάλτα, μας υποτιμούν, περιμένοντας να αδράξουν τα οφέλη της εξόδου μας.
Η ναυτιλιακή κοινότητα και οι συν αυτω επιχειρηματικές υπηρεσίες απαιτούν σιγουριά και σταθερότητα. Η Ευρώπη, αν μη τι άλλο, παρά τα λάθη και τα ατοπήματά της προσφέρει σε ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες σταθερότητα και επιχειρηματική ευελιξία. Προσφέρει δυνατότητες εξωστρέφειας, εμείς ως εκδοτική εταιρεία τις ζήσαμε και τις απολαύσαμε. Ο αδάμαστος πληθωρισμός μεθαύριο, η δυσπιστία των αλλοδαπών προμηθευτών, η αναρχία στους δρόμους του Πειραιά και κυρίως η αιφνίδια τροπή για εγκατάλειψη της χώρας, επιχειρηματιών και νέων επιστημόνων, δεν θα προσφέρουν ΚΑΜΙΑ σιγουριά.
Όσο για εμάς, το ναυτιλιακό Τύπο, η αύξηση στο κόστος του χαρτιού και των τυπογραφικών εξόδων, η κατακόρυφη μείωση στις πωλήσεις μας που θα επέλθει από την αβεβαιότητα και τη συρρίκνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον Πειραιά, θα μας αναγκάζουν σε μια βίαιη και αβέβαιη προσαρμογή. Θα επιβιώσουν μόνο οι καιροσκόποι και οι ερασιτέχνες. Η ναυτιλία, να είστε σίγουροι, ότι θα χάσει τη φωνή της.
ΝΑΙ ή ΟΧΙ λοιπόν; Θυμηθείτε τα λόγια του ποιητή: «Θλιβερόν, είναι άλλο πράγμα. Eίναι όταν περνούν κάτι πελώρια πλοία, με κοράλλινα κοσμήματα και ιστούς εξ εβένου, με αναπεπταμένας μεγάλας σημαίας λευκάς και ερυθράς, γεμάτα με θησαυρούς, τα οποία ούτε πλησιάζουν καν εις τον λιμένα…»
Ο Σκάπουλος, εκ μέρους των Ναυτικών Χρονικών
