Του Γ. Λογοθέτη, CFO Finance & Research George Moundreas Com. S.A.
Στην προηγούμενη ανασκόπηση αναφερθήκαμε στην έννοια των “Econopolitics” και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα – επιβεβαίωση είναι η πρόσφατη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Mario Monti, ο οποίος σε συνέδριο του Economist δήλωσε πως η Γερμανία και η Γαλλία είναι υπεύθυνες για την Ευρωκρίση, με την συνενοχή της Ιταλίας, αφού το 2003 οι χώρες αυτές παραβίασαν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης χωρίς την συμφωνία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώ στη συνέχεια ήταν τα ίδια κράτη μέλη που δεν άφησαν άλλες χώρες να παραβιάσουν το σύμφωνο.
Χαρακτηριστικά τόνισε πως η Eurostat θα έπρεπε να έχει περισσότερες αρμοδιότητες στον έλεγχο των δημοσίων οικονομικών των κρατών μελών, αλλά ήταν η Γερμανία, η Γαλλία και τα μεγαλύτερα κράτη που το απέφυγαν αυτό!!!
Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ, φορώντας το «κοινωνικό του προσωπείο» δημοσίευσε μία έκθεση σχετικά με την Παγκόσμια οικονομική ανισότητα διαπιστώνοντας πως η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των φτωχών και η ανάπτυξη της Παγκόσμιας ανάπτυξης δεν συνιστούν δύο αντικρουόμενα φαινόμενα, καθώς σε γενικές γραμμές, η αναδιανομή πλούτου φαίνεται πως συμβάλλει στην ανάπτυξη και την καθιστά ταχύτερη και ανθεκτικότερη!!!
Την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε στην έκθεση του ΟΟΣΑ που προέτρεπε τις πλεονασματικές χώρες, Γερμανία, Κίνα και Ιαπωνία να λάβουν μέτρα για την αύξηση της εσωτερικής ζήτησης.
Πρόσφατα, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Michael Roth, δήλωσε πως είναι καθήκον όχι μόνο για τις χώρες με ελλείμματα, αλλά και για τη Γερμανία να μειωθούν οι ανισορροπίες στην Ε.Ε, καθώς οι χαμηλοί μισθοί στη Γερμανία έδωσαν ένα «άδικο» ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και αυτό πρέπει να διορθωθεί.
«Με την απότομη αύξηση του κλάδου των χαμηλόμισθων και την άνοδο της επισφαλούς απασχόλησης δώσαμε στους εαυτούς μας ένα άδικο πλεονέκτημα έναντι των εταίρων και αυτό πρέπει σταδιακά να εκμηδενιστεί» δήλωσε ο Roth. Να επισημάνουμε πως η αντιμετώπιση (μείωση) του Εμπορικού πλεονάσματος στη Γερμανία, που εκτοξεύτηκε στα € 200 δισ. το 2013, δεν σχετίζεται με την μείωση των εξαγωγών αλλά με την αύξηση της εγχώριας ζήτησης και τις επενδύσεις και προς αυτό το στόχο πιέζουν και οι ΗΠΑ τη Γερμανία ώστε να αυξηθεί η ανάπτυξη στην Ε.Ε.
Στην Ευρωζώνη, ο πληθωρισμός το Φεβρουάριο έκλεισε στο 0,8% και η ανεργία στο 12% ενώ νέα συρρίκνωση καταγράφηκε στην χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα κατά 2,2% τον Ιανουάριο σε μηνιαία βάση μετά από μείωση 2,3% το Δεκέμβριο του 2013 με την Lagarde να προειδοποιεί πως μία παρατεταμένη περίοδος χαμηλού πληθωρισμού μπορεί να εκτροχιάσει την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης, καλώντας την ΕΚΤ να λάβει περισσότερα και στοχευμένα μέτρα χαλάρωσης, προκειμένου να πετύχει τους στόχους για τον πληθωρισμό και την απασχόληση.
Στις ΗΠΑ, αν και αυξήθηκε τον Φεβρουάριο ο ρυθμός δημιουργίας νέων θέσεων, ξεπερνώντας τις εκτιμήσεις των αναλυτών, η ανεργία ενισχύθηκε ελαφριά στο 6,7% από 6,6% τον Ιανουάριο με τον πρώην Πρόεδρο της FED, Ben Bernanke, να δηλώνει πως η οικονομία των ΗΠΑ καταγράφει πρόοδο προβλέποντας ότι το ΑΕΠ των ΗΠΑ θα αναπτυχθεί με ρυθμό 3% περίπου.
Στην Κίνα, μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, από το περιβάλλον μέχρι τον χρηματοοικονομικό κλάδο προανήγγειλε η κυβέρνηση σηματοδοτώντας πως η εποχή του εντυπωσιακού ρυθμού ανάπτυξης τελειώνει.
Ο πρωθυπουργός της Κίνας, Li Keqiang, δήλωσε πώς για το 2014 ο στόχος για ανάπτυξη παραμένει αμετάβλητος στο 7,5%, τον υψηλότερο ρυθμό μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, με τις μεταρρυθμίσεις να παραμένουν βασική προτεραιότητα ώστε να επιβραδυνθούν οι επενδύσεις και να επιτευχθεί βιώσιμη ανάπτυξη.
